Міжнародны камітэт расследавання катаванняў у Беларусі даў пятую справаздачу

Выяўленыя злачынствы ёсць злачынствамі супраць чалавечнасці, якія адносяцца да злачынстваў паводле міжнароднага права і за якія вінаватыя мусяць панесці пакаранне, піша супольнасць праваабаронцаў і журналістаў.

Чарговую прамежкавую справаздачу Міжнароднага камітэта расследавання катаванняў у Беларусі апублікавала «Прававая ініцыятыва». У камітэт разам з ёй уваходзяць яшчэ 10 беларускіх, расійскіх і ўкраінскіх арганізацый, а таксама «Сусветная арганізацыя супраць катаванняў».
«Маштаб ужываемага гвалту, парушэнняў правоў грамадзян, пераследу фізічных і юрыдычных асоб, катаванняў і іншых дзеянняў, забароненых у якасці злачынстваў супраць чалавечнасці, у 2020 годзе і да гэтага часу, не мае аналагаў у гісторыі сучаснай Беларусі, — піша камітэт. — Арганізаваны характар ​​дзеянняў пацвярджаецца тым, што адзін і той жа ўзор злачынных паводзінаў метадычна паўтараецца афіцыйнымі ўладамі, пачынаючы са старту выбарчай кампаніі і па сённяшні дзень».
У справаздачы згадваецца шырокамаштабны і сістэмны напад на грамадзян Беларусі, не менш за 35 тысяч пакараных паводле палітычных матываў з траўня 2020 года, больш за 4600 палітычных крымінальных спраў і больш за 630 прызнаных палітычнымі зняволенымі.
Рэпрэсіі закранулі журналістаў (за год зафіксавалі паўтысячы затрыманняў, 135 ператрусаў, 68 фактаў гвалту і раненняў), студэнтаў, выкладчыкаў, медыкаў, айцішнікаў, адвакатаў, святароў, рабочых, этнічных палякаў і проста выпадковых грамадзян. Не менш за 115 арганізацый грамадзянскай супольнасці ў стадыі ліквідацыі ці ліквідаваныя.
Згадваюцца забойствы Аляксандра Тарайкоўскага, Аляксандра Віхора, Генадзя Шутава, Рамана Бандарэнкі.
Даследчыкі адзначаюць таксама міграцыю з Беларусі тысяч чалавек — калі ад’езд быў выкліканы небяспекай палітычнага пераследу, ён можа разглядацца як прымусовае перамяшчэнне ў адсутнасці «сапраўднага выбару», што таксама можна кваліфікаваць як злачынства супраць чалавечнасці, роўна як прымусовы вываз з Беларусі Святланы Ціханоўскай, Івана Краўцова і Антона Раднянкова.
Таксама даследчыкі прыводзяць прыклады масавых катаванняў (такіх задакументавалі ўжо каля 1500) і бесчалавечных умоў утрымання ў месцах пазбаўлення волі, прыклады сексуальнага гвалту супраць затрыманых.