У бізнесмена ў Мазыры ўлады забіраюць раней перададзены будынак, у які ён уклаў мільярды

Пяць гадоў таму прадпрымальнік Аляксандр Смірноў вырашыў пашырыць свой бізнес і адкрыць вытворчасць. Прыступіў да пошуку памяшкання. Хацеў было пабудаваць яго з нуля, але ўлады прапанавалі бізнесмену ў Мазыры пустуючы будынак, якім шмат гадоў нікто не карыстаўся. Смірноў уклаў у аб'ект мільярды, запусціў вытворчасць і стварыў працоўныя месцы — а цяпер можа пазбавіцца і аб'екта, і бізнесу.

bidzn.jpg

Гэтая гісторыя пачалася ў 2011 годзе, калі заснавальнік ПГУП «Паўднёва-Усход Сэрвіс» Аляксандр Смірноў вырашыў прыбудаваць да сваёй аўтамыйні, размешчанай у Мазыры, невялікае памяшканне. У ім ён планаваў размясціць вытворчасць. Па дазвол адправіўся ў Мазырскі райвыканкам. Але мясцовыя ўлады нечакана прапанавалі прадпрымальніку, як тады здавалася, больш выгадны варыянт — у межах указа № 108 перадаць дзяржаўную маёмасць у бязвыплатнае карыстанне пад канкрэтны інвестыцыйны праект на пяць гадоў. Абсалютна бясплатна. Праўда, з такімі-сякімі ўмовамі: прадпрыемства павінна ўкласці ў рэканструкцыю аб'екта не менш як 700 млн рублёў (пазней, дарэчы, гэтая сума зменіцца і ўзрасце ў чатыры разы), стварыць вытворчасць і забяспечыць працай не менш за 10 чалавек. Смірнову такія ўмовы здаліся рэальна выканальнымі.


Указ кіраўніка краіны ад 27.02.2007 № 108 «Аб некаторых мерах па ўключэнню ў гаспадарчы абарот дзяржаўнай маёмасці» тычыцца замацаванай за рэспубліканскімі і камунальнымі юрыдычнымі асобамі на праве гаспадарчага вядзення або аператыўнага кіравання дзяржаўнай маёмасці, пад якім маюцца на ўвазе:- будынкі, збудаванні, ізаляваныя памяшканні (за выключэннем жылых дамоў і жылых памяшканняў), не выкарыстоўваныя ў гаспадарчым абароце больш за 2 гады;- незакансерваваныя не завершаныя будаўніцтвам капітальныя збудаванні (акрамя не завершаных будаўніцтвам жылых дамоў і жылых памяшканняў), з перавышэннем нарматыўнага тэрміну будаўніцтва звыш 2 гадоў, ступень гатоўнасці якіх не перавышае 60%.


Адным з абавязковых умоў аднясення вышэйназванай дзяржаўнай маёмасці да катэгорыі невыкарыстоўваемай з'яўляецца незапатрабаванасць гэтай маёмасці рэспубліканскімі і камунальнымі юрыдычнымі асобамі.

bidzn2.jpg

Гатоўнасць будынка па акце перадачы складала 56%. Будаўніцтва аб'екта распачатае ў 1994 годзе, а ўжо праз год было спыненае. У 2009 і 2010 гадах яно неаднаразова выстаўлялася на аўкцыён, але жадаючых набыць яго так і не знайшлося. У будынку, якое дасталося Аляксандру, не было вокнаў і дзвярэй, на даху раслі мох і дрэвы. Але затое аб'ект знаходзіўся як раз па суседстве з аўтамыйняй прадпрымальніка — усяго ў 300 метрах. Мабыць, гэта і стала вырашальным у яго станоўчым адказе выканкаму.
Неўзабаве Смірноў, як і належыць у такіх выпадках, прадаставіў інвестпраект, які прайшоў экспертызу ў Мазырскім раённым выканаўчым камітэце, і УКБу было даручана заключыць дагавор бязвыплатнага карыстання маёмасцю. Пасля чаго былі атрыманы рашэння Мазырскага раённага выканаўчага камітэта на правядзенне праектна-вышукальных работ і мадэрнізацыі аб'екта.
За 9 месяцаў прадпрымальнік адрамантаваў дах, уставіў вокны і дзверы, правёў неабходныя інжынерныя камунікацыі. Далей, каб працягнуць працы, запатрабавалася праектна-каштарысная дакументацыя. За ёй Аляксандр звярнуўся ў УКБ.
— Да гэтага часу ў Мазырскага УКБ быў ужо новы дырэктар, які адказаў, што ніякіх дакументаў я не атрымаю, нібыта яны згубленыя. Я не страціў надзею і вырашыў зрабіць праектна-каштарысную дакументацыю за свой кошт, — успамінае падзеі пяцігадовай даўнасці прадпрымальнік.

bidzn4.jpg

Неўзабаве дакументацыя была гатовая. Але, як аказалася, наперадзе Смірнова чакалі суды і бясконцыя перапіскі. Сёння ўсе дакументы, паперка да паперцы, захоўваюцца ў шматлікіх тоўстых папках.
— Калі мы зрабілі праектна-каштарысную дакументацыю і аддалі ў УКБ для азнаямлення, нам тут жа заявілі, што яна патрабуе экспертызы — хоць згодна з указам № 676 не падлягае дзяржаўнай экспертызе. Мы замовілі тэхнічнае заключэнне стану будаўнічых канструкцый і атрымалі заключэнне праектнай арганізацыі, што апорныя канструкцыі не закрануты, але дырэктар УКБ любыя нашы дакументы ставіў пад сумневы і патрабаваў спыніць мадэрнізацыю аб'екта. То ён забіраў у нас дакументы і падоўгу іх вывучаў, то зусім адмаўляўся вяртаць, спасылаючыся на тое, што іх правяраюць нейкія кампетэнтныя органы ... А далей пачаўся сапраўдны тэатр абсурду. У красавіку 2015 года, калі будынак быў практычна гатовы да ўводу ў эксплуатацыю, УКБ пачаў слаць лісты з рэкамендацыямі спыніць будаўнічыя працы і вярнуць ім яго ў першапачатковым стане. Гэта значыць, атрымліваецца, што трэба было ўсё гэта разламаць і зноў высадзіць на даху дрэвы, — Аляксандр дэманструе фота зробленае да і пасля таго, як будынак быў адрамантаваны.
Як бы там ні было, а ў верасні 2015 мадэрнізацыя аб'екта была завершана. У пяцігадовы тэрмін, прадугледжаны дамовай, Смірноў уклаўся. Справа была за малым — здаць аб'ект.
— Была створана камісія, у якую ўваходзілі праектанты, падрадчыкі, МНС, санстанцыя, прадстаўнік выканкама ... Усе яны далі станоўчыя адзнакі. Але Мазырскі райвыканкам не спяшаўся падпісваць акт уводу. Усе мае лісты на адрас мясцовых уладаў з просьбай матываваць адмову заставаліся без адказу. Толькі пасля звароту да губернатара вобласці прадстаўнік Мазырскага РВК выехаў на аб'ект і падпісаў акт уводу аб'екта ў эксплуатацыю. Гэта было 29 снежня 2015 года, хоць усе астатнія заключэнні былі дадзены яшчэ ў кастрычніку — і мы маглі пачаць працу ўжо з лістапада 2015 года, — распавядае Аляксандр Смірноў.

bidzn5.jpg

Здавалася б, усё скончылася. Яшчэ ў снежні пяцігадовы тэрмін выканання інвестыцыйнага праекта скончыўся, усе ўмовы інвестарам былі выкананы, і Смірноў звярнуўся ў Мазырскі райвыканкам і УКБ з просьбай перадаць аб'ект ва ўласнасць.
— Адказ ад райвыканкама мы так і не атрымалі, а УКБ адказаў, што прадстаўленыя яму дакументы не пацвярджаюць выкананне дамовы. А ў красавіку УКБ падаў чарговы пазоў у суд аб высяленні прадпрыемства з аб'екта і вяртанні яго ў першапачатковы стан. Гэта ж вандалізм! — кажа Смірноў.
І зноў яму давялося запісвацца на прыём да губернатара. Пры аблвыканкаме была створаная камісія, якая павінна была ў чарговы раз праверыць выкананне ўсіх умоў інвестпраекта. Камісія выязджала на месца, знаёмілася з вытворчасцю, фатаграфавала, вывучала бухгалтэрыю — і прэтэнзій і нараканняў у адрас інвестара не знайшлося.
Вось-вось павінна было адбыцца пасяджэнне рады садзейнічання прыцягненню інвестыцый пры аблвыканкаме, дзе планавалася разгледзець пытанне аб перадачы аб'екта ва ўласнасць прадпрыемства. Але тэрміны пастаянна мяняліся — і раптам у канцы чэрвеня Смірноў даведаўся, што рада ўжо адбылася. Без яго.
27 чэрвеня я атрымаў ліст з Камітэту па будаўніцтве, у якім паведамлялася, што на радзе садзейнічання прыцягненню інвестыцый пытанне перадачы ва ўласнасць аб'екта мне рэкамендавана вырашаць у судовым парадку. Чаму я павінен ісці ў суд, калі ні адна з камісій не выказала ні адной прэтэнзіі, а ўмовы дамовы выкананы ў поўным аб'ёме? З кім я павінен судзіцца? З уладай, на падставе ўмоваў якой я пайшоў і пастараўся ўключыць у гаспадарчы абарот дзяржаўную маёмасць? — здзіўляецца прадпрымальнік.
Тым не менш у Галоўным упраўленні юстыцыі Гомельскага аблвыканкама кажуць пра тое, што парушэнні з боку інвестара за пяць гадоў рэалізацыі інвестпраекта ўсё-такі былі. Аднак гаворка не ідзе пра невыкананне тых умоваў, на якіх Смірноў атрымаў аб'ект.

bidzn6.jpg

Адным з парушэнняў, выстаўленых інвестару, з'яўляецца незаконная заява на арэнду памяшкання, за што, дарэчы, прадпрыемства ўжо заплаціла няўстойку ўласніку ў памеры 96,5 мільёнаў рублёў. Другое парушэнне ў тым, што прадпрымальнік адкрыў не адно, а дзве вытворчасці — акрамя вытворчасці па зборцы ралетных сістэм Смірноў на базе мадэрнізаванага аб'екта запусціў яшчэ і вытворчасць па раскроі мінеральных пліт. Аднак гэта не супярэчыць ні заканадаўству, ні дамове.
— Вы ведаеце, мы ж першыя ў галіне вырашыліся на гэта — узялі будынак у рамках 108-га ўказа, не за адну базавую велічыню, а пад умовы інвестпраекта, — горка усміхаецца Аляксандр, успамінаючы, як на базе іх аб'екта нават праходзілі навучальныя семінары з удзелам прадстаўнікоў выканкамаў і прадпрымальнікаў. — Многія калегі, назіраючы першапачаткова за нашымі стараннямі і праяўляльнымі на той момант перспектывамі станоўчага супрацоўніцтва з дзяржавай, таксама хацелі рушыць услед нашаму прыкладу і інвеставаць свае сродкі ў аналагічныя праекты. Цяпер, гледзячы на ​​нас, вырашылі, што не варта гэтага рабіць. Наш інвестпраект — яркі прыклад таго, як выкананне і ажыццяўленне указаў прэзідэнта губіцца мясцовымі ўладамі ... Цяпер усе вынікі мадэрнізацыі аб'екта могуць быць знішчаныя, людзі застануцца без працы, а ў маім разуменні гэта супярэчыць прынцыпу разумнасці і добрасумленнасці, а таксама прынцыпу прыярытэту грамадзкіх інтарэсаў.
З просьбай разабрацца і даць ацэнку дзеянням мясцовай улады гомельскі прадпрымальнік накіраваў зварот у Адміністрацыю прэзідэнта.
Паводле tut.by