«Пастка, якую расстаўляе Крэмль, закрылася»

Інфармацыю пра знаходжанне на борце «Ryanair» Рамана Пратасевіча расійскія спецслужбы перадалі беларускаму боку праз сваіх агентаў уплыву ў беларускіх сілавых структурах, якія і прапанавалі Лукашэнку варыянт з псеўдамініраваннем і прымусовай пасадкай самалёта.

Прынамсі, так мяркуюць эксперты Цэнтра стратэгічных і знешнепалітычных даследаванняў. Пра наступствы для рэжыму Лукашэнкі гэтай спецаперацыі яны пішуць у сваім тэлеграм-канале.

Мяркуючы па шматлікіх намёках, інфармацыю аб знаходжанні на борце Рамана Пратасевіча і нібыта шэрагу іншых апазіцыйных актывістаў са штаба Святланы Ціханоўскай расійскія спецслужбы перадалі беларускаму боку праз сваіх агентаў уплыву ў беларускіх сілавых структурах, якія і прапанавалі Лукашэнку варыянт з псеўдамініраваннем ад імя ХАМАС, перахопам і прымусовай пасадкай самалёта ў Нацыянальным аэрапорце «Мінск».

Мэта дадзенай рэфлексіўнай гульні заключалася ў праграмаванні менавіта той рэакцыі Лукашэнкі, якую ўвесь свет назіраў у нядзелю, з усімі вынікаючымі эфектамі для яго міжнароднай рэпутацыі. Цяпер Беларусь у вачах свету — гэта краіна-ізгой, пагроза міжнароднай бяспецы і стабільнасці, у дачыненні да якой міжнародная супольнасць будзе ўжываць сістэмную палітыку ціску.

Рызыкуем выказаць здагадку, што інфармацыя была дакладзеная толькі пасля рэгістрацыі Пратасевіча на борт. Таму даклад быў арганізаваны ў такім выглядзе, каб часу для абдумвання і прыняцця рашэння практычна не заставалася.

Па выніку:

* Рэфлексіўная пастка, якую расстаўляе Крэмль і пра якую мы папярэджваем з самага пачатку прэзідэнцкай выбарчай кампаніі, закрылася;

* Беларускі палітычны крызіс з унутранага канчаткова трансфармаваўся ў крызіс міжнароднага маштабу;

* Унутры- і знешнепалітычныя выдаткі дадзенай аперацыі перавышаюць любыя выгоды і каштоўнасць той інфармацыі, якой валодае Пратасевіч;

* Дадзены інцыдэнт рэзка раскручвае санкцыйную спіраль, цяпер на парадку дня пашырэнне і ўзмацненне жорсткасці палітычных і эканамічных санкцый з боку Захаду, уключаючы сектаральныя (пад прыцэлам санкцый цяпер: лагістыка і транзіт, калій, ВПК, дзяржаблігацыі). І як вынік — узмацненне таксічнасці Беларусі для ўсіх яе партнёраў, уключаючы Расію і Кітай з-за пагрозы распаўсюджвання другасных санкцый;

* Галоўным бенефіцыярам інцыдэнту з'яўляецца Крэмль. Цяпер Беларусь не толькі рызыкуе апынуцца ў міжнароднай блакадзе, але і практычна цалкам становіцца залежнай ад волі Масквы, якая не мае намеру зніжаць інтэнсіўнасць свайго ціску;

* Беларускае пытанне гарантавана трапляе ў парадак дня перамоваў Уладзіміра Пуціна і Джо Байдэна з усімі вынікаючымі рызыкамі ў выглядзе супольнага амерыкана-расійскага развязання і размену «беларускай манеты». Да таго ж на фоне таго, што адбылося Пуцін ужо безумоўна не «дыктатар» і не «забойца»;

* Падчас саміту, які пройдзе, хутчэй за ўсё, у другой палове чэрвеня ў Жэневе або Вене, будуць абмяркоўвацца абрысы «вялікай здзелкі» паміж Масквой і Вашынгтонам, элементамі якой будуць сумесныя намаганні па захаванні стратэгічнай стабільнасці і кантролі над узбраеннямі; ўзаемнае неўмяшанне ва ўнутраныя справы; сумеснае вырашэнне рэгіянальных крызісаў; узаемадзеянне ў сферы дэнуклеарызацыі Ірана і Паўночнай Карэі і гэтак далей.

Ад Крамля чакаюць саступак па Данбасе (вывад войск) наўзамен на змякчэнне санкцый, бестэрміновую замарозку праблемы прыналежнасці Крыма, падтрымку планаў Пуціна па транзіце ўлады і магчымасць «перазагрузіць» адносіны ва ўсіх сферах;

* У выніку саміт можа стаць тым карт-бланшам для Масквы, які азначае пераход да больш рашучых дзеянняў на беларускім напрамку па «кыргызстанскім сцэнары» з адхіленнем Лукашэнкі ад улады і адсутнасцю якіх-небудзь наступстваў для Расіі з-за яе ўмяшання ва ўнутраныя справы Беларусі;

* ЗША ўжо даюць зразумець, што гатовыя кампенсаваць саступкі Крамля па Данбасе, у тым ліку адмовай ад тарпедавання «Паўночнай плыні-2» і, мяркуючы па ўсім, прызнаннем Беларусі часткай сферы расійскага ўплыву. Тым больш, што рэальных інструментаў ўплыву на ўнутрыпалітычныя працэсы ў Мінску ў Вашынгтона няма, а канфліктаваць з Крамлём з-за Беларусі немэтазгодна, калі на коне стаіць супрацоўніцтва з Расіяй па больш істотных для ЗША пытаннях;

* Дый з улікам таго, што крамлёўскі план развязання беларускага крызісу ўсё ж такі, з фармальнага пункту гледжання, прадугледжвае «экспарт кіруемай дэмакратыі», некаторую лібералізацыю палітычнага жыцця праз пераход да парламенцкай (парламенцка-прэзідэнцкай) формы кіравання і вызваленне палітычных зняволеных, то сур'ёзнага супраціву з боку Вашынгтона быць не павінна;

* З геапалітычнага пункту гледжання, узаемнае прымальнае вырашэнне беларускага крызісу бачыцца Расіяй і Захадам у так званай рэалізацыі «армянскай мадэлі».

Абмяняць свой уклад у змену рэжыму ў Мінску на геапалітычныя, палітычныя і эканамічныя дывідэнды ад Захаду і новай улады ў Беларусі — самая рацыянальная стратэгія для Крамля ў гэтай сітуацыі па той жа схеме, па якой Масква разыграла «карабахскую» карту.

Бо Крэмль больш не збіраецца інвеставаць у «праект "Лукашэнка"» з-за занадта высокіх і рызык, якія растуць, заключаюць аналітыкі.