«Лукашэнка — слуга двух спадароў. І цяпер у гэтых двух гаспадароў разышліся інтарэсы»
Лукашэнка паехаў у Крэмль — на «дыван» да гаспадара. І гэтая паездка не абяцае яму нічога прыемнага.
— Гэтая паездка ў РФ будзе для Лукашэнкі вельмі складанай, — украінскі паліттэхнолаг і аналітык выказаў здагадку Барыс Тызенгаўзен на сваім канале. — Лукашэнка паляцеў туды не проста так.
Хутчэй за ўсё, Пуціну не падабаецца тое, што ён пачаў ніжэй кланяцца Сі Цзіньпіну. Як вядома, Лукашэнка — слуга двух спадароў. І цяпер у гэтых двух гаспадароў разышліся інтарэсы.
Пуціну трэба, каб Лукашэнка «кашмарыў» Польшчу і Еўропу мігрантамі, а Сі Цзіньпіну трэба, каб праз Беларусь бесперашкодна ішоў кантэйнерны транзіт.
Польшча пралічыла, што гэта якраз і ёсць ахілесава пята, і выставіла выразныя ўмовы: калі мігранты працягнуць штурмаваць мяжу, транзіт будзе перакрыты.
Лукашэнку давялося выбіраць, чые інтарэсы выканаць: Сі Цзіньпіна ці Пуціна, — і ён зрабіў свой выбар. Ён абраў моцнага, паказаўшы сваімі дзеяннямі, хто для яго галоўны заступнік, а хто — другарадны.
А Пуцін і так пастаянна скардзіцца, што яго ўсе кідаюць. Уяўляеце яго крыўду з-за таго, што яго кінуў яго ж васал, які знаходзіцца ад яго ў залежнасці, з якім ён будуе Саюзную дзяржаву, якога ён ратаваў у 2020 годзе?
Таму далей пайшлі такія цікавыя «папераджальныя званочкі» — на тэрыторыю Беларусі пачалі залятаць «шахеды». Лукашэнка таксама вырашыў трошкі фыркнуць і дэманстратыўна адвёў войскі ад мяжы з Украінай.
Увогуле, падзеі, якія папярэднічалі гэтай паездцы, вельмі неспрыяльныя для Лукашэнкі.
Аналітык тлумачыць, чаму, на яго погляд, Пуцін вырашыў зладзіць міграцыйны крызіс на беларуска-польскай мяжы.
— Пуціну было б вельмі зручна, калі б Лукашэнка зноў дазволіў запускаць са сваёй тэрыторыі ракеты або «шахеды». Але Лукашэнка не можа гэтага дазволіць, таму што тады ўсе вайсковыя аб'екты Беларусі і два буйныя НПЗ стануць законнымі цэлямі Украіны.
Беларускі кіраўнік трапіў у непрыемнае становішча. Бо гэта быў яго адзіны козыр, які ён увесь час разыгрываў — быць рукамі Пуціна, быць «інструментам падгажвання Еўропе і Украіне».
Бо Пуцін мог і з Калінінградскай вобласці самастойна зладзіць міграцыйны крызіс, аднак ён лічыць за лепшае рабіць гадасці чужымі рукамі. Успомніце: «гэта не мы», «нас там няма».
Пуцін вельмі баіцца адказнасці і не хоча быць афіцыйна замазаным. Хоць гэтым разам ён, вядома, уляпаўся, таму не будзе рызыкаваць Калінінградскай вобласцю, каб яе не адрэзалі ад цывілізацыі, перакрыўшы Сувалкскі калідор.
Таму, калі Лукашэнку стане дрэнна пасля гэтай сустрэчы, ведайце: гэта чарговы акт пераканання з боку Пуціна, — кажа Тызенгаўзен.
Аналітык мяркуе, што і ўнутры сваёй краіны Лукашэнку ёсць чаго баяцца.
Цяпер Лукашэнка страшна баіцца страціць уладу, таму што кожны дыктатар разумее, што той, хто сёння цалуе яму рукі, заўтра яму здрадзіць.
— І кдбэшнікі, і пракуроры, якія ведаюць у тым ліку яго таямніцы, якія выконвалі пэўныя злачынныя загады, здадуць яго першымі, каб ім паменшылі тэрмін. У іх даўно схаваныя копіі доказаў.
З кожным годам праўлення сысці дыктатару становіцца раўнасільна смерці. І гісторыя ведае мноства таму прыкладаў.
Паводле «Салідарнасці».