Замежныя СМІ пра Беларусь: 24 лютага — 2 сакавіка

Лукашэнка хоча паказаць, што ён не ходзіць на ланцужку Масквы. Рашэнне аб бязвізавых паездках для еўрапейцаў прымусілі Пуціна нервавацца. Крэмль не хоча, каб Беларусь пайшла па шляху Украіны. Праўда, такі шанец невялікі.«Elsivier» (Нідэрланды)

Расія не пацерпіць сыходу краіны з яе геапалітычнай і эканамічнай арбіты. Асабістая непрыязнасць паміж былым старшынёй калгаса і былым агентам КДБ уяўляе сабой яшчэ адну рызыку. Захаду не варта прымаць у свае абдымкі Лукашэнку, які кіруе былой савецкай рэспублікай з 1994 года. Але ЗША і Заходняя Еўропа могуць даць зразумець, што яны ўсё бачаць і прызнаюць незалежнасць і тэрытарыяльную цэласнасць Беларусі. Напружанасць у Беларусі зноў паказвае, што нават бліжэйшыя да Расіі краіны не хочуць уваходзіць у гэтую сферу.

«The Wall Street Journal» (ЗША)

Аляксандр Лукашэнка ў сваіх знешнепалітычных кроках да гэтага часу імкнуўся захоўваць максімальную свабоду дзеянняў. Але ў яго дзяржавы мала шанцаў атрымаць новыя імпульсы ў межах Усходняга партнёрства і прасунуцца ў перамовах аб заключэнні дагавора аб асацыяцыі з Еўрасаюзам. Усё ж такі трэба глядзець скептычна, бо Беларусь застаецца і застанецца вельмі залежнай ад Расіі і палітычна, і эканамічна. Расія дамінуе ў стратэгічных і эканамічных сектарах Беларусі, а менавіта ў энергетыцы, не кажучы ўжо пра пытанні бяспекі. Свабода знешнепалітычных манеўраў вельмі абмежаваная.

«Телеграф» (Латвія)

Хваляванні імітаваў сам Лукашэнка. Вы спытаеце: для чаго? О, прычын у яго цэлае мноства. Па-першае, гэта праверка празаходняга крыла палітыкаў і іх лідара, Уладзіміра Макея. У апошні час Макей рэзка «ўзмацніўся», і ў яго, відавочна, з’явіліся амбіцыі. А ну калі раптам прэзідэнцкія? Па-другое, гэта магчымасць вылічыць тых, хто гатовы «памайданіць». Шушкевіч, Статкевіч і Саннікаў — з імі даўно ўсё зразумела. Па-трэцяе, імітацыя «майдана» — выдатная магчымасць, каб «выпусціць пару». Народ бяднее? Расце незадаволенасць? Ідзіце на мітынг. Але абавязкова своечасова разыдзіцеся — і прыбярыце там за сабой.

«Наша версия» (Расія)

Няма ні найменшага сумневу, што «тактычная любоў» Парашэнкі да Лукашэнкі і беларусаў на справе — падступнае «мазепінства». Цяперашняе абвастрэнне расійска-беларускіх адносін Кіеў і яго замежныя натхняльнікі спрабуюць выкарыстоўваць, правакуючы Бацьку на новыя крызісныя кульбіты. Пры гэтым, прымаючы Бацьку ў шэрагі сваіх раптоўных саюзнікаў, Парашэнка не можа растлумачыць, чаму ж Кіеў дазваляе на сваёй тэрыторыі практычна ўсяму актыву апазіцыйных беларускіх партый і груповак займацца падрыўной дзейнасцю супраць Лукашэнкі і існуючага дзяржаўнага ладу Беларусі.

«Одна родина» (Расія)

Расіі будзе не так проста арганізаваць дзяржаўны пераварот у Беларусі. У Беларусі ёсць грамадства. І не так даўно гэтае самае грамадства паказала, што яно яшчэ жывое, выйшаўшы на мітынгі. Бенефіцыяр перавароту павінен мець нейкую легітымнасць. Калі ў Беларусі ў якасці «спадчынніка» вылезе нейкі чорт з табакеркі, дык альбо народ яго прыме, альбо не. Гарантый няма, і чым гэта скончыцца, невядома.

«Обозреватель» (Украіна)

З выступаў Аляксандра Лукашэнкі вынікае, што Беларусь і Расія, быццам бы, пачалі новую барацьбу. Аднак на самай справе гэта ўсё той жа самы стары бой. На працягу гадоў Лукашэнка спрабуе выкарыстаць Еўрасаюз і Расію, падманваючы іх.

«Foreign Policy» (ЗША)