Выбары без выбару: уся ўлада дзядам
Якім чынам напярэдадні маючых адбыцца выбараў Крэмль збіраецца вырашаць праблему ўзросту Пуціна? І тут прэзідэнцкія стратэгі выбралі самае няправільнае рашэнне з усіх магчымых.
Сталы век «супернікаў» Пуціна на выбарах толькі ўзмоцніць раздражненне грамадства, лічыць расійскі палітолаг Абас Галямаў. Людзі яшчэ раз пераканаюцца, што праз выбары змяніць палітычную сістэму немагчыма — бо ніякіх рэальных альтэрнатыў яна не дапускае.
Днямі «Медуза» напісала, якім чынам напярэдадні маючых адбыцца выбараў Крэмль збіраецца вырашаць праблему ўзросту Пуціна. Прэзідэнцкія стратэгі выбралі самае простае і самае няправільнае рашэнне з усіх магчымых: яны збіраюцца наогул адмовіць у рэгістрацыі любым маладым кандыдатам — ды пакінуць у бюлетэні толькі такіх жа састарэлых джэнтэльменаў, як сам Пуцін. Відавочна, што такі трук прывядзе толькі да росту антысістэмных настрояў. Людзі ў чарговы раз пераканаюцца, што праз выбары ўздзейнічаць на палітычную сістэму немагчыма, што ніякіх рэальных альтэрнатыў яна не дапускае.
Каналізацыя негатыву
Праблема прэзідэнцкага ўзросту здольная аказацца значна больш небяспечнай, чым можа здацца на першы погляд. Супраць ключавых змястоўных прэтэнзій, якія тычацца тэмаў вайны, аўтарытарызму, фальсіфікацыі выбараў, карупцыі і гэтак далей, Крэмль даўно ўжо выбудаваў магутную абарону: любы, хто абураецца з нагоды гэтых рэчаў, аб'яўляецца памагатым Дзярждэпу ЗША і ворагам Айчыны. Ва ўмовах нарастаючых рэпрэсій пайсці на гэта гатовыя далёка не ўсе.
Страх, аднак, будзе несвядома штурхаць людзей знайсці новы — больш бяспечны — спосаб каналізаваць існуючы негатыў. Тэма сталага ўзросту прэзідэнта цалкам для гэтага падыходзіць: «Ды я б двума рукамі за Пуціна, але ж узрост... здароўе ўжо не тое. Усё ж такі трэба кагосьці маладзейшага»
Сфармуляваў свае прэтэнзіі падобным чынам — і ўсё: ёсць падстава не галасаваць за Пуціна, — і пры гэтым у апазіцыйнасці цябе таксама ніхто не абвінаваціць.
Глядзіце таксама
Альтэрнатыўнае рашэнне
На самай справе прэзідэнцкія стратэгі маглі б вырашыць праблему пуцінскага ўзросту значна больш надзейным спосабам. Не хаваючыся ад яе, а наадварот — пайсці на яе ў лабавую атаку. Для гэтага Крамлю ўсяго толькі трэба прапанаваць выбаршчыку не аднаго Пуціна, а дадаць да яго ў даважку маладога пераемніка — будучага прэм'ера і наступнага прэзідэнта.
У момант вылучэння Пуціну трэба было б заявіць: «Я наогул збіраўся ў 2024 годзе сысці — ды даць дарогу маладым. Сітуацыя, звязаная з СВА (т. зв. спецаперацыяй), не дазваляе, аднак, мне цяпер гэта зрабіць. Змена ўлады — асабліва ў Расіі — заўсёды вядзе да часовай дэстабілізацыі і некаторага паслаблення дзяржавы. У цяперашні момант гэта недапушчальна. Вось завершым “спецаперацыю”, арганізуем бяспеку нашых грамадзян — і пасля гэтага я зраблю тое, што збіраўся, — пайду на пенсію. Усё ж такі не павінен адзін чалавек правіць бясконца. Патрэбна свежая кроў, новыя ідэі. Патрэбныя перамены. Усё гэта абавязкова будзе. Усё гэта ўжо хутка».
З такой адбіўкай можна было б разлічваць на некаторае змякчэнне праблемы дакучлівага бясконцага кіравання Пуціна. Многія задаволіліся б дэманстрацыяй таго, што «ён сам усё разумее». «Давайце яшчэ крыху пачакаем», — уздыхнулі б людзі. Нельга забываць, што ва ўмовах рэпрэсій як ніколі працуе формула: «Ах, падмануць мяне так проста, я сам падманвацца хачу».
Хтосьці можа сказаць, што пасля такой заявы Пуцін хутка ператворыцца ў кульгавую качку, а значыць, нічога падобнага казаць яму нельга.
Я на гэта адкажу, што на фоне няздольнасці выйграць вайну ў кульгавую качку ён ператворыцца ў любым выпадку — па сутнасці, ён ужо ў яе ператвараецца. У гэтым сэнсе яму губляць асабліва няма чаго. Цяпер яму трэба максімальна збіць хвалю абурэння і пратэстнага галасавання, якая пагражае зрынуць яго. Трэба пазбегнуць адчування: «Блін! Гэта што, вось гэта ўсё яшчэ на шэсць гадоў?!».
Кампанію Пуціну трэба было б правесці на пару з пераемнікам. Літаральна ва ўсіх агітматэрыялах яны павінны былі б прысутнічаць разам. На пару яны павінны былі б разважаць пра маючыя адбыцца перамены. Так, менавіта не пра кансервацыю цяперашняга маркотнага статус-кво, а пра змены; не пра мінулае, а пра будучыню. Слоганам павінна была б стаць фраза: «Абапірацца на мінулае — і будаваць будучыню».
Увогуле, выбаршчыка трэба было б падвесці да таго, што гэта галасаванне не столькі за Пуціна, колькі за яго пераемніка. Толькі такі трук быў бы здольны прымусіць расіян добраахвотна паставіць галачкі насупраць прозвішча дзейнага прэзідэнта. Толькі разуменне таго, што яны аддаюць свае галасы не за захаванне Пуціна, а за ягоны сыход.
Глядзіце таксама
Выбары без тэхналогій
Думаю, што калі б крамлёўскія паліттэхнолагі былі вольныя ўносіць рэальныя прапановы, яны б што-небудзь падобнае Пуціну і прапанавалі. Ім, аднак, дазваляецца толькі падтакваць, а рэальнай мэтай стратэгій, што імі ствараюцца, з'яўляецца зусім не ўздзеянне на розумы і сэрцы выбаршчыкаў.
Не, галоўнае, што яны павінны рабіць, — гэта падабацца Пуціну. А ён у нас, як вядома, нічога іншага, акрамя самаўзвялічвання і бясконцага хаджэнні па колу, даўно ўжо не ўмее. Так што наўрад ці мы ўбачым што-небудзь падобнае.
Глядзіце таксама
Паводле pointmedia.io