Чарговы сацыяльны эксперымент у Беларусі за грошы падаткаплацельшчыкаў

5 красавіка грамадскасць убачыла пастанову Саўміна №239 ад 31 сакавіка, у якой апісваецца, ці адносіць працаздольных грамадзян да задзейнічаных у эканоміцы ці не.

І наступная пастанова №240, у якой у жанры «Прыкладнога палажэння» апісваецца праца камісій па ўзаемадзеянні з дармаедамі, чальцамі іх сем'яў, а таксама па садзейнічанні працаўладкавання. Убачыла грамадскасць — і жахнулася.
Пакінуўшы трохі ў баку змястоўны аспект абноўленага дэкрэта аб дармаедах, хацелася б крыху прааналізаваць падрыхтоўку гэтага дзяржаўнага рашэння.
Цікава, ці былі папярэднія даследаванні, экспертыза, прагноз сацыяльных і эканамічных наступстваў гэтага рашэння. Увазе грамадскасці нічога не прад'яўлялася і ня прасочвалася. Сістэма атрымала найвышэйшае ўказанне распрацаваць да 1 красавіка падрабязнасці аднясення да дармаедаў і пералік дзяржпаслуг з іх 100% -вым коштам — і ў лепшых традыцыях «чорнай скрыні» засталася непранікальнай, каб у выніку невядомых дзеянняў унутры выплюнуць гэтыя дзве пастановы.
Як мінімум фармальна нейкае абгрунтаванне ў дакументаў павінна быць. Але вось мяркуючы па апісанай працэдуры вызначэння плацельшчыкаў як мінімум не было падліку выдаткаў на адміністраванне — усе гэтыя велізарныя базы дадзеных, пастаянна абнаўляюцца і з доступам розных органаў, пошук і апавяшчэнне людзей, усе гэтыя камісіі па разглядзе за 250 000 кейсаў, кантроль і пакаранне. Калі на аднаго дармаеда камісія хоць бы з 3 чалавек выдаткуе паўгадзіны, то мы атрымаем 375 000 чалавека-гадзін, а прыняўшы гадзіну працы дзяржслужачага за 6 рублёў (калі ў яго заробак «папіццот»), то атрымліваем 2 250 000 рублёў (больш за мільён долараў!) выдаткаў грошай падаткаплацельшчыкаў толькі на пасяджэнні камісій! Хоць у дакументах і гаворыцца, што сябры камісій (акрамя сакратара) выконваюць дадзеныя функцыі на грамадскіх пачатках, але час — усё роўна грошы, бо ў гэты момант яны не выконваюць свае непасрэдныя абавязкі.
Цікава, як у гэтым абгрунтаванні, калі нейкае і мела месца быць, апісаны сацыяльныя рызыкі і магчымае абурэнне народна-дармаедскіх мас. Як ацэньвалася верагоднасць узнікнення прынцыповых неплацельшчыкаў камунальных плацяжоў — з пачуцця несправядлівасці, як гэта адбываецца са зборам, які суправаджае тэхагляд аўтамабіля? Якой наогул прагназуецца грамадская рэакцыя? Як прапрацавана пытанне пра людзей, якія жывуць разам з дармаедам на адной жылплошчы і маюць з ім / з ёй агульную сямейны бюджэт? Якія эксперты паставілі свой подпіс пад рэкамендацыяй прыняць дадзеную меру?
Дарэчы, грошы на фармаванне ўсіх гэтых баз дадзеных бяруць з Дзяржаўнай праграмы развіцця лічбавай эканомікі і інфармацыйнага грамадства. Вось так улады бачаць наша лічбавае будучыню і іншыя блокчэйны — у тым, каб непразрыстыя рашэнні і неэфектыўныя практыкі рэалізоўваліся не стосамі папер, а гігабайтамі баз дадзеных.
А самага галоўнага — разліку поўнага кошту дзяржпаслуг — мы, нягледзячы на ​​высокае даручэнне, пакуль так і не ўбачылі.
Такое адчуванне, што, як і ў выпадку з заробкам па 500 да канца мінулага года, сістэма заклапочана выключна тым, каб даць справаздачу, што даручэнне выканана. А што наступствы жудасныя — ну, гэта ўжо не яны вінаватыя, а крыніца даручэнняў. Якая потым абураецца фармалізмам, паказухай, маніпуляцыяй статыстыкай, аднак не ініцыюе грамадскія абмеркаванні, празрыстасць, незалежную экспертызу, а працягвае гэтыя даручэнні штампаваць. І апарат правільна інтэрпрэтуе гэтыя абурэнні як «працу на публіку», а ў рэальнасці паток даручэнняў працякае без усялякіх зменаў па даўно пракладзенай каляіне.
Паводле nmnby.eu