Камень у вакне пракурора і аблітая фарбай машына суддзі. Што не так з апошнімі «тэрарыстычнымі» справамі?

Днямі з'явілася інфармацыя пра дзве новыя тэрарыстычныя справы. Першая — па кінутым камяні ў вакно аднаго з пракурораў краіны. Другая — аблітая фарбай машына суддзі. Цікава, што яшчэ пару год таму гэтыя дзеянні кваліфікавалі б як хуліганства. А цяпер за гэтыя дзеянні фігурантам пагражае расстрэльны артыкул. «Наша Ніва» прааналізавала з сілавікамі дзве гэтыя справы.

Падазраваныя па крымінальных справах узятыя пад варту. Фота Дзмітрыя Дзмітрыева

Падазраваныя па крымінальных справах узятыя пад варту. Фота Дзмітрыя Дзмітрыева

Першае, на што звяртаюць увагу суразмоўцы, калі аналізуюць вядомую інфармацыю па справах, у абодвух выпадках у СІЗА аказваецца на аднаго чалавека менш, чым тых, хто прымаў удзел.
Так, у сітуацыі з разбітым акном пракурора СК паведамляе, што затрымалі двух мужчын — 36 і 43 год. Але на відэа МУС гаворка ідзе пра трох чалавек.


«Адносна сітуацыі з акном пракурора, у выніковым відэа вуснамі супрацоўніка ГУБАЗіК гаворцца, што «устаноўлены трое мінчукоў». Але ў тэкставым апісанні ад Следчага камітэта сцвярджаецца, што «затрыманы двое», якія «супрацоўнічаюць са следствам», — кажа супрацоўнік органаў.
Хто той трэці, каго затрымалі? Пытанне застаецца адкрытым.


Як і ў выпадку з аўтамабілем суддзі. Першапачаткова гаворка ідзе пра двух затрыманых, але ў выніку ў СІЗА аказваецца адзін.
«На другім відэа з паказваюць запісы з камер відэаназірання. Адпаведна, падазраваныя трапілі на відэа, што дапускае магчымасць іх ідэнтыфікавання і вылічэння маршрута руху, — тлумачыць наш суразмоўца. — Увогуле, следавая карціна складаецца з розных элементаў: аналізу білінгаў і камер відэаназірання, тэматычных чатаў і запытаў у інтэрнэце, праслухоўка аб'ектаў у распрацоўцы, біялагічныя сляды на месцы здарэння і іх супастаўленне з тымі, што ў базе, і некаторыя іншыя спосабы.
Можна было б падумаць, што людзей вылічылі па камерах, але зноў не — супрацоўнікі ГУБАЗіК і Следчага камітэта тлумачаць, што ў інцыдэнце было задзейнічана два чалавекі, але ў СІЗА чамусьці аказваецца ў выніку толькі адзін».
Хто той другі, які не патрапіў у СІЗА? Адказу на гэтае пытанне і тут няма.
«Ёсць версія, што гэта могуць быць правакатары з ліку работнікаў органаў, якія маглі падбухторваць людзей на правапарушэнне, каб палепшыць уласную справаздачнасць і атрымаць прэміі за «раскрыццё» нібыта цяжкага ці асабліва цяжкага злачынства», — выказвае меркаванне былы супрацоўнік.

Чаму заводзяць справы па тэрарызме?

Ці можна лічыць дзеянні затрыманых тэрарызмам? Спыталі ў былога пракурора.
«Калі будзе даказана, што чалавек кінуў камень ці абліў машыну фарбай, кіруючыся ўласнымі матывамі, то гэта артыкул 281 КК РБ — «Наўмыснае знішчэнне ці псаванне чужой маёмасці, — лічыць ён. — Але для прыцягнення па ім памер нанесенай шкоды павінен быць большым за 40 базавых велічынь (1160 рублёў). Калі менш, то гэта — адміністрацыйная адказнасць.
Калі камень кінуты без прычыны, то гэта — 339 артыкул КК РБ, «Хуліганства».
У сітуацыі, калі «не да законаў», можна ўявіць наступнае: нібыта, «злачынства» учынена асобай, якая з'яўляецца часткай арганізацыі, і мэты асобы і арганізацыі супадаюць. А калі арганізацыя — «тэрарыстычная», то і ўчынак, адпаведна — «тэрарыстычны акт», — патлумачыў пракурор.
Прыкладна такога ж меркавання прытрымліваецца і нядаўні высокапастаўлены супрацоўнік Следчага камітэта.
«У трактоўцы тэрарызму ёсць словы пра «дзеянні, якія стварылі небяспеку гібелі людзей, нанясення ім цялесных пашкоджанняў ці шкоды ў асабліва буйным памеры». З апісання здарэнняў я такога не бачу, — кажа ён. — Хіба што, можна дапусціць, што праз разбітае вакно пракурору прадзьмула спіну, а суддзя сеў у машыну і надыхаўся паху фарбы. Разважаць пра гэта няма сэнсу, бо ў краіне адсутнічае права.
Склалася сітуацыя, калі караюць тое, што не караецца — адміністратыўкай, адміністратыўку — крыміналкай, няцяжкую крыміналку — павышаючы трактоўку крымінальнай справы ў бок цяжкага і асабліва цяжкага злачынства».