Чаму беларусы не спяшаюцца ненавідзець «тоўстых буржуяў». Здаецца, нават наадварот

Пра апошнія палітычныя падзеі разважае на TUT.BY Вольга Лойка. 

— За дзве гадзіны прынеслі 14 тысяч долараў, потым яшчэ 600 тысяч ці 800 тысяч. Там зліткі золата, карціны, усё прынеслі адразу, — падзяліўся кіраўнік дзяржавы падрабязнасцямі справы Белгазпрамбанка і яго экс-кіраўніка, цяпер прэтэндэнта на пасаду прэзідэнта Віктара Бабарыкі. Пералік «прынесенага», мабыць, павінен уразіць даверлівых беларусаў, асабліва ў спалучэнні з запэўненнем, што «яны ўжо ўчора вечарам усе распавялі».
Што менавіта распавялі затрыманыя супрацоўнікі банка і знаёмыя патэнцыйнага кандыдата на пасаду прэзідэнта, пакуль невядома. ДФР «ўзбудзіла» справу па ч. 2 арт. 243, ухіленне ад выплаты падаткаў і збораў у асабліва буйным памеры, і па ч. 2 арт. 235, легалізацыя сродкаў, атрыманых злачынным шляхам, у асабліва буйным памеры. Гісторыя пра тое, як банк з першай пяцёркі гадамі здзяйсняў злачынствы на вачах у КДК, банкаўскага нагляду і грозных расійскіх «маці», пакуль занадта цьмяная, але цікава іншае.
У чарговы раз прэтэнзіі да патэнцыйных злачынцаў спярша агучваюцца ў выглядзе пераліку маёмасці, якая сама па сабе ніякага складу не ўтварае.
— Адкуль ўласнасць на Кіпры, як пры беднай краіне і такой «лукашэнкаўскай дыктатуры» ён стварыў гэтую ўласнасць, як ён хабары даваў, дзяліў грошы, чаму замежны банк гэтым займаўся ... Гэта ўсё трэба распавесці беларусам, — абураецца Аляксандр Лукашэнка.
Адкуль? «Адтуль», — як мог бы спрытна адказаць экс-кіраўнік МУС. Купіў. Падаравалі. Цётка ў спадчыну пакінула. Адтуль, адкуль і Tesla, — у лізінг ўзяў (так-так, па іроніі лёсу Tesla ёсць у двух прэтэндэнтаў на прэзідэнцкі пост, па словах аднаго, машыну яму падарыў Ілан Маск, другі распавёў, што купіў машыну ў лізінг). Ну і гэтак далей.
Але не толькі экс-банкіру даводзіцца перажываць вярхоўную рэвізію сваёй маёмасці.
Вось і 81-гадовая жыхарка Гродна Галіна Піліпаўна Андрэйчык пасля сустрэчы з блогерам Сяргеем Ціханоўскім ў абласным цэнтры нечакана стала «зоркай» стрыма. Аляксандр Лукашэнка прайшоўся па ёй так: «Ці праўда, на некаторых паглядзелі ў Гродне, так яны добра ўладкаваліся. "Лукашэнка кепскі" - а самі жывуць у палацах! Нейкая 80-гадовая жанчына крычала, крычала. Даслалі мне фатаграфію: асабняк сына і яе асабняк на адной пляцоўцы. Чаго табе не хапае?» — абураўся лідар. Пра «асабнякі» дацэнта, у мінулым — выкладчыцы ВНУ і яе сям'і давялося расказаць падрабязна. Прычым не толькі «нячэсным» СМІ, але і праграме «Панарама», дзе выйшаў сюжэт, які ўключаў здымкі уладанняў Галіны Філіпаўны з дрона.
Прайшоўшыся па «багатым» беларусам, кіраўнік дзяржавы звярнуўся да беларусаў бяднейшых. З парадай. Каб яны «не страцілі гэтую магчымасць набыць у вёсцы, на аддаленым хутары кавалак зямлі, аднавіць дом, які там кінуты, ці пабудаваць невялікую "будку", як у народзе кажуць, каб у выходныя туды прыехаць, старых адвезці». Не ведаю, у якім «народзе» называюць жыллё сваё і сваіх старых «будкай». Нават фамільны лецішчны хлеў (12 кв. М, 1989 год пабудовы на ўчастку ў 4 соткі) заўсёды называлі «хаткай», пакуль там заставаліся начаваць. Таму што ён — наш, а мы — людзі.
Мяркуючы па каментарах, многія беларусы таксама пакрыўдзіліся. Можа, мы з «беднай краіны» і Tesla не ва ўсіх, і крэдыт за «будку» яшчэ гасіць і гасіць, але гэта як у Д'Артаньяна: «Я з'явіўся ў Парыж з трыма экю ў кішэні, і выклікаў бы на дуэль усякага, хто адважыўся сказаць, што я не магу купіць Луўр!»
Ратуючы народ ад нахабных багацеяў, кіраўнік дзяржавы даручыў сумесна з генпракурорам, Камітэтам дзяржкантролю і іншымі пільнымі структурамі і пры ўдзеле мясцовых органаў улады «прашарсціць гэтых пузатых буржуяў», каб яны неслі адказнасць за людзей. «Гэта што за сістэма? На Гаа, Канары, яшчэ нейкія выспы ў іх ёсць грошы выехаць, а людзям нармальны заробак заплаціць не могуць, ды яшчэ і з працы выганяюць», — абурыўся Лукашэнка, распавядаючы, як прыватны бізнес нібыта прымушае пад пагрозай звальнення падпісвацца за вылучэнне альтэрнатыўных кандыдатаў .
Цікава, што пра памылкі у дачыненні да ролі дзяржпрадпрыемстваў на рынку працы ІПМ пісаў як раз на мінулым тыдні. Імідж «анёла-ахоўніка» працаўнікоў заўсёды быў на руку супернікам прыватызацыі і прыхільнікам падтрымкі нежыццяздольных дзяржпрадпрыемстваў: аргументы накшталт «прыватнік людзей выкіне на вуліцу» або «закрыць прадпрыемства — гэта ж людзей звальняць трэба!» жылі доўга, але рызыкуюць памерці ў адзін дзень.
Па дадзеных ІПМ, за апошнія сем гадоў «чэмпіёнам» па хуткасці «выкідання людзей на вуліцу» былі менавіта дзяржпрадпрыемствы. Яны ж тармазілі выкананне зарплатных абяцанняў. У прыватным сектары тэмпы росту заробкаў былі амаль удвая вышэй, чым на дзяржпрадпрыемствах, так прыватны сектар пры гэтым яшчэ і занятасць нарошчваў. Зарплата на дзяржпрадпрыемствах расла за кошт таго, што той жа фонд аплаты працы дзялілі на ўсё меншую колькасць работнікаў, а ў прыватным сектары — за кошт росту прадукцыйнасці працы. А прадукцыйнасць прыватных кампаній за апошнія сем гадоў расла амаль удвая (!) хутчэй, чым дзяржпрадпрыемстваў.
Так што дзяржсектар — даўно не мяжа мараў на рынку працы. Многія беларусы ўжо мараць пра «пузатага буржуя», які і сам умее зарабляць, і падначаленым дае. І ставіць нармальныя працоўныя мэты. Выканаў — атрымай прэміі, бонусы. Не? Можна і месца страціць, факт. А дзе нельга? Упэўненасць у заўтрашнім дні, дакладней, яе адсутнасць — тая цана, якую мы заплацілі за глабалізацыю і чарговую тэхналагічную рэвалюцыю. Калі не COVID, дык робаты адымаюць працоўныя месцы і перафарматуюць рынак працы. Нельга ж усур'ёз верыць, што супрацоўнікі дзяржпрадпрыемстваў абаронены ад гэтых катаклізмаў чароўным дзяржаўным парасонам. Што 15,6 тысячы работнікаў МАЗа (сярэдняспісачная колькасць на пачатак года, мінус 669 чалавек за год) здабылі цвёрдую глебу пад нагамі, калі іх завод, апошнія пяць гадоў генераваўшы страты, па выніках 2019 года выйшаў у плюс. Чысты прыбытак 33 тысячы рублёў пасля некалькіх гадоў шматмільённых страт — слабая нагода для радасці.
А буржуй хаця б не стане правяраць, ці не чытаеш ты навіны з працоўнага кампутара, ці не зайшоў незаконна ў нейкую анлайн краму ў аплачаны наймальнікам працоўны час — буржую да гэтага справы няма, абы праца рабілася.
А вось дзяржава ў асобе пракуратуры нам надоечы строга нагадала, што работнікі, якія з'яўляюцца службовымі асобамі, і асобы, прыроўненыя да дзяржаўных службовых асоб, пры выкананні сваіх службовых абавязкаў, якія у мэтах атрымання выгады бязвыплатна выкарыстоўваюць у асабістых мэтах інтэрнэт, што цалкам аплачваецца наймальнікам, здзяйсняюць карупцыйнае правапарушэнне, прадугледжанае абзацам 5 часткi 1 артыкула 37 закона аб барацьбе з карупцыяй...
Буржуі, дарагія, вы толькі трымайцеся. Лепш вашыя выспы, асабнякі і Tesla, чым прэтэнзіі пракуратуры за раздрукаваную на дзяржаўнай друкарцы асабістую паперку. А там, глядзіш, і аддавацца бяздзейным марам, седзячы на ​​казённым крэсле, забароняць.