«Многія іх замежныя сябры і партнёры могуць раптам ператварыцца ў гарбузы»

Тэлеграм-канал «Лісты да дачкі» аналізуе наступствы санкцый, прынятых 21 чэрвеня. І падкрэслівае, што не заўсёды справа ў грошах.

Што сказаць? Беларускія ўлады дамагліся, здолелі, змаглі. Таму што ўсё ў цябе атрымаецца, калі будзеш добра старацца. Вось яны гадамі пакутавалі ад недаацэнкі свайго геапалітычнага значэння. Пакутавалі з-за адсутнасці ўвагі вядучых сусветных гульцоў. Але ўлады ж працавалі над гэтым. І ў іх усё атрымалася. Я нават узгадаць не магу, калі Беларусі апошні раз надавалі столькі ўвагі за адзін дзень. І не якой-небудзь заклапочанай ўвагі, а сур’ёзнай і ўдумлівай. Мала таго, што ўчарашні санкцыйны пакет ад ЕС аказаўся самым уражлівым за ўсю гісторыю адносін, дык, акрамя ЕС, яшчэ і многія іншыя захацелі паўдзельнічаць.

Я табе, на жаль, нічога не магу сказаць пра наступствы ўчарашніх санкцый у іх канкрэтным доларавым выражэнні. Па-першае, я да сталькі лічыць не ўмею. А па-другое, як водзіцца, ускосныя наступствы будуць значна горш, чым усе непасрэдныя страты. Хто, напрыклад, мог падумаць у красавіку, што санкцыямі амерыканскага Мінфіна беларускі «Нафтан» мацней за ўсё пакрыўдзяць расійскія кампаніі? А між тым, яны і ў наступным квартале ніякую нафту на «Нафтан» пастаўляць не збіраюцца.

І ўчарашні прэцэдэнт, я думаю, толькі пераканае ўладальнікаў гэтых кампаній у правільнасці зробленага імі выбару. Таму што ўчора ў санкцыйным спісе па беларускім пытанні ўпершыню аказаўся прыкметны расійскі бізнесмен. І, вядома, усе разумеюць, што Міхаіл Гуцэрыеў трапіў у гэты спіс як чалавек, звязаны з беларускімі ўладамі ніткай асаблівай дружбы. І што ні ў каго іншага з імі няма такіх даверлівых адносін.

Але з іншага боку, па меры руху наперад па санкцыйным шляху, крытэрыі давернасці, дастатковай для ўключэння ў санкцыйныя пакеты, могуць зніжацца. І калі ўчора, каб заслужыць гэты высокі гонар, трэба было рэгулярна абменьвацца з некім дарагімі падарункамі (да прыкладу, эксклюзіўны аўтамабіль на калійнае радовішча), то заўтра ўжо і кантракт на закупку кар’ернай тэхнікі можа аказацца дастатковай падставай. І, вядома, кожны пакупнік рознага роду тэхнікі можа задумацца: ці так яна яму патрэбная? З улікам новых абцяжарванняў.

Так што, я думаю, у бліжэйшы час беларускім уладам трэба рыхтавацца да некаторых сюрпрызаў. І што многія іх замежныя сябры і партнёры могуць раптам ператварыцца ў гарбузы. Асабліва, улічваючы той факт, што ўчарашнія санкцыі былі ўсяго толькі артпадрыхтоўкай. А па сектарах пачнуць бамбіць ужо, мабыць, праз некалькі дзён.

Тут, дарэчы, некаторыя ўсё яшчэ асцерагаюцца, што з-за заходніх санкцый дрэнна прыйдзецца Варонежу. У сэнсе, як пагражаў міністр, падаецца, замежных спраў: пацерпіць грамадзянская супольнасць. І ў мяне гэтыя асцярогі выклікаюць некаторае здзіўленне. Таму што за апошнія месяцы Варонеж ужо столькі разоў бамбілі, што на яго месцы засталіся адны руіны. І гэтыя руіны ўсё роўна бамбяць кожны дзень, — незалежна ад санкцый, а проста таму, што могуць.

Вядома, у кагосьці ў руінах ацалеў ўтульны склеп з амаль прыязнымі пацукамі. Але трэба ж разумець, што ў разбураным горадзе самотны склеп усё роўна доўга не прастаіць. І калі пакінуць усё як ёсць, то ў склеп усё роўна прыйдуць з зачысткай.

Дый, па праўдзе кажучы, ужо ніякіх прыкметных разбурэнняў Варонежу ўлады нанесці не ў стане. Ну, у параўнанні з тымі, якія яны зрабілі раней. Ну, закрылі яны ўчора, у якасці асіметрычнага адказу, офіс ААН па правах чалавека і забаранілі трансляцыю RTVI. І моцна гэта Варонежу пашкодзіла ў яго бягучым стане?

Беларускія ўлады самі паклапаціліся аб тым, каб беларускай грамадзянскай супольнасці не было чаго губляць. І цяпер у яе застаецца толькі магчымасць набыткаў.