Кукурузная эпапея скончана. Трагікамедыя працягваецца

Тэмай працягу серыялу з’яўляюцца Год малой Радзімы, барацьба за залужванне і абкошванне на прыкладзе адной малой вёскі.

img_0880_1_logo.jpg


Кароткі змест папярэдніх серый. Філіял «Грозава» ВУП «ПрыёртрансАгра» вырашыў пасадзіць кукурузу. Дзеля гэтага была заараная зручная для сяльчанаў вёскі Аксаміты дарога, пашкоджаныя падвор’і вяскоўцаў. Жыхары вёскі доўга перапісваліся з кіраўніцтвам прадпрыемства, але кукуруза засталася на месцы. Аж да таго, што ў мінулым годзе яе проста… не ўбралі.


6-я серыя: «Барацьба за залужванне» пасля смерці кукурузы

Снежань – студзень 2018 года. Жыхары вёскі чакаюць пісьмовага адказу на прапанову аб залужванні нізіннага ўчастка, дзе яшчэ стаіць гнілая кукуруза. Спадзяюцца на заканадаўства аб пісьмовых зваротах грамадзян. Прапанова запісана ў Кнігу заўваг філіяла «Грозава» вытворчага ўнітарнага прадпрыемства «Прыёртрансагра» на беларускай мове. Чакаюць дарэмна, пісьмовага адказу няма ні на якай мове. Чорная кукуруза ўсё яшчэ не зкошаная. У пачатку студзеня 2018 года прыязджаюць адмысловыя журналісты, відэаролік з гнілой кукурузай размешчаны ў інтэрнэце. Праз некалькі дзён гнілую кукурузу скошваюць і некуды вывозяць.

Люты – травень 2018 года. Былое кукурузнае поле наводзіць сум сваёй чарнатой.

У канцы траўня прадстаўніца вёсцы наведвае прыём у выконваючага абавязкі дырэктара «Грозава» ВУП «Прыёртрансагра» Івана Кавальчука. Размова ідзе аб залужванні. Спачатку той нічога не абяцае, злуецца з-за ўмяшання жыхароў у справы сельгаспрадпрыемства. Раптам у кабінет уваходзіць мінскі прадстаўнік «Прыёрбанка», які цікавіцца сутнасцю размовы. Відны начальнік аддае вусны загад Кавальчуку залужыць поле.

img_0879_logo.jpg


Праз некалькі дзён каля вёскі гудуць трактары, заворваюць поле. Вялізны кавалак калгаснага масіву, які прымыкае да платоў двух прыватных участкаў, застаецца некранутым.


7-я серыя: змаганне за абкошванне ў рамках «Года малой Радзімы»

Пачатак чэрвеня 2018 года. Дэлегацыя з дзвюх пажылых жанчын накіроўваецца ў аграгарадок Камсамольскае, куды перамясцілася кіраўніцтва сельгаспрадыемства з Грозава пасля ўзбуйнення і чарговай рэарганізацыі. Рэарганізаванае прадпрыемства зараз значыцца як прыватнае і мае складаную назву «Лакнея — Агра», СПК ф-л УП «Прыёр-лізінг» (ніводзін з некалькіх апытаных механізатараў не змог назваць сваё месца працы). Каб выпісаць трактар і дасягнуць новай канторы вяскоўцам трэба адолець больш за 7 кіламетраў. Першапачаткова бабулькі радаваліся і спадзяваліся, што ў прыватнага банка ёсць грошы на трактары і абкошванне вёсак.

Новае прадпрыемства ачольвае ўжо новы кіраўнік, які з непрыязнасцю ставіцца да наведвальнікаў. Жанчын ён не ведае, але чуў, што гэтая вёска стварае праблемы для кіраўнікоў. Пасля нервовай размовы абяцае навесці парадак на ўчастку, які прымыкае да платоў і на пустуючых участках, зведзеных у адно вялікае поле.

img_0877_logo.jpg


Абяцанням мясцовых улад абкасіць вёску напрацягу чэрвеня жанчыны не вераць, але на ўсякі выпадак пакідаюць запіс у Кнізе заўваг і прапаноў Грозаўскага сельвыканкама. 82-гадовая Антаніна Лазоўская, якая больш за 40 гадоў адпрацавала цялятніцай, выпісвае за грошы трактар, каб абкасіць свой участак, грамадскі выган і значную частку вуліцы.

У сярэдзіне чэрвеня прыходзіць адказ з сельвыканкама за подпісам старшыні Жаны Скрыган з чарговым абяцаннем абкасіць вёску да канца чэрвеня.

Сярэдзіна ліпеня 2018 года. Жыхары і дачнікі вёскі Аксаміты любуюцца на кветкі, высаджаныя на вуліцы, і змагаюцца з пустазеллем на агародах. Яго шмат, нягледзячы на чэрвеньскую засушлівую спякоту.

img_0645_1_logo.jpg


На месцы былой кукурузы пасеяную канюшыну перамагае лебяда, з пустуючых і няскошаных участкаў ў агароды ляціць асот. Да таго ж землі тут пладавітыя, высачэзная трава вырасла ў рост чалавека і ўшчэнт высахла. Паўстала пагроза пажараў. Падлеткі з іншай вёскі, дурэючы, падпалілі пень каля дарогі. На шчасце, на гэты раз абышлося. Але старыя людзі занепакоеныя здарэннем. І, хоць і стаміліся весці перамовы з сельвыканкамам, але тэлефануюць і пагражаюць, што могуць згарэць. Пагроза па прынцыпе: «Будзе мне, будзе і табе!». Старшыня сельвыканкама Жана Скрыган абяцае прыняць меры. Вяскоўцы шкадуюць, што з іх вёскі ніхто не займае высокую пасаду каля кіраўніка і не мае тоўстага гаманца.

img_0884_logo.jpg


Мужчыны, што сядзяць на лаўцы ў суседняй вёсцы, пасмейваюцца з абвешчанага »Года малой Радзімы».

— Можна падумаць, што калі ў гэтым годзе яны пазмагаюцца з пустазеллем, дык яно больш не вырасце, — гаворыць адзін з іх. — Даўно пара праводзіць зямельную рэформу і рэарганізаваць увесь парадак жыцця па прыкладзе Еўропы. Пры гэтым не трэба дзяліць на перспектыўныя і неперспектыўныя вёскі, калі там пражываюць людзі альбо дачнікі.

img_0878_logo.jpg


Пажылы чалавек лічыць, што «неперспектыўнымі» вёскі сталі з-за ўбухвання грошай у аграгарадкі і нізкага заробку.

Іншыя суразмоўцы вылучаюць свае рэкамендацыі да мерапрыемстваў «Года малой Радзімы» ў варунках нашай бюракратычнай дзяржавы і некаторыя з іх мне падаліся цікавымі:

— За кожным чыноўнікам замацаваць вёску для касьбы і лесапавалу;

— Далучыць уласна да касьбы і лесапавалу частку міліцыі, якая сочыць за выкананнем Адміністратыўнага кодэксу і якой развялося занадта шмат;

— Стварыць сельскія ЖКГ або механізаваныя пункты, дзе можна выпісаць трактар і заказаць іншую паслугу;

— Запрасіць камісіі з цывілізаваных краін, каб яны далі парады і сваіх добраахвотнікаў.


Працяг будзе.