Расіяне выдаюць беларускую пісьменніцу

Падчас Мінскага Міжнароднага кніжнага кірмашу адбылася прэзентацыя першых чатырох тамоў поўнага збору твораў вядомай беларускай пісьменніцы Святланы Алексіевіч, якая з’яўляецца, бадай, самай выдаваемай беларускай літаратаркай у свеце.

На сустрэчу з пісьменніцай у імправізаваную канферэнц-залу маскоўскага выдавецтва «Время», якое займаецца выданнем твораў Васіля Быкава і Святланы Алексіевіч, прыйшло столькі людзей, што месца хапіла далёка не ўсім жадаючым папрысутнічаць на імпрэзе.



Падчас Мінскага Міжнароднага кніжнага кірмашу адбылася прэзентацыя першых чатырох тамоў поўнага збору твораў вядомай беларускай пісьменніцы Святланы Алексіевіч, якая з’яўляецца, бадай, самай выдаваемай беларускай літаратаркай у свеце.

На сустрэчу з пісьменніцай у імправізаваную канферэнц-залу маскоўскага выдавецтва «Время», якое займаецца выданнем твораў Васіля Быкава і Святланы Алексіевіч, прыйшло столькі людзей, што месца хапіла далёка не ўсім жадаючым папрысутнічаць на імпрэзе.

Зараз Святлана Аляксандраўна стала жыве ў нямецкай сталіцы. Аўтарка такіх вядомых у свеце твораў, як «Чарнобыльская малітва», «У вайны не жаночы твар», «Цынкавыя хлопчыкі», дагэтуль не выдаецца ў сябе на радзіме, хаця яе творы перакладзены на сто моваў свету, а па накладах выданняў яна не саступае найвыбітным замежным літаратарам.

Як адзначыў кіраўнік расійскага выдавецтва «Время» Барыс Пастарнак, у яго нават не было сумневу, ці брацца за выданне твораў Алексіевіч. «Яна — адна з самых выдаваемых у свеце рускамоўных літаратарак, творы якой у перакладах выдаюцца ў Францыі, Германіі, США, яна — грамадзянка Свету, пісьменнік Свету, чалавек Свету», — сказаў поўны цёзка расійскага класіка.

Даўняя сяброўка Святланы Алексіевіч, намесніца галоўнага рэдактара «Российской газеты», былая жыхарка Мінска Ядзвіга Юферава адзначыла: «Калі Святлана прыязджае ў Маскву, ці даводзіцца з ёй сустракацца на Франкфурцкім кніжным кірмашы, яна часта вядзе дыялогі з інтэлектуаламі і пачуваецца з імі нароўна. Ёсць гонар за Беларусь, што мы годныя людзьмі звацца ў гэтым свеце, за мужнасць думкі Святланы, за тое, што яна ўваходзіць у кола еўрапейскіх інтэлектуалаў, за тое, што яна асэнсоўвае ўсе нялёгкія праблемы чалавецтва і чалавечнасці».

«Я рада, што амаль праз 15 год я дома і магу гаварыць са сваімі людзьмі. Я вельмі засумавалася, — сказала Святлана Алексіевіч, звяртаючыся да прысутных. — Зараз я пішу новую кнігу «Час сэканд-хэнд. Канец «чырвонага» чалавека». Гэта кніга пра час, які мы з вамі пражылі за апошнія дваццаць год. Для мяне гэта былі складаныя гады, і не таму, што канфлікт з уладай, часам і канфлікты з маімі героямі, якія таксама ва ўладзе свайго часу, ва ўладзе нейкіх маніпуляцый, што робяць над імі. Мы ўсе безабаронныя перад сваім часам, перад краінай, у якой мы аказваемся, перад уладай, якая тут ёсць. З аднаго боку, ёсць наша адзінае жыццё, а з іншага боку — мы вельмі залежым ад таго, што ёсць сёння і зараз».

На думку Святланы Алексіевіч, ствараць лепшую будучыню для чалавека можа толькі ён сам, і пачынаць любыя змяненні трэба з самога сябе: «Што я бачу са свайго акна ў Берліне? Прыходзяць немцы — адзін за адным — і пачынаюць будаваць дзяржаву. Што гэта такое? Стаяць пяць кантэйнераў, у адным — пластыкавыя бутэлькі, у другім — шкляныя, у трэцім — жывая арганіка. То бок, немец стаіць і будуе сваю дзяржаву, ён не кідае ўсё гэта разам, маўляў, гэта не яго праблема, а справа дзяржавы. Немцы ідуць на працу, і калі парушаюць іх інтарэсы, яна самаарганізуюцца — два, тры чалавекі, сто, тысяча… То бок, улада будзе такой, якой будзем мы».

На думку пісьменніцы, сёння галоўнае ў жыцці — выхаванне ў сабе пачуцця свабоды, але, у першую чаргу, пачуцця адказнасці. «Калі мы не будзем свабоднымі людзьмі, калі мы не будзем дастойна гаварыць з тым жа начальнікам, калі мы не будзем дастойна гаварыць з тым жа прадаўцом і з усімі астатнімі, калі нашу апазіцыю будзе клапаціць толькі тое, што пра яе думае нехта там далёка, а не тое, што пра яе думаюць у Стоўбцах, то і праз пяцьдзесят год для нас галоўнымі будуць «чарка і шкварка». Нам кожнаму патрэбна пачуццё адказнасці, і ўсе мае кнігі пра гэта», — падкрэсліла Святлана Алексіевіч.

Па аўтографы вялікай пісьменніцы людзі ішлі яшчэ некалькі гадзін пасля завяршэння прэзентацыі.