Калі на Радзіме будуць запатрабаваныя беларусы з замежнымі дыпломамі?
Чаму яны вяртаюцца і каму гэта выгадна?
Ва ўмовах узмацнення жорсткасці канкурэнцыі на рынку працы кампаніі шукаюць сярод дыпламаваных спецыялістаў уладальнікаў навыкаў, якія выгадна адрозніваюць іх ад іншых суіскальнікаў.
Па словах дырэктара па персаналу групы кампаній «Алютэх» Андрэя Меліхава, выпускнікам беларускіх ВНУ часта не хапае самастойнасці і адказнасці - неад'емных якасцей для прэтэндэнтаў на пэўныя пасады.
— Многія нават на выпускным курсе не гатовыя адказаць на пытанне, кім хочуць працаваць пасля заканчэння ВНУ. Яны прывыклі жыць па раскладзе: у дзіцячым садзе, школе, ВНУ. За іх усё вырашыла адміністрацыя ўстановы адукацыі, іх задача складалася ў тым, каб адпрацоўваць абавязковую праграму. Ім не хапае самастойнасці, актыўнасці і ініцыятыўнасці, — лічыць спецыяліст.
Менавіта гэтыя якасці шануюць наймальнікі ў выпускніках замежных ВНУ.
— Яны, як правіла, больш самастойныя, валодаюць навыкамі самапрэзентацыі і вуснай камунікацыі, упэўненыя ў сабе. Гэта выгадна адрознівае іх ад большасці выпускнікоў беларускіх ВНУ, — каментуе Андрэй Меліхаў.
Узровень падрыхтоўкі, уключаючы валоданне некалькімі замежнымі мовамі, досвед працы ў кампаніях за мяжой дае такім спецыялістам сур'ёзная канкурэнтная перавага на рынку працы і дазваляе разлічваць на больш высокія заробкі.
У замежных універсітэтах студэнты «шукаюць сябе»
Маладыя беларусы адпраўляюцца вучыцца за мяжу дзеля тых навыкаў і магчымасцяў, якія не дае беларуская вышэйшая школа.
У 2011 годзе стартавала Стыпендыяльная праграма «Адкрытая Еўропа». Пазней яе дапоўніла Еўрапейская стыпендыяльная праграма для маладых беларусаў. Каля 300 беларускіх студэнтаў за гэты час атрымалі адукацыю ў 250 універсітэтах свету па 30 прафесійным абласцях.
— Мэтай праграмы было імкненне падтрымаць моладзь Беларусі, якая мела на свае акадэмічныя амбіцыі, падтрымаць мабільнасць і арганізаваць магчымасць навучацца ва універсітэтах па выбары студэнтаў, — распавядае дарадца праектаў ЕС Марлен Стотрап. — Першапачаткова праграма была накіравана на тое, каб развіваць элементы, якія ўключаны ў Балонскі працэс, такія як студэнцкае кіраванне, мабільнасць ведаў і акадэмічныя свабоды.
Самі студэнты кажуць, што навучыліся крытычна думаць, вырашалі акадэмічныя задачы, удзельнічалі ў студэнцкім кіраванні і ўплывалі на тое, як будзе выглядаць іх вучоба ва універсітэце.
— Я маю зносіны з кожным стыпендыятам па некалькі разоў і адзначаю розніцу паміж тым, якім чалавек прыходзіў на сумоўе пры атрыманні стыпендыі, і якім мы яго бачым праз некалькі гадоў навучання. Гэта больш «моцныя» людзі, поўныя ідэй і амбіцый, гатовыя рэалізоўваць свае праекты, — адзначае Марлен Стотрап.
Маладыя людзі маюць магчымасць далучыцца да навучальных кірунках, якіх няма ў Беларусі. Атрымліваюць новы вопыт і кантакты. Гэта пашырае спектр іх магчымасцяў, лічыць рэгіянальны каардынатар Амерыканскага савета па міжнароднай адукацыі Кевін Рэйлінг.
Некаторыя студэнты вывучалі адукацыйныя навукі і педагогіку ў краінах ЕС, і цяпер працуюць у Беларусі ў якасці запрошаных лектараў, знаёмячы беларусаў з прынцыпамі арганізацыі еўрапейскага адукацыйнага працэсу.
Арганізацыйная каманда праекта спадзяецца, што пасля навучання моладзь вернецца ў Беларусь і будзе прыносіць карысць канкрэтным кампаніям і эканоміцы ў цэлым.
Некаторыя выпускнікі знаходзяць сябе ў замежных кампаніях, некаторыя становяцца інтэрнацыянальнымі работнікамі і калясяць па свеце, але большасць вяртаецца і працуе ў Беларусі.
Што выйграе краіна?
94 выпускніка гэтага года атрымалі ступені бакалаўра і магістра ў заходніх універсітэтах.
«Замежныя» выпускнікі прывозяць у Беларусь не толькі свой прафесійны рэсурс. Яны прыязджаюць з новымі, часта нерэалізаванымі ў краіне ідэямі, вопытам работы і веданнем некаторых «сакрэтаў» паспяховасці кампаній.
Зрэшты, не варта разлічваць на хуткі эфект, упэўнены Кевін Рэйлінг. Паводле яго слоў, вынік адукацыйных праграм прыкметны ў доўгатэрміновай перспектыве.
— Выпускнікі гэтага года не прынясуць краіне імгненнай выгады, але праз некаторы час станоўчы эфект будзе, — упэўнены эксперт.
На яго думку, выпускнікі падобных праграм у прафесійным плане здольныя на многае, таму што ім давялося перажыць вопыт канкурэнцыі падчас адбору, адаптацыі да жыцця ў новай краіне, пастаяннага самаўдасканалення.
— Ніхто не можа гарантаваць, што выпускнікі вернуцца ў Беларусь. Але ў кожнага студэнта ёсць сямейныя і асабістыя сувязі, якія стымулююць іх вяртацца на радзіму, — адзначае Кевін Рейлинг.
Ці застануцца такія спецыялісты працаваць у Беларусі, залежыць ад таго, што ім прапануе рынак і якія ўмовы забяспечыць краіна ў цэлым.
Паводле Заўтра тваёй краіны