Гісторыя пакалення і народа

Нацыянальны мастацкі музей Беларусі працягвае радаваць аматараў жывапісу тэматычнымі выставамі, арганізаванымі па прынцыпу аб’яднання “прадстаўнікоў пакалення.

Па 3 красавіка на самым выгодным месцы — адкрытай галерэі — размясціліся творы шэрагу стваральнікаў сучаснай беларускай жывапіснай школы, якія ўтвараюць тэматычную экспазіцыю “Народжаныя ў 1920-я. Сярод прадстаўленых імёнаў — Ісак Бароўскі, Уладзімір Белавусаў, Абрам Вайнштэйн, Мікалай Валынец, Мікалай Куйчык, Павел Пагодзін, Мікалай Палянкоў, Іван Пешкур.



Нацыянальны мастацкі музей Беларусі працягвае радаваць аматараў жывапісу тэматычнымі выставамі, арганізаванымі па прынцыпу аб’яднання “прадстаўнікоў пакалення.
Па 3 красавіка на самым выгодным месцы — адкрытай галерэі — размясціліся творы шэрагу стваральнікаў сучаснай беларускай жывапіснай школы, якія ўтвараюць тэматычную экспазіцыю “Народжаныя ў 1920-я. Сярод прадстаўленых імёнаў — Ісак Бароўскі, Уладзімір Белавусаў, Абрам Вайнштэйн, Мікалай Валынец, Мікалай Куйчык, Павел Пагодзін, Мікалай Палянкоў, Іван Пешкур.
Гэта было першае “савецкае пакаленне, усе яны прайшлі вайну, і адбітак радасці вялікай перамогі ўласцівы працам большасці з іх. Пераважна яны — рэпрэзентанты стылістыкі “сацыялістычнага рэалізму, увасобленай імі ў іх работах з рознымі ступенямі рамантызму ці драматызму, лірыкі ці эпікі. Як і мера таленту кожнага з прадстаўленых аўтараў — розная. Але спроба панарамнага паказу творчага жыцця цэлага пакалення дае цудоўную магчымасць акунуцца ў атмасферу даўно мінулай эпохі.

Па 17 сакавіка ў музеі экспануецца адзінае гістарычнае палатно заснавальніка сучаснай мастацкай школы Літвы Адомаса Варнаса (1879–1979) “Каранацыя Міндоўга. Гэты выключнай якасці твор выконваўся аўтарам да 700-годдзя падзеі ўжо ў эміграцыі ў Чыкага (1951–1955) і трапіў у часы адроджанай незалежнасці Літвы ў Вільню як падарунак іншага дзеяча літоўскай эміграцыі інжынера Домаса Адамайціса. Цікава, што, надаючы акту каранацыі Міндоўга (пра месца якой не аціхаюць спрэчкі гісторыкаў — Наваградак, Кернава, Вільня?) своеасаблівае сімвалічнае “летувіскае гучанне, Варнас уключыў у кампазіцыю постаці дзеячаў Літвы ХІХ–ХХ стагоддзяў. Таму апрача ўкленчанай перад біскупам Кулмам у момант накладання кароны фігуры манарха на палатне можна пабачыць вобразы Антанаса Страздзяліса, Вінцаса Кудзіркі і іншых вядомых асоб пазнейшага часу.

Дарэчы, складаецца ўражанне, што для беларусаў этап стварэння падобных міфапаэтычных “гімнаў у выяўленчым мастацтве яшчэ не скончаны. Таму варта павучыцца ў суседзяў.