Ва ўмовах дэвальвацыі гарантый бяспекі можна нават гуманізмам заняцца

Старэйшы саюзнік не ўхваляеактаў гуманізму. Таму можа бесстаронна задаць пытанне, для якой патрэбы гарант мясцовай стабільнасці вырашыў падаслаць саломкі, разважае аўтар тэлеграм-каналу «Лісты да дачкі».

Пра тое, як сёй-той зноў усіх перахітрыў.

Таму што — як вядома — сёй-той майстар геапалітычных інтрыг і стратэгічных манеўраў. Ну сёй-той пра гэта так дакладна ў курсе — яму тэлевізар распавядаў. Іншыя, можа, пра гэта не здагадваюцца, а сёй-той і тэлевізар дык нават не сумняваюцца.

Сёй-той скарыстаў прыдатнай нагодай — гэта значыць педсаветам — і распавёў, што яму зрабілі непрыстойную прапанову.

Наогул жа, прыстойныя людзі пра непрыстойныя прапановы не распавядаюць. Прынамсі, на педсавеце. Для гэтага ёсць псіхатэрапеўт з лялькамі. Але сяму-таму можна.

Увогуле, хтосьці распавёў, што яму прапанавалі прапусціць праз сваю тэрыторыю войскі NATO. І адразу да расійскіх межаў. Ну, мабыць, больш прыдатнай расійскай мяжы ў NATO не знайшлося.

І, канечне, сёй-той гэтую прапанову з абурэннем адхіліў. Прынамсі, зацікаўлены расійскі бок павінны быў так зразумець, што сёй-той адхіліў з абурэннем. Ну гэта значыць: «Я вам не здраджваў. Мяне NATO спакушала, але не паддаўся я, клянуся».

Я не буду табе зараз казаць пра ўзровень геапалітычных манеўраў і дыпламатычных інтрыг. Хто я такі, каб спрачацца з тэлевізарам? Але мне вось што цікава. Калі хтосьці клянецца, што ён не здраджваў, — значыць, ёсць супраць яго нейкія падазрэнні. Сумленнаму чалавеку клясціся не трэба. 

Я, вядома, не пра тое, што камусьці зрабілі непрыстойную прапанову прапусціць праз сябе войскі NATO. У яго віртуальнай рэальнасці яму можа ўжо і марсіянскія трыножнікі прапаноўвалі. Але мяне раздзіраюць смутныя сумневы, што нейкая прапанова наогул мела месца. Што словы: «Захад», «NATO», «прапанова», «мне», «зрабілі», дзесьці там былі, толькі яны пераблытаныя месцамі.

У сэнсе прапанову яшчэ не зрабілі, а толькі збіраюцца зрабіць. І не камусьці, а —наадварот — ад сяго-таго. І не пра войскі NATO, а, напрыклад, пра асабістую стабільнасць. Але гэта ўсё, пагадзіся, нюансы. Галоўнае, што як чалавек сказаў — так яно і ёсць.

Аднак УСУ ў Курскай вобласці моцна дэвальвавалі таму-сяму яго расійскія гарантыі бяспекі. А ва ўмовах дэвальвацыі гарантый бяспекі можна нават гуманізмам заняцца. Проста на выпадак іх раптоўнага дэфолту. 

Але акт занятку гуманізмам не толькі мы з табой заўважылі. У старэйшага саюзніка вочкі таксама яшчэ пакуль не павылазілі. І актаў гуманізму старэйшы саюзнік не ўхваляе. Таму можа бесстаронна задаць пытанне, для якой патрэбы сёй-той вырашыў падаслаць саломкі. 

Вось Курскую вобласць саюзнік абараніць не можа, а напаскудзіць можа з поўным сваім задавальненнем. Таму саюзніку лепш загадзя паклясціся, што сёй-той яму не здраджваў і на 99 адсоткаў здраджваць не збіраецца. А там ужо як пойдзе.

Таму што стабільнасці без знешніх гарантый не абысціся — з таго часу, як сокалы скінулі пацука на прыступкі дома ўрада ў дзень адмовы ў рэгістрацыі Бабарыкі і Цапкалы.