Чаму Лукашэнка становіцца слабейшым, нягледзячы на ​​ілюзію кантролю

Як улада працягвае крочыць па граблях.

Можа здацца, што ў апошнія некалькі дзён Аляксандр Лукашэнка актыўна адраджае сваю вертыкаль, якая некаторы час знаходзілася ў глыбокім накдаўне.
Схаваўшыяся, здавалася б, сілавікі пачалі выходзіць у свет. Яны з'яўляюцца на вуліцах беларускіх гарадоў — і нават спрабуюць разганяць стыхійныя мітынгі ля МТЗ і «Атланта» у падтрымку бастуючых.
Ідэолагі забегалі па прадпрыемствах, Клеючы плакаты аб незаконнасці забастовак і пагражаючы працаўнікам звальненнямі.
Блізкія да БРСМ інтэрнэт-боты паднялі галаву ў сацсетках, пачаўшы ачарняць усё, што звязана з беларускімі пратэстамі, пачаўшы кампанію па дыскрэдытацыі бел-чырвона-белага сьцяга.
Можа ўзнікнуць ілюзія, што сістэма паступова залізвае раны і вельмі хутка стане такой жа моцнай, як і раней. Але гэта не так. Наадварот, дзяржаўная вертыкаль стала нашмат слабейшая, чым была раней. І прычына гэтага — у крытычнай памылцы беларускіх уладаў.
Справа ў тым, што ў гэты складаны для сябе час Лукашэнка нават не спрабуе прыцягнуць на свой бок новых прыхільнікаў. І пры гэтым не імкнецца ўтрымаць старых.
Работнікі МТЗ, МАЗа і МЗКЦ абвясцілі страйк? Цяпер іх хочуць проста звольніць.
Супрацоўнікі БТ і АНТ выказваюць незадаволенасць? Замест іх выпісалі спецыялістаў з Расіі, якія будуць працаваць за казачныя па беларускіх меркамі грошы, што яшчэ больш раззлуе пакінутых работнікаў БТ.
Частка людзей, якія падтрымліваюць Лукашэнку, адвярнуліся ад улады? Замест іх склікалі ражаных прыхільнікаў, многія з якіх ходзяць на мітынгі за прэмію.
У выніку вертыкаль не толькі сціскаецца як шчыгрынавая скура, але і моцна губляе ў якасці кадраў — там застаецца ўсё больш тых, хто працуе за грошы, медалі і званні, альбо з-за страху страціць працоўнае месца.
Магчыма, на кароткай дыстанцыі такая канструкцыя і можа захаваць устойлівасць, але на працяглым прамежку часу яна проста асуджана на правал.
Паводле Салідарнасці