Аляксандр Францкевіч: «У краіне дыктатура і з ёй трэба змагацца»

Па дарозе з Івацэвіцкай калоніі ў Мінск палітвязень даў інтэрв'ю.



Аляксандр Францкевіч, які адбываў пакаранне ў калоніі №22 у Івацэвічах, быў вызвалены сёння раніцай. У траўні 2011 года па нашумелай «справе анархістаў» ён быў прысуджаны да 3 гадоў пазбаўлення волі. Францкевіча, як і іншых прадстаўнікоў анархісцкага руху Ігара Аліневіча і Мікалая Дзядка, абвінавацілі ў арганізацыі серыі падпалаў адміністрацыйных будынкаў. Нягледзячы на недаказанасць віны і нязначнасць нанесенай шкоды, актывісты былі асуджаныя на тэрмін ад трох да сямі гадоў пазбаўлення волі. — Аляксандр, віншуем з вызваленнем. Справу, па якой праходзілі вы, Мікалай Дзядок, Ігар Аліневіч, улады ўсімі спосабамі спрабавалі прадставіць як звычайную крымінальную, у выніку чаго некаторыя праваабарончыя арганізацыі доўга не вырашаліся назваць вас палітвязнямі. Самі як вы ацэньваеце свой арышт і арышт вашых таварышаў?
— Мэтай уладаў было не знайсці вінаватых, а нейтралізаваць анархісцкі рух, незалежна ад таго, якіх метадаў барацьбы мы прытрымліваемся. Напрыклад, тое, што падчас працэсу быў вызвалены яшчэ адзін фігурант справы Максім Веткін, а пасадзілі мяне, Дзядка і Аліневіча, кажа пра тое, што для іх была значна важней тая пазіцыя, якой мы прытрымліваліся на судзе, чым той склад злачынства, які яны спрабавалі нам навязаць.

— Як вам здаецца, ці выпадкова вас арыштавалі за тры месяцы да прэзідэнцкіх выбараў?
— Каталізатарам стаў напад на расійскую амбасаду. Гэта мела міжнародны рэзананс, Лукашэнка выказаўся, што за гэтым стаяць расійскія спецслужбы. Вядома, і блізкасць выбараў адыграла сваю ролю.

— Гучалі версіі, што ваш арышт напярэдадні выбараў і характар прад'яўленых абвінавачванняў — спецаперацыя, спланаваная для таго, каб прадставіць апазіцыю радыкаламі напярэдадні правакацыі 19 снежня 2010 года.
— У нейкай меры гэта была падрыхтоўка да выбараў. Хоць у нашай справе былі задзейнічаныя крыху іншыя структуры. Большую частку справы вёў ГУБАЗ, які у падзеях 19 снежня прымаў меншы ўдзел. Але, у прынцыпе, іх мэтай было спыніць нашы сімвалічныя акцыі, якія раздражнялі улады, а затым спыніць наогул усю грамадзянскую актыўнасць у краіне.

— Якую ролю ў вашай справе сыграў КДБ?
— Са мной, у асноўным, размаўлялі супрацоўнікі ГУБАЗ. Але было відавочна, што КДБ курыраваў працу ГУБАЗ, правяраў, наколькі той спраўляецца са сваёй задачай.
— Супрацоўнікі спецслужбаў спрабавалі вас вербаваць?

— У вас ёсць нейкая інфармацыя пра Ігара Аліневіча? Яго выкралі ў Маскве, прысудзілі да вялізнага тэрміну — 8 гадоў пазбаўлення волі.
— Ігар Аліневіч быў моцным анархісцкім лідарам, ён умеў пераканаўча казаць, добра ведаў анархістскую тэарэтычную базу. На гэтым, у асноўным, і будаваліся абвінавачванні супраць яго.

— Вам удалося трохі паразмаўляць падчас суда?
— Так, на судзе Ігар мне асабіста распавядаў, як яго выкрадалі ў Маскве. Яны ішлі на сустрэчу з адным з нашых таварышаў, які апынуўся завербаваным спецслужбамі. Ігар не разлічыў, ён думаў, што ў Маскве яго не дастануць рэпрэсіі, але аказалася, што ў беларускіх уладаў даволі доўгія рукі.
Іх затрымалі і перавезлі на машыне праз мяжу. У кіламетры ад беларуска-расійскай мяжы было аформленае затрыманне. Згодна з пратаколам яго нібыта затрымаў там нейкі лейтэнант.
— За тры гады зняволення вы прайшлі праз карцэры і памяшканні камернага тыпу, вас пазбаўлялі перадач, газет, кніг і лістоў ад родных. Чаму з вамі так жорстка абыходзіліся?
— У нейкай ступені гэта звязана з працэсам памілавання, які пачалі беларускія ўлады. У нейкай ступені — з канфліктамі з самой адміністрацыяй. Усе метады ўздзеяння, якія выкарыстоўваюцца супраць палітвязняў, вядомыя.
Я неаднаразова чуў пра тое, што адбываецца з Мікалаем Статкевічам, Ігарам Аліневічам. Такія метады выкарыстоўваюцца супраць усіх, хто мае прынцыпы, перакананні, не збіраецца быць завербаваным або супрацоўнічаць з адміністрацыяй.
— Як канкрэтна ад вас патрабавалі напісаць прашэнне аб памілаванні?

Гэта рабілі калі не супрацоўнікі адміністрацыі, то іх агенты сярод іншых зняволеных.
— І якім чынам гэтыя агенты дзейнічалі?

— Што дапамагала трымацца ўсе гэтыя тры гады? Вы патрапілі ў турму 20-гадовым хлопчыкам.
— Мае перакананні і прынцыпы, мае таварышы, якія мяне пастаянна падтрымлівалі. Я захаваў свае прынцыпы і не збіраюся ад іх адмаўляцца.
— Мікалай Статкевіч паведаміў, што ўлады ідуць на ўсё ў спробах зламаць палітвязняў, аж да пагроз згвалтавання.

— Зараз вы паўгода будзеце пад наглядам. Што ён уключае ў сябе?
— З 22 гадзін да 6 раніцы я павінен быць дома, павінен апавяшчаць міліцыю аб пераездзе на іншае месца жыхарства, не пакідаць раён без згоды РАУС. Я не магу наведваць бары, рэстараны, месцы, дзе прадаюць алкагольныя напоі, хоць гэтая забарона выглядае трохі дзіўнай, таму што я наогул не п'ю алкаголь.
— Якія бліжэйшыя планы на волі?
— Зараз я еду ў Мінск. Там я дамоўлюся аб працаўладкаванні. Пасля кароткага перыяду адаптацыі дома ў Наваполацку я вярнуся.
Буду жыць у Мінску, удзельнічаць у анархічным руху, працаваць і нейкім чынам сябе забяспечваць.
У турме я пачаў пісаць. У нейкі момант я палічыў, што трэба выкарыстоўваць час з толкам. У мяне даўно была ідэя напісаць фантастычныя апавяданні, заняцца літаратурай. Цяпер цікава, як гэта ўспрымуць чытачы.
charter97.org