Каханне ўтрох у Саюзнай дзяржаве: Ці прызнае Лукашэнка незалежнасць Паўднёвай Асеціі?
«Не адданасць Крамлю, а жаданне атрымаць долю маскоўскага пірага трымаюць Лукашэнку ў Саюзнай дзяржаве. І такая ж цікавасць у кіраўніцтва Паўднёвай Асеціі», лічыць палітычны аглядальнік Аляксандр Класкоўскі.
Палітычны аналітык разважае на «Салідарнасці» пра жаданне самаабвешчанай рэспублікі Паўднёвай Асеціі ўступіць у Саюзную дзяржаву Беларусі і Расіі.
У самаабвешчанай Рэспубліцы Паўднёвая Асеція заявілі пра жаданне ўступіць у Саюзную дзяржаву Расіі і Беларусі. Таму «рэспубліцы» важна атрымаць прызнанне сваёй незалежнасці ад Беларусі — прынамсі, пра гэта заявіў «дзяржаўны дарадца прэзідэнта» Паўднёвай Асеціі Вячаслаў Гобазаў.
Ці прызнае рэжым Лукашэнкі незалежнасць Паўднёвай Асеціі і ці выгадна для рэжыму пашырэнне Саюзнай дзяржавы, «Салідарнасць» спытала ў палітычнага аналітыка праекта «Позірк» Аляксандра Класкоўскага.
— Кіраўніцтву Паўднёвай Асеціі пажадана павысіць свой статус, таму што гэта фарміраванне вельмі слабое ў палітычным і эканамічным плане, да таго ж мала кім прызнанае, — кажа эксперт у экспрэс-каментары «Салідарнасці». — Зразумела, што лідарам самаабвешчанай рэспублікі хочацца выглядаць сур’ёзней і за кошт уваходжання ў Саюзную дзяржаву прэтэндаваць на вялікія рэсурсы. Так што іх цікавасць зразумелы.
Лукашэнку ж такі крок абсалютна нявыгадны. Па-першае, гэта відавочнае паніжэнне яго статусу. Цяпер ён у рамках Саюзнай дзяржавы адзіны партнёр Крамля — і ён гэтым казырае. Ён жа ўвесь час падкрэслівае, што ён палітычная фігура сусветнага маштабу. І тут раптам яго паставяць на адну дошку з лідарам нейкай карлікавай марыянеткавага ўтварэння. Для Лукашэнкі гэта прыніжэнне — і ён, думаю, будзе ўсяляк ад гэтага адкручвацца.
Глядзіце таксама
Ёсць і чыста прагматычнае меркаванне, чаму для беларускага кіраўніка нявыгаднае пашырэнне Саюзнай дзяржавы, дадае палітычны аналітык: чым больш за сталом Саюзнай дзяржавы будзе сядзець удзельнікаў, тым на большую колькасць ратоў будзе дзяліцца ўмоўны маскоўскі пірог.
— Зразумела, што не нейкія ідэі або адданасць Крамлю, а менавіта жаданне атрымаць долю маскоўскага пірага трымаюць Лукашэнку ў Саюзнай дзяржаве, і такая ж цікавасць у кіраўніцтва Паўднёвай Асеціі. Так што Лукашэнку гэта не трэба.
Калі адкруціць час таму, мы можам успомніць, што гэтае пытанне ўздымалася перад Менскам яшчэ падчас прэзідэнцтва Дзмітрыя Мядзведзева. Гэты канфлікт нават выпусціўся ў публічную плоскасць. Мядзведзеў абвінавачваў Лукашэнку, што ён паабяцаў прызнаць Абхазію і Паўднёвую Асецію, але адкручваецца.
Лукашэнка ж прызнаўся, што ставіў пытанне кампенсацый, паколькі ў выпадку прызнання гэтых самаабвешчаных рэспублік Захад пагражаў санкцыямі Лукашэнкі. Нібыта тады Мядзведзеў адмовіўся і быў не гатовы да кампенсацыі, і Лукашэнка на прызнанне гэтых рэспублік не пайшоў.
Але гэта былі часы, калі Лукашэнка адчуваў сябе больш незалежным ад Масквы і дазваляў сабе нейкія канфлікты. Цяпер, вядома, ступень залежнасці беларускага рэжыму ад Крамля ўзмацнілася, і наўрад Ці Лукашэнка дазволіць сабе публічную палеміку.
Яшчэ адзін цікавы момант у гэтай гісторыі, што прадстаўнік парламента Паўднёвай Асеціі адзначыў, што раней прасіць аб прызнанні перашкаджалі палітычныя наступствы, у тым ліку санкцыі. Гэта значыць з гэтага выказвання вынікае, што ў Паўднёвай Асеціі разважаюць такім чынам: калі раней Лукашэнка баяўся санкцый, то цяпер уі грэх, ці два.
Класкоўскі лічыць, што ў Лукашэнкі няма вялікай цікавасці прызнаваць незалежнасць Паўднёвай Асеціі, аднак развіццё гэтага сюжэту будзе залежаць ад пазіцыі Уладзіміра Пуціна.
— Аднак не факт, што цяпер для Пуціна важна займацца гэтым пытаннем. Ідзе вайна ва Украіне, на Маскву ляцяць дроны. І для мяне не відавочна, што Крэмль так ужо зацікаўлены цяпер націскаць на Лукашэнку ў пытанні прызнання Паўднёвай Асеціі.
У свой час былі папулярныя сюжэты, што Крэмль робіць вялікую стаўку на ідэю пашырэння Саюзнай дзяржавы. Гаварылася, што, магчыма, у яго ўключаць «ДНР», «ЛНР», Прыднястроўе, Абхазію, Паўднёвую Асецію. Але той праект, відавочна, не пайшоў і быў па нейкіх прычынах адсунуты. Не факт, што цяпер Крэмль заклапочаны такой перспектывай.
Калі Лукашэнка і будзе рабіць нейкія крокі ў гэтым кірунку, то, думаю, ён будзе старацца зацягнуць гэтае пытанне. У любым выпадку, спяшацца Мінск не будзе, ды і не факт, што Пуцін будзе моцна выкручваць рукі, — робіць выснову эксперт.