Дрэс-код для ўсіх адзіны

Пачынаючы з 21 лютага для ўсіх супрацоўнікаў дзяржаўных устаноў Чачні дзейнічае адзіны стандарт адзення. У Расіі пачаўся пераход на адзіны дрэс-код, да якога заклікаюць як праваслаўныя, так і мусульмане.

Для дзяржслужбоўцаў Чачні з гэтага часу дзейнічае дрэс-код, заснаваны на «вайнахскай этыцы». Зараз з панядзелка па чацвер чачэнскія мужчыны павінны прыходзіць на працу ў пінжаках і з гальштукам, а ў пятніцу — у традыцыйным мусульманскім адзенні.



Пачынаючы з 21 лютага для ўсіх супрацоўнікаў дзяржаўных устаноў Чачні дзейнічае адзіны стандарт адзення. У Расіі пачаўся пераход на адзіны дрэс-код, да якога заклікаюць як праваслаўныя, так і мусульмане.
Для дзяржслужбоўцаў Чачні з гэтага часу дзейнічае дрэс-код, заснаваны на «вайнахскай этыцы». Зараз з панядзелка па чацвер чачэнскія мужчыны павінны прыходзіць на працу ў пінжаках і з гальштукам, а ў пятніцу — у традыцыйным мусульманскім адзенні.
Што да жанчын, то яны не павінны з’яўляцца на працы з непрыкрытай галавой, а выключна ў «адпаведных галаўных уборах» — гэта значыць, у хустцы, а таксама сукенках і спадніцах ніжэй каленяў. У распараджэнні віцэ-прэм’ера Чачні ўказаная нават даўжыня рукавоў — тры чвэрці. Дарэчы, яшчэ ў 2007 годзе прадстаўнікоў слабога полу ў Чачні перасталі пускаць у дзяржаўныя ўстановы без галаўнога ўбору, а пазней і ў іншыя грамадскія месцы, у тым ліку ў месцы адпачынку.
Праваабаронцы ўлетку мінулага года таксама паведамлялі пра факты нападу ў грамадскіх месцах на жанчын без хустак. У іх стралялі фарбай з пэйнтбольных вінтовак. Рамазан Кадыраў тады заявіў, што не ведае, хто гэта рабіў, аднак не асуджае арганізатараў, больш таго — дзякуе ім.
У прынцыпе, нічога асаблівага Кадыраў не прыдумаў. Ён рэалізаваў на практыцы тое, пра што даўно кажуць у Маскве.
Напрыканцы студзеня кіраўнік сінадальнага аддзела РПЦ па ўзаемаадносінах царквы і грамадства протаіерэй Усевалад Чаплін выступіў з адкрытым лістом з нагоды выгляду расіян. «Бесцырымонны знешні выгляд і бесцырымонныя паводзіны, — сказаў протаіерэй, — прамая дарога да няшчасця. Да пустых «каханняў на адзін раз». Да кароткатэрміновых шлюбаў, за якімі тут жа ідуць разводы. Да зламаных лёсаў дзяцей. Да адзіноты і адчаю. Да жыццёвай катастрофы… Як жанчыны паводзяць сябе ў публічных месцах, у інстытуце, на працы — не толькі іх асабістая справа. Калі жанчына апранутая ў офісе як прастытутка, то іншыя жанчыны павінны мець права ёй пра гэта сказаць».
Варта згадаць, што Чаплін з’яўляецца аўтарам ідэі пра тое, што ахвяры згвалтавання самі вінаватыя. «Калі яна носіць міні-спадніцу, яна можа справакаваць… Калі яна пры гэтым п’яная, яна тым больш справакуе. Калі яна пры гэтым сама актыўна выклікае людзей на кантакт, а потым дзівіцца, што гэты кантакт заканчваецца згвалтаваннем, яна тым больш не мае рацыі», — заявіў протаіерэй.
І каб не даводзіць справу да жыццёвай катастрофы і засілля прастытутак у офісах, айцец Усевалад прапанаваў увесці агульнарасійскі дрэс-код.
Ідэю праваслаўнага іерарха неадкладна падтрымалі ісламскія духоўныя лідары. Глава выканкаму Усерасійскага муфтыяту, муфтый Пермскага краю Мухамендгалі Хузін так і сказаў: «Разумныя людзі цалкам падтрымліваюць ініцыятыву айца Усевалада пра дрэс-код. Чаму ж могуць навучыць сваіх дзяцей тыя, хто бессаромна агаляецца, людзі з завушніцай у носе, наколкамі на ўсё цела, з цыгарэтай у зубах і банкай піва ў руцэ? Толькі распусце і адыходу ад векавых традыцый».
Тое, што маральная дэградацыя — сапраўды праблема цяперашняй Расіі, відавочна. Аднак ці дапаможа абаронцам маралі адзіны стандарт адзення? І ўвогуле, цяжка ўявіць, што ўсе пяройдуць на адзіную форму.
У сувязі з гэтым нарадзіўся нават жанр раманаў-антыўтопій пра тое, што ў Расіі, быццам, адбылася маральная рэвалюцыя, якая, натуральна, закранула гардэроб кожнага чалавека.
Вось фрагмент аднаго з такіх опусаў. «Ён вярнуўся ў Расію праз дзесяць гадоў і не пазнаў краіну. Так, ён бачыў рэпартажы з Масквы па тэлевізары, але непасрэднае ўражанне ад вулічнага натоўпу апынулася нечакана шакуючым. За акном таксі па праспекце Сароўскага рухалася шэрая, безаблічная маса. Усе мужчыны былі апранутыя ў аднолькавай шэра-чорнай гаме, быццам манахі: доўгія паліто, штаны, каракулевыя кепкі. Жанчыны ў спадніцах да пят і чорных кажушках усе, як адна, з пакрытымі хусткамі галовамі. Ён угледзеўся ў твары мінакоў. На ўсіх тварах застыў журботны засяроджаны выраз».
Паколькі такую карцінку нават уявіць сабе цяжка, большасць аглядальнікаў палічылі ініцыятыву РПЦ знакам, які сведчыць пра амбіцыі царквы або пра намер айца Усевалада прыцягнуць да сябе ўвагу. Гэта яму цалкам удалося. Супраць яго мабілізавалася не толькі феміністкі і праваабаронцы, аднак і ўвесь свет высокай моды.
Адзін з яе прадстаўнікоў гісторык моды Аляксандр Васільеў вельмі катэгарычна заяўляе: «Гэта фашызм. Любое абмежаванне ці ўказанне ў адзежы, якое павінна казаць пра вашы рэлігійныя, сэксуальныя, якія заўгодна перавагі, завецца тэрмінам «фашызм». Тады ўсе глуханямыя павінны насіць зялёны пінжак, а сляпыя — клецістыя штаны, а мусульмане — аранжавыя шалікі!»
Аднак усё не так проста. Высвятляецца, што праблема свабоднага выбару адзення стаіць толькі перад метраполіяй, а ў правінцыі і так з-за беднасці даўно існуе свой дрэс-код. І норавы тут іншыя.
«Нядаўна ў Арэнбургскай вобласці простыя, аднак вельмі далікатныя людзі спыталі мяне, каму і навошта патрэбныя ток-шоў з лаянкай. «Нас бацькі вучылі: дай іншаму сказаць, потым сам скажаш...» Смешныя гэтыя рускія. Падобна, за скандалы і свінства галасуюць рэйтынгамі адны масквічы. Чым далей ад Масквы, тым дабраякасней народ. Але, каб гэта высветліць, трэба ездзіць па краіне асабіста — такую Расію па тэлебачанні не паказваюць», — піша журналіст газеты «Известия».
Як бачым, ініцыятыва Кадырава можа быць лёгка імпартаваная ў іншыя рэгіёны. Аднак у маральнай рэвалюцыі ёсць іншы бок. Ініцыятары дрэс-коду не хаваюць, што іх палітыка накіраваная на падтрымку нацыянальных і рэлігійных традыцый. Калі выхадцы кожнай этнічнай групы ў Расіі пачнуць, адпаведна закону, апранацца ў касцюмы з нацыянальнымі элементамі, то гэта хутчэй паскорыць дэзінтэграцыю і так вельмі кволага нацыянальнага расійскага адзінства.