У беларускі ў Варшаве скралі фотатэхніку і дакументы. Як ёй дапамаглі суайчыннікі?
Беларуска яна займаецца фотаздымкай у Варшаве і падзарабляе кур'ерам. Першага лістапада падчас фотасесіі ў яе скралі прафесійную апаратуру і дакументы на скутар. Так раптоўна жанчына страціла абедзве крыніцы даходу і амаль страціла надзею. Тады Яна распавяла пра сваю сітуацыю ў сацсетках — і беларусы Варшавы сталі запісвацца да яе на здымку. Гэта забяспечыла жанчыну замовамі.
Фота з сацсетак
Як непрыемная гісторыя павярнулася новымі знаёмствамі і кліентамі, Яна распавяла выданнюMOST.
Яна жыве ў Варшаве ўжо тры гады, яна адна выхоўвае сына. Першы час жанчына працавала ў піцэрыі. Калектыў ёй вельмі падабаўся, а вось умовы працы былі вельмі цяжкімі: даводзілася цягаць скрынкі. Яна сарвала спіну і зразумела, што ёй давядзецца выбраць прафесію лягчэй.
Тады беларуска ўладкавалася кур'ерам, а паралельна запісалася на курсы фатографа. У Беларусі ў жанчыны было сваё івэнт-агенцтва, і тады яна рабіла фота з мерапрыемстваў. А цяпер захацела навучыцца партрэтнай і мастацкай здымцы.
Каб заняцца фатаграфіяй паўнавартасна, Яне была неабходная прафесійная тэхніка: апарат, аб'ектывы, акумулятары і ўспышка.
— Усё абсталяванне, натуральна, куплялася бэушнае, таму што новая тэхніка вельмі дарагая, — распавядае Яна.
Дапамагаць стараўся нават сын — дзяліўся сваімі невялікімі зберажэннямі:
— Яму 12 гадоў, ён прадаваў ліманады, і ў яго былі дробныя грошы на свае выдаткі.
За ўвесь набор тэхнікі беларуска аддала амаль 4 тыс. долараў, з іх 1 тыс. долараў каштаваў фотаапарат.
Яна стала браць заказы на здымку, а паралельна працавала кур'ерам — для зручнасці жанчына набыла скутар.
У першы дзень лістапада беларуска адправілася на фотасесію. Кажа, здымка была вельмі складанай, але цікавай. Яна праходзіла ў Старым горадзе. У пятнічны вечар людзей на вуліцы было шмат.
— Я фатаграфавала маму з дарослай дачкой, прычым фота мы павінны былі зрабіць і ў светлы, і ў цёмны час сутак. Таму мне патрэбныя былі ўсе чатыры аб'ектывы і ўспышка — усё гэта я ўзяла з сабой. Натуральна, я прыехала на скутары — дакументы на яго, правы і ключ ад скутэра я таксама паклала ў заплечнік. У мяне быў такі несамавіты заплечнік, — успамінае Яна.
Рэчы былі даволі цяжкімі, таму падчас фотасесіі Яна ставіла іх побач. Паводле задумкі, мадэлі павінны былі мяняць вобразы, таму ў іх таксама было шмат рэчаў — іх пераносілі ў чамадане.
— У метры ад мяне стаяў чамадан, дзве сумкі і мой заплечнік. Было светла, але ўсё адбылося так незаўважна, што мы нават не заўважылі. Літаральна пара хвілін мы пафатаграфаваліся на гэтым месцы, я паварочваюся — усё, заплечніка няма, — распавядае Яна.
Рэчы мадэляў засталіся на месцы, іх злодзей не забраў.
Глядзіце таксама
Беларуска адразу ж звярнулася ў найбліжэйшае аддзяленне паліцыі. Але яе адправілі ў іншае. У выніку жанчына падала заяву толькі на наступны дзень. У аддзяленні з-за перажытага стрэсу ў жанчыны здарылася панічная атака — супрацоўнікі паліцыі сталі яе супакойваць.
— Мне сказалі, што яны [злодзеі] пасвілі нас і чакалі моманту. Мяне супакойвалі і казалі, што калі на абсталяванне ўжо нацэліліся, рэчы ўсё роўна б скралі. Кажуць: «Вы б ужо сыходзілі з фотасесіі, яны б сарвалі заплечнік і ўцяклі».
У пастарунку Яне сказалі, што яна не адзіная, хто трапіў у такую сітуацыю — яшчэ два варшаўскія фатографы сталі ахвярамі злодзеяў. Тады ж беларусцы выдалі даведку, каб яна магла аднавіць дакументы на скутар — гэтая працэдура займае два тыдні. І жанчына падала адпаведныя заявы.
Але праз тыдзень выявіла ў паштовай скрыні скрадзеныя дакументы. Праўда, з моманту падачы заявы аб аднаўленні яны лічацца несапраўднымі.
Яна мяркуе, што па камерах у пад'ездзе можна ўстанавіць асобу злодзея. Таксама ў яе з'явілася ідэя зняць з дакументаў адбіткі пальцаў — каб яны не зніклі, яна паклала знойдзенае ў пакет.
Пакуль новыя дакументы не будуць гатовыя, Яна не можа працаваць кур'ерам. Зберажэнняў у жанчыны няма: усе свабодныя грошы яна ўклала ў тэхніку.
Аказаўшыся ў крытычнай сітуацыі, Яна падзялілася сваёй гісторыяй у сацсетках. І беларусы Варшавы сталі запісвацца да яе на фотасесіі — жанчына здымае на фотаапарат з адзіным пакінутым аб'ектывам, без успышкі.
Яна прызнаецца, што не чакала такога водгуку. Падтрымка беларусаў палепшыла яе стан, панічныя атакі спыніліся. Цяпер галоўная мэта жанчыны — хутчэй аднавіць дакументы і вярнуцца на працу.
— Такая падтрымка ад беларусаў, што хочаш не хочаш, а не здасіся. Цяпер я разумею, што не адна — мне дапамагаюць, — удзячная Яна.