У Крамлі Лукашэнку сказалі прыкладна наступнае: «Саша, хопіць увільваць, пара прызнаваць рэаліі»

Што можа азначаць візіт у Мінск кіраўніка самаабвешчанай Абхазіі, якога сёння прыняў Лукашэнка?

— Лукашэнку выкручваюць рукі, яго заганяюць у пастку. Паказальна, што мінулы раз Лукашэнка быў вымушаны мець зносіны з кіраўніком самаабвешчанай Абхазіі таксама пасля сустрэчы з Пуціным, — адзначае ў экспрэс-каментары «Салідарнасці» палітычны аналітык праекта @pozirkonline Аляксандр Класкоўскі. —

Гэта значыць, і ў адным, і ў іншым выпадку крамлёўскі ўладар сказаў прыкладна наступнае: «Саша, хопіць увільваць, пара ўжо, нарэшце, прызнаваць рэаліі».

Мінулую сустрэчу Лукашэнкі з Бжанія ў Абхазіі беларускія дзяржаўныя СМІ стараліся не афішаваць, успамінае аналітык. Ды і сам кіраўнік ехаў туды неахвотна. Цяпер Лукашэнка, хутчэй за ўсё, таксама не адчувае ніякіх захапленняў ад гэтай сустрэчы, хоць перад тэлекамерамі кажа пра сяброўства і супрацоўніцтва.

— На самай справе ён разумее, чым гэта ўсё пахне. Ужо даўно незалежныя аналітыкі вылучалі версію, што Крэмль хоча пашырыць так званую саюзную дзяржаву. Цяпер Лукашэнка карыстаецца ў ім выключнымі прывілеямі, фармальна ён лічыцца раўнапраўным партнёрам.

Але калі ўявіць, што ў склад саюзнай дзяржавы будуць уключаныя Абхазія, Паўднёвая Асеція, тады атрымаецца, што Лукашэнку апусцяць, паставяць на адну дошку з правадырамі гэтых самаабвешчаных новаўтварэнняў. Тады ад выключнага статусу Лукашэнку нічога не застанецца. Ён будзе толькі «адным з».

Размовы аб пашырэнні Саюзнай дзяржавы вяліся аналітыкамі яшчэ да вайны Расіі супраць Украіны. Цяпер, як лічыць Класкоўскі, для Лукашэнкі вымалёўваецца яшчэ большая небяспека.

— Лукашэнка не раз казаў, што дэ-факта прызнае Крым, але дэ-юрэ гэта не было зроблена. Тое ж тычыцца тых самаабвешчаных рэспублік або тэрыторый, якія былі далучаны да Расіі ў выніку агрэсіі. Калі Лукашэнку прымусяць прызнаць Крым, «ЛНР», «ДНР» і іншыя акупаваныя тэрыторыі Украіны, атрымаецца, што гэта ўжо часткі Саюзнай дзяржавы. Тады, у адпаведнасці з саюзнымі дамоўленасцямі, Мінск павінен будзе іх абараняць, гэта значыць, удзельнічаць у баявых дзеяннях.

Беларусь падышла да чырвонай рысы ў адносінах з Грузіяй

Лукашэнку відавочна дыскамфортна ў цяперашнім статусе суагрэсара, ён усяляк спрабуе даказаць, што мы ў вайне не ўдзельнічаем, і наогул ён вельмі міралюбны.

Але калі яму выкруцяць рукі і прымусяць прызнаць усе гэтыя самаабвешчаныя рэспублікі і анексаваныя тэрыторыі, тады нават юрыдычна ён будзе абавязаны ваяваць за Расію, а гэта яшчэ больш непрыемная сітуацыя, чым цяперашняя. Ён усё гэта робіць праз не хачу, але паколькі яму даводзіцца, гэта паказвае ўзрослую ступень залежнасці беларускага кіраўніка ад Крамля.

На сустрэчу Аслана Бжанія з Аляксандрам Лукашэнкам у Мінску, натуральна, рэзка адмоўна адрэагуе Грузія, дадае эксперт. Але Лукашэнка выбірае паміж дрэнным і вельмі дрэнным.

— Зразумела, што ціск Крамля ў сотні разоў мацнейшы, чым той, які можа аказаць на Лукашэнку Грузія. Чым Грузія можа яго прыстрашыць? Нават калі ўявіць разрыў дыпламатычных адносін, хоць да гэтага наўрад ці дойдзе — хутчэй за ўсё, абмяжуюцца нейкімі дэмаршамі, нотамі, заявамі грузінскіх спікераў. Але Лукашэнку гэта як мёртваму прыпаркі, — падсумоўвае Аляксандр Класкоўскі.