Ці паспрыяла ядзерная бомба бяспецы Белгародскай вобласці?
Ядзерная бомба наўрад ці стане гарантам бяспекі для беларускай улады, хутчэй наадварот. Бо адна справа, калі беларускія ўлады займаліся сабе ціхенька генацыдам беларускага народа ўнутры Беларусі. Але, пагадзіся, зусім іншая справа, калі ў іх з'явіцца інструмент, які дазваляе распаўсюдзіць гэтыя практыкі на суседзяў, разважае аўтар тэлеграм-канала «Лісты да дачкі».
Як я сабе разумею, учора Пуцін адказаў на абразлівыя прагулкі невядомых салдат па Белгародскай вобласці. Як абяцаў. Пацан сказаў — пацан зрабіў. Абяцаў адказаць усімі даступнымі сіламі і сродкамі на парушэнне тэрытарыяльнай цэласнасці Расіі — і адказаў. Даў асіметрычны адказ малодшым саюзнікам.
Міністр Шайгу і генерал Хрэнін падпісалі пагадненне аб ядзернай зброі, а потым малодшы саюзнік адразу сказаў, што ядзерная зброя ўжо на шляху ў Беларусь — гэта і быў даступны расійскі адказ. Таму што з іншымі даступнымі адказамі ў «другой арміі свету» ёсць, вядома, праблемы. А малодшы саюзнік заўсёды даступны.
Хоць наконт таго, наколькі дзейсны гэты адказ, мяне раздзіраюць некаторыя смутныя сумневы. Ну гэта значыць, што саюзны тэлевізар, вядома, зноў усіх пераможа. Сатрэ ў ядзерны попел Варшаву, Вільню, а можа, нават і Лондан. Аднак жа Лондану не прывыкаць. Яго расійскі тэлевізар ужо шмат разоў ператвараў у ядзерны попел.
А вось з наступствамі менш віртуальнай уласцівасці ёсць пэўныя праблемы. Таму што Расія ўжо шмат разоў махала сваёй ядзернай дубінкай — і неяк гэта ні разу ні на каго не зрабіла пераканаўчага ўражання. І няма ніякіх навукова абгрунтаваных падстаў думаць, што гэта ўражанне нейкім чынам будзе іншым, калі памахаць ядзернай дубінкай з тэрыторыі Беларусі.
Іншая справа — малодшы саюзнік. Малодшы саюзнік, вядома, думае, што ядзерная бомба ў яго крокавай даступнасці павысіць яму гарантыі бяспекі ў гэтым нестабільнай свеце. Дадасць яму ўпэўненасці і геапалітычнай велічы. Што сур’ёзныя людзі спалохаюцца яго новай ядзернай моцы — і можа, нават захочуць з ім пра што-небудзь сур’ёзна дамовіцца.
Толькі вось, па-мойму, эфект можа быць прама процілеглым. Паўтара года таму ядзерная бомба, можа, і дадала б беларускім уладам бяспекі, а цяпер яна гэту бяспеку можа толькі зменшыць. Ну была ў Белгародскай вобласці ядзерная зброя. І што? Моцна яна дапамагла Белгародскай вобласці супраць прагулак невядомых салдат? І Херсону не дапамагла, і Крымскі мост не абараніла. Таму што, з аднаго боку, ядзерная пагроза моцна выцерлася ад занадта частага ўжывання. А з іншага — сур’ёзныя людзі пераканаліся: дамаўляцца з саюзнікамі, што са старэйшым, што з малодшым, няма ніякага практычнага сэнсу.
А вось прастымуляваць салідных людзей на тое, каб вырашыць праблему беларускіх улад якім-небудзь радыкальным і недалікатным спосабам, ядзерная бомба ў Беларусі цалкам можа. Адна справа, калі беларускія ўлады займаліся сабе ціхенька генацыдам беларускага народа ўнутры Беларусі. І, пагадзіся, зусім іншая справа, калі ў іх з'явіцца інструмент, які дазваляе распаўсюдзіць гэтыя практыкі на суседзяў. Так што беларускім уладам варта думаць не пра перспектывы сваёй геапалітычнай велічы, а пра што-небудзь больш практычнае. Тым больш што распараджацца зброяй будзе хаўруснік, а адказваць, калі што, давядзецца ім.
