Праваабаронца, які ўдзельнічаў у судзе над Гараўскім: Змаганне не спыняецца, працягваем працаваць
У чацвер, 28 верасня, акруговы суд Роршаха ў Швейцарыі апраўдаў былога спецназаўца Юрыя Гараўскага. Яго абвінавачвалі ва ўдзеле ў «эскадроне смерці», які ліквідаваў апанентаў Лукашэнкі ў 1999 годзе. Пракаментаваць прысуд «Люстэрка» папрасіла Іллю Нузава, кіраўніка аддзела Усходняй Еўропы і Цэнтральнай Азіі ў Міжнароднай федэрацыі за правы чалавека (FIDH). Гэта адна з праваабарончых арганізацый, якая знайшла Юрыя Гараўскага ў Швейцарыі і перадала яго справу ў суд.
— Мы
вельмі расчараваны рашэннем суда, які сёння апраўдаў Юрыя Гараўскага. Суд
матываваў рашэнне недаверам да паказанняў падсуднага. Цяпер мы думаем, ці
падаваць апеляцыю, — адзначыў
Нузаў. — Хоць вынік не той,
на які мы разлічвалі, усё роўна важна, што працэс адбыўся. Падсуднаму былі
прадастаўлена права на
справядлівае судовае разбіральніцтва і магчымасць распавесці сваю версію падзей
з захаваннем усіх працэсуальных нормаў. Гэта ўмацоўвае веру ў вяршэнства права.
Стандарт у такіх крымінальных справах вельмі высокі — доказы не павінны выклікаць ніякіх сумневаў. Суд не змог пераканацца канчаткова, што Гараўскі здзяйсняў гэтыя злачынствы. Значыць, не было прадастаўлена дастаткова доказаў.
— Раней вы распавядалі, як доўга шукалі прыдатную юрысдыкцыю для гэтай справы. Якія цяпер існуюць варыянты для апеляцыі і новых судоў?
— Справу разглядаў адзін з раённых (на ўзроўні швейцарскага кантона) судоў. Цяпер мы можам падаць апеляцыю ў Федэральны суд Швейцарыі. Суддзі раённых судоў не маюць вялікага вопыту работы з міжнароднымі злачынствамі такой цяжкасці. Магчыма, суддзя зрабіў памылку. Будзем уважліва вывучаць рашэнне (пакуль я не бачыў яго ў поўным выглядзе) і працаваць у рамках дадзенага працэсу. Таксама паспрабуем знайсці дадатковыя доказы і, можа быць, іншых удзельнікаў гэтых жудасных злачынстваў у гэтай ці іншай юрысдыкцыі. Змаганне за правасуддзе не спыняецца. Мы працягваем працаваць.
Глядзіце таксама
— Вы кажаце, што суд не паверыў паказанням Гараўскага. Якія яшчэ доказы і паказанні разглядаў суд?
— У доказную базу ўваходзілі дакументы, падрыхтаваныя спецдакладчыкам ПАРЕ (у 2004 годзе спецдакладчык Парламенцкай асамблеі Рады Еўропы Хрыстас Пургурыдэс, вывучыўшы ўсе акалічнасці, прыйшоў да высновы, што Захаранку, Ганчара і Красоўскага выкралі і забілі байцы САХР пад камандаваннем падпалкоўніка Дзмітрыя Паўлічэнкі з ведама кіраўніцтва краіны). А таксама артыкулы журналістаў, паказанні сведак.
Але, вядома, самых каштоўных доказаў не было. Не
хапала сведак, не хапала зброі, з якой забівалі ахвяр, не было доступу да месца
здарэння і целаў загінулых. З боку беларускіх улад, зразумела, таксама не
было ніякай кааперацыі (больш за тое, яны гадамі рабілі ўсё, каб сабатаваць
расследаванне). Суд і юрысты вялі гэтую справу ў вельмі складаных умовах.