Дажынкі ў Польшчы

У нашай заходняй суседцы таксама праходзяць святы ўраджаю. Калі ехаць у Польшчу ўвосені, то там можна смачна паесці. Дэлегацыя беларускіх журналістаў на ласкавае запрашэнне МЗС Польшчы наведала Люблін менавіта ў гэты час. Мы маглі паглядзець, як гэта адбываецца «у іх».



Люблінскія «Дажынкі», канешне, адрозніваліся ад беларускіх. Найперш тым, што там ніхто не падфарбоўваў горад. Але месца для вулічных гандляроў было адведзенае самае пачэснае — «Стары горад», месца экскурсіяў па славутых месцах горада. Сапраўды, у горадзе Люблінскай вуніі ёсць на штопаглядець і без «Дажынак», але для параўнання свята са святам мы выбралі найлепшы час.
 

«Дажынкі» Любліна найперш цікавыя тым, што гэта «свята ўраджаю» не выключна польскіх вытворцаў. Зараз гэта называецца «Еўрапейскі фестываль смаку». І на яго прыяжджаюць не толькі польскія гаспадары. Прынамсі, былі заўважаныя літоўскія сельскагаспадарчыя шапікі, аўстрыйскія сыры і нават грузінская кухня.

Чаму польскія вытворцы прапускаюць на сваё свята іншаземцаў? Беларусы, напрыклад, ганарацца сваёй сельскай гаспадаркай. Яны ўшаноўваюць найлепшых працаўнікоў сяла, п’юць гарэлку, і на такім свяце, можа быць, сапраўды не месца «чужым»?
 

Намеснік дырэктара Дэпартамента прамоцыі і турызму Люблінскага ваяводства Агтур Хабза патлумачыў, што гэтае свята — не толькі свята, але і выдатная магчымасць завязаць кантакты паміж вырабнікамі сельскагаспадарчай прадукцыі і пакупнікамі. Падчас свята праводзяцца прафесійныя конкурсы, уручаюцца ўзнагароды, але галоўнае — каб прадаўцы паказалі тварам тавар, а пакупнікі былі ўражаныя ягонай якасцю.
 

А ўся гэтая прыгажосць на вуліцы — не толькі свята пакупніка-прадаўца, але і прамоцыя сваёй прадукцыі. Так што польскія «Дажынкі» пераследуюць яшчэ і чыста камерцыйныя мэты.
 

Але, канешне ж, палякі ганарацца сваімі кулінарнымі традыцыямі. Сваёй кухняй, сваімі напоямі, і сваім хлебам.

Канешне ж, як не выпіць чарачку пад час свята? І як не закусіць? Гэта, канешне, можна зрабіць і «на месцы». Напоі  «для дэгустацыі» таксама каштуюць грошай, на іх асабліва не налягаюць. А вось проста закусіць — гэта людзі стаяць у чэргах.
 

Напрыклад, вялікай папулярнасцю карыстаўся знакаміты польскі «смалец» — таплёнае сала. Сала рэжацца на мелкія кавалачкі, смажыцца на патэльні з лукам і спецыямі «аж да скону», а потым тлушч, які атрымаўся такім чынам, заліваецца ў нейкую ёмістасць і застывае. Гэта ўсё намазваецца на хлеб, і — з салёным гурком. Гурок — з бочкі. Проста тут, проста на свяце.
 

А можна паспрабаваць прысмакі і адразу з патэльні.
 

Зразумела ж, свята не можа быць без салодкага. Рознага кшталту цукеркі, мёд прадаюць таксама на кожным кутку. Хтосьці аздабляе свае кропкі продажу цікавымі лялькамі, а хтосць проста выносіць яго на ўсеагульны разгляд з крамы. Не можа быць свята і без бульбы.

Таксама шмат на свяце і народных рамёстваў. Пры гэтым палякі чамусці вельмі паважаюць вожыкаў.
 

Ну а для тых, хто жадае «пагарачэй», прадугледжана амаль тое, што ў нас: піва, шашлыкі, смажаная рыба і іншае. Але — у асобным месцы, дзе вам пададуць усё тое, згатаванае пры вас. Ды й бачнасць «прыроды» ствараецца адмыслова. Для ўражання адпачынку.
 

А потым, наеўшыся, можна і на канцэрт. Адразу ў тым жа цэнтры горада.
 

Карацей, народ і ў Польшчы любіць адпачыць. Але — без «беларускага размаху», і «усенародных гулянняў». Затое ўсё  проста прыгожа і цікава.
 

Вось такія польскія «Дажынкі».