Меркаванне: «Гісторыя з пасадкай самалёта зноў набыла непрыемную для беларускіх уладаў актуальнасць»

Тэлеграм-канал «Письма к дочери» разважае пра новы віток скандалу з «Боінгам» Ryanair.

— Што ты ні рабі, а не задалося ў беларускіх уладаў са знешняй палітыкай. Ужо і знешняй палітыкі гэтай даўно не засталося, а ўсё роўна з ёй суцэльныя праблемы, — піша тэлеграм-канал «Письма к дочери». —

Прычым нават у тых месцах, дзе ўсё, здаецца, даўно ўжо супакоілася. І нават пасля таго, як думаючых нядобрае ўдалося абысці хвацкім фінансава-дыпламатычным манеўрам.

Вось каму, скажы на ласку, была цікавая ўжо гісторыя з гэтым самалётам, які заходнія спецслужбы правакацыйна пасадзілі ў Мінску, каб выцесніць «Белавія» з сусветнага рынку авіяперавозак? Паўгода мінула. Ужо ніхто і не ўспамінаў. Толькі ў Мінску рэгулярна злараднічалі паклёпнікам, што «няма ў вас аргументаў супраць нашай непахіснай пазіцыі». У сэнсе, што даклад не публікуюць таму, што ў ім не хапае доказаў для абвінавачання беларускіх уладаў у тым, што здарылася.

Практычнай карысці ад гэтай злараднасці было трохі, таму што «Белавія» ўсё роўна ўжо выціснулі адкуль хацелі. Але яно ж прыносіла хоць бы маральнае задавальненне. А сёння надышлі такія часы, калі маральнае задавальненне геапалітычных комплексаў дарагога варта.

І пасля таго, як усе супакоіліся і расслабіліся, NYT нанесла падступны ўдар у спіну і апублікавала паказанні беларускага авіядыспетчара. А польская бяспека пацвердзіла, што ён сапраўды ўсё гэта паказаў, і што пасадка самалёта насіла характар спецыяльнай аперацыі беларускага КДБ.

Так што гісторыя з пасадкай самалёта зноў набыла непрыемную для беларускіх уладаў актуальнасць.

Але самая непрыемная гісторыя якраз цяпер разгортваецца ўсё-ткі на паўночным, так сказаць, фронце геапалітычнай актыўнасці. Таму што там беларускія ўлады правялі мудрагелістую фінансава-дыпламатычную спецаперацыю, якая, здавалася, мела ўсе шанцы на поспех.

«Беларуськалій» аплаціў снежаньскі транзіт авансам, за дзень да ўвядзення амерыканскіх санкцый. І пасля гэтага беларускія ўлады сядзелі роўна, спадзеючыся, што пасля 8 снежня транзіту ніхто не заўважыць. А для адцягнення ўвагі распавядалі пра перавагі паўночнага марскога шляху.

Але аказалася, што вагоны з угнаеннямі занадта прыкметныя, каб іх можна было ігнараваць. Так што ў Літве здарыўся маленькі палітычны скандал. І нават калі літоўскі ўрад не прыдумае надзейныя «прававыя падставы» для скасавання кантракту ў снежні, то наўрад ці хтосьці захоча працягваць транзітныя адносіны далей. А, пагадзіся, лішнія тры тыдні калійнага экспарту не могуць вырашыць праблемы суверэннай дэмакратыі.

Да палітычнага скандалу прыхільнікі прагматычных стасункаў маглі прыводзіць у сваю карысць аргументы пра эканамічную мэтазгоднасць. А цяпер, калі спецыфічныя абставіны падаўжэння кантракту сталі аб'ектам публічных дыскусій, гэтыя аргументы і іх прыхільнікі, атрымліваецца, трошкі дыскрэдытаваныя.

І палітычны скандал, як водзіцца ў гэтых зухаватых дэмакратыях, можа перарасці ў што-небудзь антыкарупцыйнае. Так што выходзіць, што да спецаперацыі па падаўжэнні кантракту шанцы на захаванне калійнага транзіту ў сярэднетэрміновай перспектыве былі ўсё ж такі вышэй.