Чаму селектарная нарада — горшы спосаб піяру для Лукашэнкі

Кіраўнік Беларусі правёў селектарную нараду. Традыцыйна Лукашэнка вяшчаў, колькі каму чаго сеяць, прызначаў адказных за ўгнаенні і абмалот і пасылаў усіх імем рэвалюцыі на палі бітвы за ўраджай.

Вось толькі дзіўная асаблівасць: з кожным годам гэтыя селектарныя нарады выглядаюць усё больш бездапаможна. Не, Аляксандр Рыгоравіч па-ранейшаму ў тэме: ён выдатна ўмее расказаць, калі апрацоўваць кукурузу, а калі «збожжавыя, каласавыя і іншае», і што рабіць з «другім укосам траў і масавай сяўбой паржышчавых культур».
Але такая паглыбленасць у тэму выклікае толькі больш пытанняў. І ў першую чаргу да асобы кіраўніка. Бо 25 гадоў прайшло, а ён так і не змог пабудаваць у краіне эфектыўную сістэму і падабраць кадры, здольныя вырашаць элементарныя пытанні пасеву кукурузы, якія ў любой іншай краіне напэўна вырашаюцца без прыцягнення вышэйшага кіраўніцтва краіны. І, мяркуючы па выніку, значна больш эфектыўна.
І гэта як раз другое пытанне. Колькі такіх нарад праведзена, а наша сельская гаспадарка па-ранейшаму ў тым самым не вельмі репрезентабельным месцы, пра якое ў прыстойным грамадстве нават казаць не прынята. Гэта значыць, альбо чыноўнікі «ігнораць» каштоўныя ўказанні прэзідэнта, альбо ўказанні не настолькі каштоўныя. І гэта зноў жа сумніўны піяр.
Дзіўна, што сам Аляксандр Рыгоравіч гэтага не разумее і працягвае раздаваць указанні па чарговы кампостнай яме, падрываючы свой імідж з кожнай новай нарадай.
І ўсе ўжо даўно выдатна разумеюць, што аграшчасце не наступіць. Нават калі Аляксандр Рыгоравіч вельмі моцна накрычыць, а чыноўнікі вельмі моцна спалохаюцца. Нават калі вышэйшыя сілы пачуюць і дадуць краіне дажджу, сонца і ветру ў ідэальнай прапорцыі. Усё роўна не. Не, таму што існая сістэма сельскай гаспадаркі неэфектыўная, і як бы моцна ні ўпіраўся яе стваральнік — іншай яна не стане.
А гэта значыць, што кожная новая нарада па малацьбе і ўкосе не будзе выклікаць нічога іншага, акрамя здзіўлення і смеху.
Паводле Салідарнасці