Алег Волчак падаў скаргу ў Мінскі гарсуд

Праваабаронца просіць спыніць справу аб адміністрацыйным правапарушэнні за адсутнасцю складу адміністрацыйнага правапарушэння.

Алег Воўчак лічыць незаконнай пастанову суда Фрунзенскага раёна ад 4 ліпеня 2017 года, вынесеную суддзёй Яўгенам Пісарэвічам, згодна з якой ён на падставе часткі 1 артыкула 23.34 Кодэкса аб адміністрацыйных правапарушэннях падвергнуты адміністрацыйнаму спагнанню ў выглядзе штрафу ў памеры 20 базавых велічынь на суму 575 рублёў «за парушэнне парадку правядзення мітынгу, здзейсненае ўдзельнікам такога мерапрыемства». Пастанова вынесена ў адсутнасці Алега Волчака, якога з гіпертанічным крызам забрала хуткая дапамога.

«У хадайніцтве — адмовіць!»

Асноўны акцэнт у скарзе праваабаронца зрабіў на парушэнне парадку вядзення адміністрацыйнага працэсу, піша belprauda.org.
Суддзя Пісарэвіч «правёў адміністрацыйны працэс аднабакова, няпоўна і неаб'ектыўна» і «дапусціў відавочную тэндэнцыйнасць і прадузятасць». Гэта выявілася ў тым, што ён адхіліў амаль усе хадайніцтвы падсуднага і адваката.
Суддзя адхіліў адвод судовага сакратару, якая падчас падрыхтоўкі да судовага працэсу накіроўвала СМС-паведамленні на мабільны тэлефон, які зарэгістраваны на іншым грамадзяніне.
Хадайніцтва аб запыце ў мабільную кампанію, каб кампанія дала раздрукоўку фактычнага знаходжання Алега Волчака 17 лютага 2017 года, таксама нематывавана адхілена.
Суддзя адхіліў двух сведак абароны: Генадзя Федыніча і Ганну Лагацкую. У сваёй адмове Пісарэвіч, ня заслухаўшы тлумачэнні ведак, даў ім ацэнку, што відавочна сведчыла аб прадузятасці да асобы праваабаронцы.
Адмова ў задавальненні гэтых абгрунтаваных хадайніцтваў стала падставай для адводу суддзі ў першы раз.
Парадак адводу вызначаны арт. 5.4. ПВКаАП Рэспублікі Беларусь, дзе прама запісана, што пытанне аб адводзе суддзі вырашаецца неадкладна, а не з сыходам у нейкае памяшканне суда. Аднак судззя тройчы перапыняў суд і сыходзіў у невядомае памяшканне, паколькі з судовай залі можна трапіць толькі ў агульны калідор суда. «Усё гэта ў мяне выклікала недавер, паколькі я выказаў здагадку, што суддзя праводзіць з кімсьці кансультацыю па маёй справе, у сувязі з чым быў заяўлены чарговы недавер суду. Суддзя зноў не задаволіў маё хадайніцтва і застаўся працягваць весці судовы працэс», — адзначае Алег Волчак.
Суддзя Пісарэвіч адмовіў і ў наступным хадайніцтве, што выклікала нервовасць і пагоршыла стан здароўя Волчака. «Некалькі разоў я прасіў яго аб дапамозе ў выкліку брыгады хуткай дапамогі, але суддзя мне адмаўляў. Ён фактычна да мяне ўжыў катаванні, не дазваляючы прыняць ежу і падвяргаючы маё здароўе небяспецы, — піша Алег Волчак. — Што пазней і здарылася, калі прыехала хуткая дапамога (па выкліку аднаго з маіх калегаў) і шпіталізаваны ў бальніцу хуткай дапамогі».
Нягледзячы на ​​адсутнасць падсуднага па ўважлівай прычыне, суддзя Пісарэвіч прапанаваў працягнуць працэс. Адвакат выступіў супраць такога рашэння, аднак суддзя адхіліў хадайніцтва. Пастанова суда аб прыцягненні А.Волчака ў трэці раз да адміністрацыйнай адказнасці зноў завочна абвешчана ў 20 гадзін 30 хвілін 4 ліпеня.

Аднабаковасць разгляду судовай справы

Праваабаронца адзначае таксама аднабокасць разгляду справы. Суддзя Пісарэвіч у сваім рашэнні ўказвае толькі тыя дадзеныя, якія прадстаўлены работнікі Маскоўскага ПУУС Мінска, а ўсе хадайніцтвы абароны не прымаліся.
«Суддзя не хаваў сваёй прадузятасці да мяне, паколькі пры апытанні сведак Леўшунова А.В. і Дубовіка А.В., не даваў мне і майму адвакату задаваць удакладняючыя пытанні супрацоўнікам міліцыі, якія б паказвалі, што яны не з'яўляюцца сведкамі па справе, паколькі тройчы давалі тлумачэнні, якія цалкам супярэчэлі іх жа паказанням, — паведамляе Алег Волчак. — Пазней мне стала вядома, што суддзя раней працаваў следчым у праваахоўных структурах, магчыма, мог ведаць сваіх былых калегаў».
Ніхто з сведак абвінавачвання дакладна не змог апісаць знешнасці падсуднага.
«Леўшуноў кажа, што я быў у штанах, а іншага адзення на мне апісаць не можа. Дубовік блытае час, які на паўтары гадзіны адрозніваецца ад таго часу, што даваў у першым тлумачэнні. Па вопратцы кажа, што я быў апрануты ў гарнітур з гальштукам. Але на мае ўдакладняючае пытанне, як я мог быць у касцюме, калі на вуліцы быў люты месяц потым дадаў, што на мне, аказваецца, было паліто. Маёр Астаф'еў наогул апісаў у зусім іншай вопратцы.
Самае дзіўнае, што ніхто з сведак не паказаў, што ў мяне ў руках нешта было. Праўда, у сваім рашэнні Пісарэвіч паказвае, што ў мяне ў руках быў апалонік і рондаль. Цікава, адкуль ён узяў такую ​​інфармацыю, калі ў справе пра гэта нічога не паказвалася ні сведкамі, ні іншымі дакументамі?», — задаецца рытарычным пытаннем Алег Волчак.

Пераслед за грамадзянскую пазіцыю

17 лютага 2017 года Алег Волчак знаходзіўся на Кастрычніцкай плошчы Мінска, дзе праходзіў мірны сход грамадзян, якія выйшлі выказаць свой пратэст: разам з праваабаронцамі вёў маніторынг акцыі.
Суддзя не матываваў ступень грамадскай небяспекі зробленага праваабаронцам, прызначаючы такі буйны штраф.
«Суд пераследуе мяне за маю актыўную працу з грамадзянамі ў Беларусі па адстойванні іх правоў і свабод. А таксама такім спосабам прымусіць мяне не прадстаўляць бясплатную прававую дапамогу, якая патрабна грамадзянам у сувязі з Дэкрэтам №3 "Аб папярэджанні сацыяльнага ўтрыманства"», — упэўнены Алег Волчак.
21 сакавіка суд Фрунзенскага раёна Мінска асудзіў кіраўніка праваабарончага цэнтра «Прававая дапамога насельніцтву» (зарэгістраваны ва Украіне) Алега Волчака на 13 сутак арышту. Праваабаронцу судзілі за ўдзел у «Маршы абураных беларусаў», які прайшоў у Мінску 17 лютага. Мінскі гарсуд адмяніў рашэнне Фрунзенскага суда і адправіў справу на дадатковае расследаванне.
У другі раз Фрунзенскі суд пацвердзіў першапачатковае рашэнне — 13 сутак арышту.