«У асноўным усе да гасцініцы «Юбілейнай» заказвалі». Як Мінск сустракае мігрантаў — рэпартаж

Карэспандэнтка «Салідарнасці» паглядзела, якая зараз абстаноўка ў Нацыянальным аэрапорце «Мінск» і ці шмат гасцей з Усходу можна сустрэць у турыстычным цэнтры.

Мінула амаль два месяцы, як Ірак прыпыніў усе пасажырскія авіярэйсы ў Беларусь. Аднак, мяркуючы па штодзённых зводках, мігрантаў, якія маюць пры сабе дакументы альбо прадстаўляюцца грамадзянамі гэтай краіны, на мяжы Беларусі і ЕС менш не стала — нават наадварот, паток зноў вырас.

На табло прылётаў на найбліжэйшыя дні — рэйсы з Турцыі, Егіпта, Ізраіля, Казахстана, Узбекістана, Азербайджана, ААЭ, Грузіі, Арменіі і Расіі.

Купіць квіткі онлайн з Багдада, Басры, Сулейманіі або Эрбіля ў Мінск, роўна як і ў зваротным кірунку, на любы дзень кастрычніка-снежня не атрымаецца (сістэма паведамляе, што «браніраванне немагчыма па тэхнічных прычынах») — гэта значыць, часовая забарона нацыянальных іракскіх авіяперавозчыкаў на палёты ўсё яшчэ дзейнічае.

Раніцай панядзелка ў залах чакання нешматлюдна, хіба што ў абменнік выстраілася «міжнацыянальная» чарга, ды яшчэ пара дзясяткаў чалавек чакаюць пачатку рэгістрацыі на Стамбул.

У сектарах прылёту таксісты заўзята «абганяюць» пасажыраў, а вось групу маладых людзей з усходнімі рысамі твару, якая размясцілася проста насупраць выхаду, нібы не заўважаюць.

— Гэта з ранішняга рэйса стамбульскага, — неахвотна тлумачыць адзін з кіроўцаў, які пагадзіўся «сказаць пару слоў» толькі на ўмовах ананімнасці. — Да іх нават сэнсу падыходзіць няма: «свае» прыязджаюць і забіраюць.

— У якім сэнсе «свае»?

— Ну, мы ў іх, самі разумееце, пашпарты не пытаем. Але па-англійску гавораць праз пень-калоду, а паміж сабой ці то па-турэцку, ці то па-арабску цвыркаюць, адзін з групы тэлефануе — і за імі прыязджае свая машына.

Падобныя кампаніі, паволе слоў таксіста, часам прыбываюць на стамбульскіх, дубайскіх і маскоўскіх рэйсах.

— Не ведаю, куды ўжо яны потым засяляюцца. Тыя некалькі сем'яў, каго асабіста я падвозіў, у асноўным усе да гасцініцы «Юбілейнай» замаўлялі.

Туды і адпраўляемся. І ўжо на выхадзе са станцыі метро «Няміга» словы таксіста пацвярджаюцца: прыезджых сапраўды шмат. Непадалёк ад Палаца спорту сядзяць групы людзей па 5-10 чалавек: хто размясціўся на лаўках, хто — паўкругам проста на траве.

Такія ж групы заўважаем і насупраць, ля гандлёвага цэнтра. З аднаго боку падземнага пераходу прыбудавалі багаж з біркамі аэрапорта людзі старэй, асобна сядзяць жанчыны з дзецьмі, з другога — маладыя мужчыны, можна сказаць, лёгка апранутыя: у кожнага пры сабе толькі паходныя заплечнікі аднолькавай расфарбоўкі.

Прадаўцы ў ГЦ распавядаюць, што назіраюць гэтую сітуацыю ўжо некалькі тыдняў.

— З раніцы быццам бы пуста, а потым глядзіш — па тры-пяць чалавек пад'язджаюць, збіраюцца ў групы і як быццам чагосьці чакаюць. Да нас яны заходзяць хіба што пагрэцца, у прыбіральню і перакусіць. За пакупкамі амаль не ходзяць, можа, кагосьці аднаго адпраўляюць. А потым раптам паглядзіш у сярэдзіне дня — група ўжо іншая, тыя, хто былі раніцай, з'ехалі. І так кожны дзень.

— Магчыма, гэта замежныя студэнты?

— Ды наўрад ці. Тыя, хто з дзецьмі, дакладна не студэнты. А потым, ну вось як сказаць: чалавек, калі ён прыязджае як турыст, — ён ходзіць ўлёгцы, з цікавасцю аглядаецца, пстрыкае на тэлефон прыгожыя кадры. Гэтыя проста сядзяць з чамаданамі, перагаворваюцца і чакаюць.

Звяртаем увагу, што частка «гасцей сталіцы» апранутыя не па надвор'і: у некаторых, падобна, ледзь не зімовыя шапкі, уцепленыя паліто ці курткі, гумовыя боты. Ярка апранутыя хіба што дзеці — у большасці дарослых чорнае або шэрая немаркае адзенне, шчыльны абутак, дажджавікі. Група хлопцаў з заплечнікамі незаўважна «прырасла» пяццю спальнікамі, таксама аднолькавымі.

Па дарозе да метро «Няміга» такія кампаніі сустракаюцца практычна на кожным кроку: хтосьці нясе пакеты з прадуктамі, хтосьці перакусвае проста на прыступках міні-кафэ шаурмой або бургерамі. Прадаўцы міні-кафэ на пытанне, колькі ў іх у апошні час падобных пакупнікоў, адказваюць лаканічна: «Шмат».

Цікавая дэталь: па дарозе ад «Юбілейнай» да метро нам сустрэліся некалькі пешых міліцэйскіх патрулёў. Ні адзін з іх каларытнымі турыстамі не зацікавіўся.

— У нас на рынку «Ждановічы» таксама працягваюць прыязджаць групамі, — дадала фрагментаў у агульную мазаіку уражанняў знаёмая, якая шмат гадоў працуе ў рэчавых павільёнах. — І ў іх дакладна ёсць тут ці сябры, ці памочнікі, таму што часам прыходзяць ужо са спісам патрэбных рэчаў на рускай мове. А потым проста аплачваюць, гандлявацца нават не спрабуюць.

Паводле звестак на 4 кастрычніка, толькі за мінулыя суткі польскія памежнікі не ўпусцілі ў краіну 434 мігрантаў, Служба аховы дзяржмяжы Літвы развярнула 49 чалавек.

Тым часам кіраўнік МУС Іван Кубракоў заявіў, што «сітуацыя з бежанцамі на тэрыторыі рэспублікі знаходзіцца пад кантролем».