Егіпцяне навучыліся бальзамаваць памерлых яшчэ да з’яўлення фараонаў

Старажытныя егіпцяне распрацавалі тэхналогію бальзамавання целаў памерлых на паўтары тысячы гадоў раней, чым лічылася, гаворыцца ў прэс-рэлізе Йоркскага універсітэта.

Даследчыкі, вывучылі мумію чалавека, які жыў у Сярэднім Егіпце прыкладна 5,6 тысячы гадоў таму і высветлілі, што для бальзамавання выкарыстоўваўся прыкладна той жа склад, што і паўтара тысячагоддзя праз, калі штучная муміфікацыі стала шырока прымяняцца.
«Турынская мумія» або «Фрэд», як яе нефармальна называюць, захоўваецца ў Егіпецкім музеі Турына з пачатку XX стагоддзя. Яе датуюць ранняй фаза культура Негада, якая працягвалася прыкладна 500 гадоў, з 6 да 5,5 тысячы гадоў таму, у пераддынастычны перыяд. У адрозненне ад большасці мумій, якія захоўваюцца ў музеях, «Турынская мумія» не падвяргалася кансервацыі. Гэта робіць яе вельмі каштоўнай для навукоўцаў, якія могуць даследаваць цела ў тым выглядзе, у якім яго прывезлі ў Музей.
Раней даследчыкі лічылі, што муміі пераддынастычнага перыяду і Ранняга царства, якія былі старэйшыя прыкладна 4,5-4 тысяч гадоў, захоўваліся за кошт натуральнай муміфікацыі — у гарачым і сухім клімаце цела проста высыхалі. Меркавалася, што бальзамаваць і выкарыстоўваць смалы для захавання цела егіпцяне пачалі пазней, каля 4,5 тысяч гадоў таму, у перыяд Старажытнага царства (1, стр.373). Больш надзейныя сведчанні выкарыстання смол для муміфікацыі захаваліся ад Сярэдняга царства, які існаваў прыкладна 4-3,6 тысяч гадоў таму (1, стр.465).
У 2014 годзе брытанскія і аўстралійскія навукоўцы пад кіраўніцтвам доктара Стывена Баклі (Stephen Buckley) з Ёркскага універсітэта, даследавалі ўзоры пахавальных пялёнак з пахаванняў у Мостагедэ і Эль-Бадар, якія былі зробленыя 6300-5100 гадоў назад, і выявілі на іх сляды драўняных смол, па-відаць, іглічных дрэў. У новай працы даследчыкі вывучылі ўзоры заслоны, узятыя ўжо непасрэдна на «Турынскай муміі». Аўтары працы правялі мікраскапічны аналіз узораў і хімічны і элементная аналіз рэчываў на іх. Акрамя таго, генетычны і радыёвуглеродны аналіз зрабілі і з муміяй.
У выніку навукоўцы высветлілі, што мумія належала маладому мужчыну 20-30 гадоў і муміфікацыі цела праводзілася прыкладна 5,6-5,5 тысячы гадоў таму. Аўтарам удалося высветліць прыкладны рэцэпт, які ўжывалі для бальзамавання: ён быў падобны на сумесь, якую выкарыстоўвалі на паўтары тысячы гадоў пазней, у эпоху Сярэдняга царства (4-3,6 тысяч гадоў таму). У склад уваходзіла аснова з расліннага алею або жывёльнага тлушчу, меншыя колькасці смалы хвойных дрэў, якая валодае антыбактэрыйнымі ўласцівасцямі, араматычны раслінны экстракт і невялікія колькасці воску і вугляводаў расліннага паходжання.
«Існуе вельмі мала мумій натуральны тыпу даступных для даследаванняў», — кажа прафесар Том Хайэм (Том Higham) з Оксфардскага універсітэта. «Радыёвуглероднае датаванне паказала, што яна датуецца ранняй фазай культуры Негада пераддынастычнага перыяду. Яна існавала значна раней класічнай эпохі фараонаў і старажытны ўзрост муміі дае нам беспрэцэндэнтную магчымасць вывучыць пахавальныя практыкі, якія існавалі да станаўлення дзяржавы».
Раней навукоўцы знайшлі дзве муміі пераддынастычнага перыяда самых старажытных фігурных татуіровак. У адной з іх на плечы былі прыкметныя татуіроўкі ў выглядзе быка і авечкі, у іншай — малюнкі S-вобразнай формы. Муміі датуюцца перыядам 5350-5170 гадоў назад.
Паводле nplus1.ru