Маці асуджанага: «Вытворцы наркотыкаў у Беларусі працуюць па прынцыпе гульні Геакешынг»

Сына Марыны Мацулевіч асудзілі на 14 гадоў пазбаўлення волі, нягледзячы на ​​тое, што ён добраахвотна здаў наркотыкі. Мама Рамана дамагаецца яго вызвалення.

Па словах Марыны, знаёмы прапанаваў яе сыну, які знаходзіўся ў дэпрэсіі з-за праблем у асабістым жыцці і бізнэсе, паспрабаваць наркотык, а пасля расказаў пра магчымасць атрымліваць наркотыкі дарам, аказваючы паслугі дастаўкі.
Сын Марыны затрымалі 26 ліпеня мінулага года.
Раман з адным былі ўдваіх. Хлопцы самі аддалі супрацоўніку міліцыі пачак цыгарэт з наркотыкам, які быў у іх. Яны зрабілі гэта да затрымання, кажа Марына.
— Гэта быў звычайны рэйд, у аператыўнай распрацоўцы Раман і яго сябар не былі — пра гэта аператыўнікі сказалі на судзе. Сыну выдалі рапарт, што ён аддаў усё добраахвотна, да затрымання.
Марына Мацулевіч больш за дваццаць гадоў працуе бізнес-трэнерам, вывучае маркетынг і продаж, а таксама розныя гульнявыя метады.
— Вытворцы наркотыкаў пабудавалі свой бізнэс па прынцыпе гульні Геакешынг, — лічыць яна.
Яе асноўная ідэя складаецца ў тым, што адны гульцы хаваюць хованкі, з дапамогай GPS вызначаюць іх каардынаты і паведамляюць пра іх у Інтэрнэце. Іншыя гульцы выкарыстоўваюць гэтыя каардынаты і свае GPS-прыёмнікі для пошуку схованак. У правілах гульні прапісаная забарона на закладку ў схованкі алкаголю, тытуню і наркотыкаў.
Тут выкарыстоўваецца падобная схема: знайсці схованку, вырабіць закладку, выслаць фота або апісанне месца, каб лёгка было знайсці схованку.
— Сапраўдныя злачынцы — тыя, хто вырабляе гэтую дрэнь і прывозіць у краіну, стварае такія рэсурсы, падсаджвае спажыўцоў на гульню геакешынг з наркотыкамі, — кажа Марына. — А куды сыходзяць грошы? На якія рахункі? Гэтага ў справе няма, стваральнікаў рэсурсаў няма, вытворцаў, натуральна, няма, яны іх не могуць знайсці, а дзеці, якіх падсаджваюць на наркотыкі і выкарыстоўваюць у сваіх мэтах, самі з’яўляюцца пацярпелымі.
Калі б Раман сказаў, што проста знайшоў пачак цыгарэт і больш нічога не казаў, ён быў бы ўжо дома. У сына не было ў тэлефоне ніякай інфармацыі пра наркотыкі, як не было яе на кампутары (яго нават не забіралі), не было наркотыкаў дома.
У пратаколе, складзеным пасля затрымання, аператыўнікі запісалі часткова паказанні майго сына, часткова паказанні хлопца, якога затрымалі разам з ім, і ўпісалі тое, што ім, верагодна, ужо самім было вядома пра інтэрнэт-краму.
Мой сын не ведаў сайта гэтай крамы. У яго паказаннях зафіксавана, што яго знаёмы нешта ў кагосьці купляў, але ніякіх назваў сын не называў. Следчы напісаў у пратаколе, што мой сын уладкаваўся на працу ў гэтую краму. Але ў той перыяд Раман быў зарэгістраваны ІП і працаваў як барыста.
У пратаколе запісаны адрасу дастаўкі, але гэтыя адрасы не былі ў тэлефоне сына. Адкуль узятыя адрасы?
Сам-насам з адвакатам, адразу пасьля затрыманьня, мой сын не меў зносінаў. Яна параіла падпісаць пратакол, які ён не чытаў, маўляў, гэта ўсё фармальнасць.
Я ведаю, што мой сын у той перыяд быў у дэпрэсіі, але гэта пытанне следчы не задаў экспертызе.
Па словах Марыны, Рамана яшчэ ў снежні павінны былі вызваліць з-пад варты і вызваліць ад крымінальнай адказнасці. Малады чалавек выдаў рапарт, што ён добраахвотна, да прыбыцця свядома аддаў наркотыкі. Акрамя таго, ён на мапе паказаў, дзе яны ўзялі псіхатропнае рэчыва. Дзякуючы гэтай інфармацыі ўдалося знайсці па геалакацыі дзяўчыну, якая ажыццявіла закладку. Раману выдалі даведку аб садзейнічанні следству.
— У адпаведнасці з заўвагай да артыкула 328 майго сына павінны былі вызваліць ад крымінальнай адказнасці як асобу, якая добраахвотна здала наркатычныя сродкі і актыўна спрыяе выяўленню або спыненні злачынствы, звязанага з незаконным абаротам гэтых сродкаў.
Пракурор не вызваліў яго з-пад варты, нягледзячы на ​​рапарт і даведку.

30 студзеня я была на прыёме ў цэнтральным апараце Следчага камітэта ў намесніка начальніка працэсуальнага кантролю за расследаваннем злачынстваў супраць асобы Андрэева ​​В.М. Ён сказаў, што мой сын выканаў нататкі, і яго павінен адпусціць пракурор Савецкага раёна Мінска Мурашка А.А. , Так як справа ўжо была закрытая 26 студзеня і лічылася за пракуратурай. Я не ведаю, чаму пракурор гэтага не зрабіў.
На судзе незнаёмых паміж сабой людзей аб’явілі арганізаванай злачыннай групоўкай, без усякай доказнай базы, з вялікай колькасцю парушэнняў КПК.
Хоць з пазіцыі бізнесу, усе ажыццяўлялі дастаўку і не былі ніяк звязаныя паміж сабой. Вытворцы, стваральнікі рэсурсаў, тыя, каму перакладаліся грошы на рахункі, не ўстаноўлены, і іх на судзе не было.
Логіка следства для мяне як для чалавека, які дваццаць гадоў займаецца продажамі, незразумелая.
Невядомы вытворца паставіў невядомую майму сыну прадукцыю ў нашай краіне праз асобу, якая яго пачаставала, калі ён быў у дэпрэсіі і не ўсведамлялў да канца, што яму падсоўваюць. А потым за дозу, карыстаючыся яго псіхалагічным станам, яго выкарыстоўвалі як перавозчыка. Ніхто не застрахаваны ад такога замаху на яго жыццё. Але следства ў нас так не вядзецца. У нас пацярпелых адразу запісваюць у злачынцы.
Марына успамінае, як на судзе пракурор агульным спісам, нягледзячы ні на якія змякчальныя абставіны, запытаў ўсім абвінавачаным па 15 гадоў пазбаўлення волі.
— Суддзя Савецкага суду Мінску Вера Галаўкова прызнала шасцярых чалавек, у тым ліку майго сына, вінаватымі па ч.4 артыкула 328 і прысудзіла да 14 гадоў пазбаўлення волі. Як такое магчыма? Як чалавек, якога мусяць вызваліць ад крымінальнай адказнасці за дапамогу следству, атрымлівае 14 гадоў?
Нічога не ўлічыў пры вынясенні прысуду: ні станоўчыя характарыстыкі, ні даведкі пра здароўе, ні рапарт, у якім гаворыцца аб добраахвотнай здачы наркотыку, ні даведку аб тым, што дапамог следству; ні наяўнасць маленькай дачкі.
Прысуд суда першай інстанцыі не ўступіў у сілу, паколькі Раман падаў касацыйную скаргу.
Больш за паўгода Марына вядзе перапіску з сілавымі структурамі.
— Я атрымліваю адказы, але яны нічога не вырашаюць. Адзіная, чаго я дамоглася, — пасля майго ліста ў жодзінскім СІЗА майго сына стаў наведваць псіхіятр і псіхолаг. На астатнія скаргі пішуць: вашы звароты перададзеныя ў суд. А з Генеральнай пракуратуры адказваюць: вы ніхто па справе.
— У вашым звароце на сайце petitions.by, адпраўленым у Адміністрацыю прэзідэнта і МУС, вы абвінавачваеце Галоўнае ўпраўленне па наркакантролі і супрацьдзеянні гандлю ў адсутнасці прафілактычнай работы сярод моладзі. У чым, па-вашаму, павінна заключацца гэтая праца? Як дзяржава павінна змагацца з наркаманіяй?
— Я лічу, што як толькі стала трапляцца за наркотыкамі столькі моладзі, трэба было адразу апавясціць праз сотавыя аператары, як працуюць вытворцы наркотыкаў у Беларусі, якія метады ўключэння моладзі яны выкарыстоўваюць, чым падкупляюць.
Трэба было зрабіць ўлёткі, перадачы на ​​радыё і ТБ і распавядаць не толькі пра шкоду наркотыкаў, але і пра законы, якія дзейнічаюць у нашай краіне і наступствы, якія могуць наступіць ў выпадку, калі маладыя людзі будуць дзейнічаць без злога намеру, а проста па дурасці ,
Гэтага нічога зроблена не было. Тысячы маладых людзей пацярпелі ўжо і тысячы знаходзяцца ў зоне рызыкі. Вытворцы шукаюць новыя спосабы, як выкарыстоўваць нашых дзяцей для дасягнення сваіх мэтаў. Большасць з пацярпелых — спажыўцы, якіх выкарыстоўвалі. І гэта страшна, таму што ні адзін бацька не хоча, каб яго дзіця пачаставалі наркотыкам, а потым прапанавалі за дозу працу.
Часцей за ўсё дзяцей падсаджваюць на альфа ПВП — яго нельга вырабіць саматужным спосабам. Пастаўкі ў асноўным да нас ідуць праз Расію.
Я не чула пра тое, каб у Беларусі былі раскрытая лабараторыя па вытворчасці наркотыкаў, як і пра суды над вытворцамі.
Хто стварае рэсурсы, праз якія набываюць наркотыкі, таксама невядома. Ніхто пра гэта не кажа, на чыіх рэсурсах дзеці купляюць наркотыкі, і хто дапусціў, што ў краіне любы падлетак можа лёгка купіць наркотыкі.
— Што б вы параілі бацькам: як размаўляць з дзіцем пра наркотыкі? Якія меры ім варта зрабіць, пакуль дзіця не падсадзіў на наркотыкі?
— Раю паглядзець фільм, як наркотыкі змяняюць асобу. У кіно часам вельмі рамантычна паказваецца, а ў жыцці гэта прыводзіць да трагедыі.
Варта схадзіць да адваката, можна нават не да аднаго, каб ён распавёў яму аб сваёй практыцы па артыкуле 328, і як былі зламаныя жыцця канкрэтных людзей.
Калі вы гаварылі з дзіцем пра наркотыкі, я б параіла змяніць тэлефон пасля такіх гутарак. Не выключана, што з цікаўнасці дзіця ўжо запампоўвала забароненае прыкладанне і нават калі выдаліла, яно застанецца ў архівах.
Вядома, важна ўсталяваць з дзіцём даверныя адносіны, каб яно расказала ўсё вам, а не спавядалася потым у шокавым стане аператыўнікам, якія выкарыстоўваюць гэтую інфармацыю супраць яго.
— Пасля галадоўкі маці, чые дзеці асуджаныя па артыкуле 328 КК, Лукашэнка сустракаліся з кіраўніком МУС і запатрабавалі дыферэнцыяваць адказнасць спажыўцоў і пастаўшчыкоў наркотыкаў. Ці лічыце вы, што змены заканадаўства ў гэтай сферы дастаткова для таго, каб змяніць сітуацыю?
— Не. Лукашэнка сказаў — і што? Суддзя нічога не дыферэнцыяваў у нашым выпадку, нават па вазе і дасканалыя дзеянні, назвалі усіх спіс і ўсі прысудзіў да аднолькавага тэрміна.
Трэба мяняць суддзяў, навучаць следчых, каб яны разбіраліся ў псіхалогіі людзей і ў бізнэс-працэсах, каб следчыя былі адукаваныя людзі і, як належыць па законе, шукалі як абвінавачныя факты, так і апраўдваючыя. Цяпер гэта толькі карныя метады. Аператыўнікі, следчыя, пракуроры, суддзі не бачаць, што, ідучы такім шляхам, самі парушаюць законы і становяцца злачынцамі.
Марына прызнаецца, што пасля затрымання сына яе жыццё стала пеклам.
Паводле яе слоў, яна не адчувала падтрымкі блізкіх людзей у поўнай меры.
— Людзі не спрабуюць зразумець, чаму дзеці спрабуюць наркотыкі, як трапляюць у гэтую пастку — яны адразу вінавацяць. Я звярнулася па дапамогу да сотні знаёмых — адгукнуліся дзесяць чалавек.
Цяпер мне патрэбна дапамога юрыстаў і матэрыяльная дапамога, як і шматлікім, хто апынуўся ў такой бядзе. Я падала пазоў у суд на дзяжурнага адваката, каб прызнаць з ёй дамову несапраўдным. Буду падаваць апеляцыі, пісаць скаргі, судзіцца, пісаць, пакуль суд не прызнае, што закон на баку майго сына: ён выканаў заўвага да артыкула 328 і павінен быць на свабодзе.
Паводле gazetaby.com