Усаў: Да чаго мы рыхтуемся як дэмакратычнае грамадства?

Нават заклікаючы беларусаў да пратэстаў і забастовак, ці разумеюць палітычныя цэнтры, як імі кіраваць і куды накіроўваць?

imgl0555_logo.jpg

Дыскусію адносна падзей 2020-2022 (правалаў, упушчаных магчымасцей і нерашучасці) можна апісаць наступнымі словамі: у 2020 годзе былі рэсурсы і высокая ступень мабілізацыі, але не было ведаў, уменняў, вопыту, разумення, як усім гэтым можна было распарадзіцца і выкарыстоўваць.
Да 2022 года нібыта ёсць веды, досвед, разуменне і жаданне, але ўжо няма рэсурсаў і высокай ступені мабілізацыі, каб гэтыя веды выкарыстоўваць на практыцы, мяркуе палітолаг Павел Усаў.
Цяжка сказаць, калі наступіць такі момант, у якім веды, уменні і гатоўнасць з аднаго боку, і рэсурсы (высокая ступень мабілізацыі) супадуць у адным гістарычным моманце і прывядуць да палітычных змен. І зноў жа, ці будуць да яго гатовы лідары, структуры, грамадства. Мінулае паказвае, што падзеі, рэвалюцыйна-палітычныя працэсы хаця і маюць нейкія агульныя перадумовы, ніколі не паўтараюцца. Акрамя таго, як мне здаецца, усё яшчэ застаецца ўтапічнае ўяўленне аб тым, што змены ў краіне будуць рэарганізоўвацца і самаўпарадкоўвацца нейкім цудоўным чынам.
Дарэчы, я не ведаю, ці быў увогуле зроблены аналіз «рэвалюцыі» 2020 года палітычнымі цэнтрамі, яе асобных эпізодаў (ультыматуму), і ці быў апісаны сцэнарый таго, як жа ўсё ж неабходна было дзейнічаць у тых умовах.
А такі аналіз не толькі неабходны, ён павінен быць апублікаваны як элемент рэвалюцыйных ведаў і досведу. Ні ў 2006, ні ў 2010-2011 г. такіх аналізаў не было, як не былі вызначаныя памылкі ў палітычным кіраванні пратэстам. Усё прайшло і забылася. Нешта падобнае адбываецца і цяпер.
Аўтарытарная ўлада заўсёды рыхтуецца да рэвалюцыі, да яе прадухілення і падаўлення. Ёсць схемы, метады, механізмы (проці)дзеянняў, а вось грамадства і апазіцыя да рэвалюцыі, да барацьбы за ўладу, не рыхтуецца нават на ўзроўні тэарэтычных сцэнарыяў, уяўленняў, схем дзеянняў і г.д.
Дарэчы, да чаго, мы, як дэмакратычная супольнасць, рыхтуемся сёння і да чаго рыхтуем грамадства? Проста чакаем перамен, смерці Лукашэнкі ці Пуціна, паразы апошняга ў вайне? Ваеннага перавароту ці рэвалюцыі?
Нават заклікаючы беларусаў да пратэстаў і забастовак, ці разумеюць палітычныя цэнтры, як імі кіраваць і куды накіроўваць? І калі «цэнтры» маюць уяўленне, то ці ведаюць беларусы, што палітычныя цэнтры (лідары) гатовы да рэальнага кіравання пратэстамі.
У мяне элементарнае, чыста тэхнічнае пытанне: што і як будуць рабіць тыя, хто прэтэндуе на ўладу ў Беларусі, калі заўтра раптам нечакана (цудоўным чынам) пачнецца пратэст (забастоўка, пераварот, рэвалюцыя)? Ці ёсць адзіны план? Дарэчы, на гэтае пытанне павінен адказаць кожны актыўны беларус, але каб адказаць на гэтае пытанне, ён павінен ведаць агульную карціну і сцэнар.
Падзеі 2022 года ва Украіне паказваюць, што, калі б краіна, палітыкі і ваенныя не рыхтаваліся б да вайны, то краіна б прайграла. Дык да чаго мы рыхтуемся?
Рэвалюцыя — гэта далёка не спантаннае дзеянне, гэта навука.