Самы густанаселены востраў плаціць за свабоду 60% заробленага

Замежжа

Востраў Мгінга размяшчаецца на возеры Вікторыя ў Афрыцы. Яго плошча каля 1,8 тысячы кв. м, і на ім у халупах пражывае 131 чалавек. Гэтыя людзі арганізавалі «сенацкую рэспубліку», жывуць лоўляй рыбы і не дапускаюць у сваю супольнасць чужынцаў. Востраў з'яўляецца спрэчнай тэрыторыяй паміж Кеніяй і Угандай.



Востраў Мгінга быў заселены толькі ў 1991 годзе. Тады два кенійскіх рыбака Далмас Тэмбу і Дорджэ Кібэбэ адважыліся высадзіцца на ім. Перш чым адправіцца на Мгінга, яны правялі абрад выгнання злых духаў — сярод афрыканцаў, якія жывуць вакол возера Вікторыя, існавала павер'е, што востраў з'яўляецца домам злога духа Калелья. Стары вядзьмак выгнаў Калелью. Тэмбу потым прызнаваўся, што за гэты абрад ім давялося аддаць 300 кг рыбы.

Пасля гэтага да двух адважных рыбакоў далучыліся каля 60 афрыканцаў з Кеніі, Уганды і Танзаніі. Адным з матываў засялення на Мгінга была не толькі магчымасць добрага ўлову, але і стварэнне ўласнай «дзяржавы», камуны, дзе б не было няроўнасці і зла.


Да 2009 года насельніцтва Мгінга дасягнула 131 чалавека, і пасля гэтага «ганаровыя сенатары» , першапасяленцы Тэмбу і Кібэбэ прынялі рашэнне больш нікога не прымаць у камуну .

Асноўны ўлоў тут складае нільскі акунь, за тыдзень сям'я можа зарабіць да 200-250 долараў — гэта сярэдні заробак афрыканцаў за 2-3 месяцы ў суседніх краінах.


Захоўваць самастойнасць «дзяржаве» Мгінга дазваляе тое, што востраў з'яўляецца спрэчным паміж Кеніяй і Угандай — ні тая, ні іншая краіна не могуць уключыць яго ў склад сваёй тэрыторыі, а таму яны заплюшчваюць вочы на гэтых рыбакоў. На працягу апошніх дваццаці гадоў абедзве краіны 9 разоў уступалі ва ўзброеныя канфлікты з-за Мгінга. Спачатку берагавая ахова і Кеніі, і Уганды ламала лодкі рыбакоў, рвала іх сеткі і нават застрэліла 6 чалавек. Але потым абедзве краіны прыйшлі да пагаднення, што камуна павінна выплачваць падатак і тым, і іншым.

У выніку падатак, які ідзе і Кеніі, і Угандзе складае каля 25 % ад заробку рыбакоў і тым, і іншым. Яшчэ 10 % заробку ідзе на ўтрыманне апарата і сіл самаабароны камуны. Гэта значыць жыхары Мгінга вымушаныя расплачвацца за сваю свабоду 60 % заробленага. Але нават тыя 40% заробку, што засталіся, дапамагаюць ім значна лепш жыць, чым астатнія суседзі па возеры Вікторыя .


Па правілах камуны Мгінга, чужы чалавек тут не можа знаходзіцца больш за суткі.
Кіруюць камунай пажыццёва два «ганаровых сенатара» Тэмбу і Кібэбэ — яе бацькі-заснавальнікі, а таксама яшчэ пяць выбарных сенатара (імі могуць стаць толькі мужчыны старэйшыя за 30 гадоў). Рашэнні ў сямёрцы сенатараў прымаюцца простай большасцю.

Максімальным пакараннем на востраве з'яўляецца выгнанне з яго, простым пакараннем — лупцоўка саламянымі пугамі . За дваццаць гадоў існавання «дзяржавы» з яго былі выгнаныя шэсць чалавек, усе — за крадзяжы.


Па суседстве з Мгінга, у 200 метрах ад яго ёсць яшчэ адзін востраў — Усінга. Ён да гэтага часу незаселены, нягледзячы на страшэнную цеснату ў «камуне»: лічыцца, што на Усінга таксама жыве злы дух — Тук. Туды ж нібыта перасяліўся і выгнаны з Мгінга злы дух Калелья.

Жыхары  «камуны»  увесь гэты час так і не змаглі знайсці моцнага ведзьмака, які быў бы ў сілах перамагчы адразу двух магутных злых духаў.


Усінга таксама з'яўляецца спрэчным паміж Кеніяй і Угандай, але заставацца на ім салдаты з войскаў абедзвюх краін адмаўляюцца па той жа прычыне — з-за пражывання на ім злых духаў. На Усінга ёсць толькі некалькі часовых будынкаў, у якіх часам спыняюцца біёлагі з Першага свету, якія вывучаюць возера Вікторыя і яго насельнікаў.
ridus.ru