Недарэчнасць за недарэчнасцю. Як у 2019 годзе беларускія ўлады прасякалі акно ў Еўропу

Адно з галоўных уражанняў мінулага года — колькі невытлумачальных, калі не сказаць, абсурдных рашэнняў прыйшлося назіраць пры спробах афіцыйнага Мінска наладзіць адносіны з краінамі Захаду.

Еўразвяз зняў санкцыі з Аляксандра Лукашэнкі і беларускіх чыноўнікаў яшчэ на пачатку 2016 года. Аднак наладжваць адносіны з Захадам пасля гэтага яны не кінуліся.
Але праз год кіраўнік дзяржавы прызнаў, што «ляцелі на адным крыле, куды прыляцелі, вы ведаеце», і заявіў, што ў Беларусі няма іншага шляху, акрамя як развіваць шматвектарную палітыку.
У мінулым годзе магло здацца, што лепшага моманту для развіцця адносінаў з Захадам быць не можа, — Расея высунула інтэграцыйны ультыматум, які закранае суверэнітэт Беларусі, і раз за разам адмаўлялася пайсці на саступкі па эканамічных пытаннях.
І што ў гэтай сітуацыі распачаў афіцыйны Мінск, у якога была магчымасць хаця б націснуць на Маскву? На працягу года не пакідала пачуццё спагады да палітолагаў, якія былі вымушаныя неяк тлумачыць досыць дзіўныя ўчынкі беларускіх уладаў у адносінах з заходнімі краінамі.
Успомнім, у якія моманты адчувалася недарэчнасць таго, што адбываецца.
Люты. Лукашэнка адмяніў візіт у Мюнхен на Міжнародную канферэнцыю па бяспецы, каб затрымацца ў Сочы. Нефармальныя перамовы з Пуціным ні да чаго не прывялі.
Травень. Лукашэнка адмовіўся ляцець на саміт у Брусэль, прысвечаны дзесяцігоддзю «Усходняга партнёрства». Спачатку ў МЗС гэта патлумачылі тым, што Беларусь і ЕС пакуль не дасягнулі высокага ўзроўню развіцця адносінаў. А праз месяц агучылі новую версію: Лукашэнка не паляцеў з-за захоўваючыхся санкцый ЕС.
Макей так хацеў растлумачыць дзіўны ўчынак Лукашэнкі, што заблытаўся.
Травень. На фоне напружаных з-за будаўніцтва Астравецкай АЭС адносін з Літвой, кіраўнік Беларусі прыняў у сябе адыёзнага Раландаса Паксаса, які ў 2004 годзе быў адхілены ад пасады прэзідэнта Літвы. Пасля гэтага суседзі працягнулі настройваць краіны ЕС супраць афіцыйнага Мінска.
Чэрвень. На II Еўрапейскія гульні ў Мінск не прыехалі кіраўнікі краін Еўрасаюза — нават з суседніх Польшчы, Літвы і Латвіі.
Жнівень-верасень. Мінск наведаў дарадца прэзідэнта ЗША па нацыянальнай бяспецы Джон Болтан. Лукашэнка ўручыў яму падарункі для пары Трампаў. Менш чым праз два тыдні прэзідэнт ЗША звольніў Болтана.
Неўзабаве ў Мінск наведаўся намеснік Дзяржаўнага сакратара Дэвід Хэйл. Бакі дамовіліся аб вяртанні паслоў, але не аб зняцці амерыканскіх санкцый.
Кастрычнік. «З-за шэрагу змяненняў у парадку дня» адменена (па іншай версіі перанесена) сустрэча ў Мінску сустрэча кіраўнікоў МЗС «Усходняга партнёрства» і краін-суседзяў.
Лістапад. Лукашэнка зрабіў паездку ў Вену — гэта быў першы афіцыйны візіт кіраўніка Беларусі ў краіну ЕС за многія гады. Нягледзячы на ​​тое, што ў Аўстрыю яго запрашалі амаль два гады, момант для паездкі выбралі няўдалы — калі яшчэ не быў абраны федэральны канцлер, галоўная ўладная постаць.
... На постсавецкай прасторы некаторыя лічаць беларускія ўлады геніямі лавіравання. Але ў мінулым годзе на фоне спрэчак з Масквой іх паводзіны ў адносінах з Захадам выклікала ўстойлівае пачуццё здзіўлення.
Паводле gazetaby.com