Кіраўнік ЕРАМ: «Гэта можа быць сапраўды самы вялікі вынік за апошнія 30 гадоў»

Аркадзь Добкін даў вялікае інтэрв'ю каналу "Рускія норм!». Вядучая праекта Лізавета Асяцінская пыталася кіраўніка EPAM у тым ліку пра Беларусь..

— Вы ж разумны чалавек, як паказвае ваш жыццёвы шлях, і чалавек глыбокі, — звярнулася да Добкіна вядучая. - Вы ж разумееце, што зубную пасту нельга запхнуць назад у цюбік. Які ваш прагноз, чым усё скончыцца?
— Няма прагнозу.
— Але вы ж пралічвае для сябе варыянты.
— Пытанне пра бізнес або пра краіну?
— Пра краіну. Таму што не бывае ніякага бізнэсу ў краіне, дзе татальны непарадак.
— Я не ведаю, што адбудзецца. Я галавой не разумею, як можа адбывацца тое, што адбываецца. Гэта цяжка зразумець.
А да чаго гэта прывядзе? Гэта можа быць сапраўды самы вялікі вынік за апошнія 30 гадоў. Гэта вельмі-вельмі верагодная штука, і гэта будзе вельмі балюча і крыўдна. Гэта значыць, што некалькі генерацый людзей, хутчэй за ўсё, зноў знікнуць з Беларусі. Таму што дзяцей тых, хто адсюль з'язджае, назад зацягнуць сюды вельмі цяжка.
Калі бізнэс пайшоў і я стаў трапляць на сустрэчы з вялікімі начальнікамі [сталі ўзнікаць такія сітуацыі]. Ты распавядаеш гісторыю ЕРАМ і кажаш, што ты з Мінска, а гэтыя вялікія начальнікі [уздыхаюць]: "Ох, а ў мяне бабуля з Вільні. (Ці з Пінска, ці з Мінска, ці з Брэста). Вось выдатна, давайце я калі-небудзь да вас прыеду". І такіх людзей маса, гэта людзі, якія рабілі Амерыку. Для краіны [Беларусі] гэта вельмі сумна.
— Вы сваім інвестарам не кажаце: сябры,давайце памяншаць долю Беларусі?
— Мы натуральна кажам, але мы гаворым разумна. Мы ацэньваем рызыкі, наколькі гэта паўплывае на бізнэс. Нейкія кліенты і сёння гавораць: мы хочам дыверсіфікавацца і паменшыць нашу залежнасць ад Беларусі. Гэта нармальна з пункту кліента, тут нічога нельга зрабіць. Вядома, гэта страты для Беларусі. Гэтак жа былі кліенты, якія казалі: мы не хочам працаваць ва Украіне, мы баімся, што там пачнецца вайна. Пры гэтым агульны попыт, агульная колькасць кліентаў дазваляе пакуль нармальна рэбалансаваць.
— Сёння Еўразвяз увёў санкцыі супраць Лукашэнкі. Санкцыі ЗША — пытанне часу. Гэта нейкім чынам уплывае [бізнес]?
— На бізнес не ўплывае. Мы ж жывем у Беларусі вельмі шмат гадоў. Па Беларусі санкцыі былі заўсёды, але на прыватны бізнэс гэта ніяк не ўплывае.
Пагаварылі і пра Максіма Баграцова, старэйшага віцэ-прэзідэнт EPAM, які прыляцеў у Мінск з Атланты і ўступіў у Каардынацыйную раду.
— Ваш калега, старэйшы віцэ-прэзідэнт ЕПАМ Максім Баграцоў, мабыць, кіраўнік офіса там…
— Не, ён не кіраўнік офіса там. Максім Баграцоў апошнія 20 гадоў жыў у Атланце, яго офіс быў побач з маім. Тры месяцы таму ён узяў за свой кошт доўгатэрміновы адпачынак і пераехаў у Мінск. Вось ён працаваў на праекце, потым ён сказаў, што пра гэта думае, а праз тыдзень ён сказаў, што ўсё вырашыў, узяў білет і паляцеў.
... Макс — цалкам унікальны чалавек. Ён, безумоўна, адзін з самых ключавых людзей у EPAM, ён тут больш 20 гадоў.
— Калі вы даведаліся пра яго рашэнне, што яму сказалі?
— Нічога. Я ведаў, што яго рашэнне памяняць нельга. Ўгаварыць нельга.
Ліза Асецінская нагадала аб жнівеньскім лісце кіраўніка ЕРАМ супрацоўнікам.
— Вы сказалі супрацоўнікам: "Беражыце сябе, калі што, мы ўсім дапаможам". А ў чым заключалася дапамога і наколькі шырокай яна была?
— Мы можам аказаць супрацоўнікам юрыдычную дапамогу, паклапаціцца аб іх блізкіх, калі гэта спатрэбіцца. Як яшчэ можна дапамагчы ў гэтай сітуацыі?
— А даводзілася гэта рабіць?
— Вядома, даводзілася. Іншая справа, што гэтая дапамога досыць абмежаваная.
— Чым?
— Чым? Ўсім! Проста ты нічога не можаш зрабіць.
— Вы маеце на ўвазе, нельга дамовіцца з уладай, каб выцягнуць аднекуль людзей?
 — Дамовіцца аб гэтым практычна немагчыма.
— Я так разумею, што ў вас пачалася праграма рэлакацыі людзей з Беларусі.
— У любой вялікай кампаніі ёсць праграма па перамяшчэнні супрацоўнікаў. Такая праграма ў ЕРАМ існуе шмат гадоў. Людзі могуць сказаць: хочам перамясціцца туды-то, калі там ёсць адкрытая пазіцыя. Гэтак жа па гэтай праграме сотні людзей прыязджалі ў Беларусь з епамоўскіх і не-епамовских лакацый. Фармальна і нефармальна мы, безумоўна, не збіраемся сыходзіць з Беларусі. Мы будзем працягваць там працаваць. У той жа час калі людзі хочуць пераехаць, мы будзе ствараць усе ўмовы. У гэтым сэнсе ў нас ёсць адкрытыя пазіцыі ў офісах па ўсім свеце. Калі людзі падымаюць рукі і гэтыя пазіцыі адпавядаюць іх здольнасцям, то мы даем магчымасць [пераезду].
— Можна сказаць, што больш людзей сталі хацець з'ехаць з Беларусі?
— Безумоўна.
На 25-й хвіліне відэазапісу з'яўляецца надпіс аб тым, што Аркадзь Добкін не захацеў працягваць размову пра Беларусь.