Сусветныя цікавосткі: Чаму дарослыя не любяць Хелоўін і як народ падтрымаў квадробераў
Сацапытанні выявілі, чаму дарослыя з насцярогай чакаюць 31 кастрычніка. Нечаканыя вынікі магчымага ўдзелу паўночнакарэйскіх салдат у расійска-ўкраінскай вайне. У Расіі правалілася кампанія супраць квадробераў. Пра ўсё гэта чытайце ў «Сусветных цікавостках».
Чаму дарослыя баяцца Хэлаўін?
Ужо вельмі хутка Хэлаўін — свята, якое вельмі любяць дзеці, паколькі для іх гэта значыць паяданне прысмакаў, якія яны выпрошваюць у дарослых, і канструяванне жудасных ліхтарыкаў з гарбузоў. Але, аказваецца, не ўсё так проста з гэтымі цукеркамі. Недзе іх даюць лепш, а недзе горш. Пра гэта сведчаць тэматычныя апытанні дзяцей і дарослых у Брытаніі. Лепш за ўсё, паводле апытанняў, даюць прысмакі на Хэлаўін у горадзе Брайтан на поўдні краіны. За Брайтанам ідуць Ліверпуль і Лідс. А вось Брыстоль, Бірмінгем і Лондан апынуліся на апошніх пазіцыях у гэтым хіт-парадзе. Яшчэ больш цікавыя вынікі апытанняў дарослых. Ажно 14% дарослых у Вялікабрытаніі прызналіся, што ніколі не дазвалялі сваім дзецям выпрошваць цукеркі на Хэлаўін. Спрабуючы схавацца ад дзяцей, якія просяць прысмакі, палова дарослых брытанцаў падчас Хэлаўіна рабіла выгляд, што іх няма дома. Найчасцей так робяць жыхары Брыстоля. Ёсць меркаванне, што брытанцы, якія хаваюцца ад дзяцей на Хэлаўін, проста своечасова не набылі цукеркі. Таму напярэдадні гэтага дня кандытарская кампанія HARIBO аб'ядналася са службай дастаўкі Gopuff, каб запусціць сэрвіс, дзе дарослыя аператыўна могуць выправіць сітуацыю. Акрамя таго, 31 кастрычніка прысмакі будуць раздавацца бясплатна ў трох гарадах, дзе паводле апытанняў бацькі найменш частуюць дзяцей цукеркамі.
КНДР чакае рэвалюцыя?
Свет заклапочаны магчымым з'яўленнем на расійска-ўкраінскім фронце армейскага кантынгенту з Паўночнай Карэі. Лічыцца, што гэта выкліча эскалацыю канфлікту. А вось украінскі палітолаг Васіль Небажэнка мяркуе, што з'яўленне на фронце карэйцаў будзе мець сур'ёзныя наступствы для самой вотчыны Кім Чэн Ына. Паводле Небажэнкі, удзел у вайне поўнасцю перафарматуе схему свядомасці паўночнакарэйскіх салдат. Патрапіўшы ў Расію, яны ўпершыню ўбачаць атрыбуты еўрапейскага спажывецкага грамадства, пра якія на радзіме нават не ведаюць. Але самае галоўнае — яны атрымаюць доступ да апазіцыйнай інфармацыі. У адрозненне ад КНДР, доступ у інтэрнэт у Расіі адносна свабодны, а сайты Паўднёвай Карэі тут не блакуюцца. У выніку гэтыя карэйцы могуць паставяць пад сумнеў легітымнасць рэжыму ў КНДР. Цяжка сказаць адназначна, ці будзе так. Але нельга выключаць, што карэйцы-удзельнікі «СВА» пасля вяртання на радзіму не будуць больш думаць паводле заяў афіцыйнай прапаганды. І, магчыма, яны сапраўды нават паспрабуюць фармаваць структуры апазіцыі.
Народ падтрымаў квадробераў
Вывучаючы апошнія сацыялагічныя апытанні ў Расіі, спецыялісты гавораць аб правале кампаніі супраць квадробераў — маладзёжнай субкультуры, удзельнікі якой імітуюць паводзіны і знешні выгляд жывёлаў. Прыкладна з пачатку верасня квадроберы разглядаюцца як адна з галоўных пагроз на адрас грамадскай маралі. Аж да таго, што ў Дзярждуме прапануюць забараніць у РФ гэтую субкультуру, бо яна, на думку ініцыятараў законапраекту, можа траўміраваць псіхіку людзей. Нібыта дэпутаты ўжо нават дыскутуюць законапраект, які мяркуе забарону прапаганды «дэструктыўнай ідэалогіі г.зн. субкультуры квадробераў». І тут нечакана аказалася, што паляванне на тынэйджараў у касцюмах вавёрачак і котачак грамадства ўспрымае вельмі асцярожна. У чарговым сацапытанні высветлілася, што менавіта тыя думскія партыі, якія прасоўвалі такую тэму, страцілі па пары працэнтаў электаральнага рэйтынгу. Гэта «Адзіная Расія», КПРФ і «Справядлівая Расія - За праўду» (СРЗП). Апытанне пацвердзіла, што забаронная рыторыка не ўспрымаецца грамадзянамі. З іншага боку, спыніць кампанію, якая набрала ход, наўрад ці ўдасца так проста.
Знішчыць мову прыгнятальнікаў!
Прэзідэнт Паўднёва-Афрыканскай Рэспублікі (ПАР) Сірыл Рамафоса вырашыў выкарыстаць новы закон, закліканы заахвочваць навучанне на карэнных афрыканскіх мовах, каб прымусіць школы, якія выкладаюць на афрыкаанс, пераходзіць на англійскую або іншую другую мову. Нелюбоў да «афрыкаанс» — галандскай крэольскай мовы, абумоўленая яе статусам у часы каланіялізму і апартэіду. У гэты час мова бураў (так называюць нашчадкаў мігрантаў з Галандыі) была сімвалам праўлення белай меншасці. Гэта збольшага праўда: калі нацыяналісты-афрыканеры прыйшлі да ўлады ў 1948 годзе, яны пачалі насаджаць сваю мову «як зброю», каб асіміляваць чарнаскурых студэнтаў і працоўных. І вось з рэліктамі дамінацыі ў грамадстве мовы бураў вырашана канчаткова скончыць. Аднак нечакана ў афрыкаанс знайшліся прыхільнікі і не толькі з белай скурай. Іх логіка наступная: у нашы дні прыкладна 6 мільёнаў чалавек усё яшчэ гавораць на афрыкаанс. Прычым у тым ліку гэта каляровыя людзі ў Паўднёвай Афрыцы і Намібіі. У сутнасці, цяпер гэта для іх родная мова. Таму выкараняць афрыкаанс не правільна. «Афрыкаанс мае памерці "натуральнай смерцю" сама па сабе ў бліжэйшыя некалькі дзесяцігоддзяў. Мы не павінны быць тымі, хто заб'е яе», — кажуць крытыкі моўнай палітыкі Рамафоса.