Удзельнік BELPOL Жыгар: Большасць з сілавікоў законаў не ведае, проста выконвае загад

Былы аператыўны супрацоўнік крымінальнага вышуку Мазырскага АУС і адзін з заснавальнікаў BELPOL Уладзімір Жыгар распавёў, ці ўжывалі ў міліцыі фізічную сілу да 2020 года і якой была ідэалогія ў сілавых структурах.

Скрыншот з відэа «Свабоды»

Скрыншот з відэа «Свабоды»

Паводле слоў былога супрацоўніка МУС, у міліцыю траплялі не ўсе жадаючыя. Напрыклад, многіх не бралі з-за наяўнасці татуіровак нават калі яны былі не бачныя пад адзеннем, але чалавек сумленна прызнаваў іх наяўнасць, але не мог растлумачыць, што яны з сябе ўяўляюць і чаму ён іх набіў.

— Аднак многія самі адмаўляліся праходзіць службу яшчэ падчас праходжання першапачатковай падрыхтоўкі. Людзі бачылі, што такое міліцыя — гэта не так проста і не так цікава, — цытуе Уладзіміра Жыгара «Салідарнасць» са спасылкай на эфір «Свабоды». — Бывала, чалавеку заставалася вучыцца ўсяго пару тыдняў, але ён пісаў рапарт.

Тады ўсе супрацоўнікі пачыналі яго ўгаворваць, тэлефанавалі сваякам, дзяўчатам, каб чалавек не сышоў з навучальнага цэнтра. Хочаш звальняцца — пераходзь у РУУС. А так гэта псуе статыстыку.

Але былі таксама выпадкі, калі чалавек хацеў працягваць службу, але яго паказальна выганялі. Напрыклад, чалавек не цягнуў выкладаны матэрыял, і яго потым выводзілі на пляц і зачытвалі загад аб звальненні пры ўсіх. Гэта таксама добра паказвае, у якую сістэму ты ідзеш.

Жыгар заявіў, што за час сваёй працы ў праваахоўных органах ні разу не ўжываў фізічную сілу да грамадзян.

— Збіць чалавека ў міліцыі да 2020 года — потым гэта станавілася праблемай для ўсіх. Ужываць фізічную сілу, апранаць кайданкі — усё трэба было запісваць у часопісе. Вёўся ўлік, усюды стаялі камеры. І ні адзін супрацоўнік не хацеў біць, каб не рызыкаваць. Даказаць сваю перавагу? Тады гэтага ніхто не разумеў.

Калі я працаваў у ІЧУ дзяжурным, можна было дамовіцца з усімі людзьмі. Ніколі не было праблемай знайсці і прынесці чалавеку кавалачак хлеба, кіпеню, пачаставаць цыгарэтай.

Хтосьці і ўжываў фізічную сілу, але, напэўна, большасць супрацоўнікаў стрымлівала сябе. І калі ім сказалі «фас», далі магчымасць збіваць людзей беспакарана, гэта зверства вылілася [у 2020 годзе]. Разумення ў супрацоўнікаў мала, а злосці шмат.


Глядзіце таксама

Паводле слоў Уладзіміра Жыгара, з пачаткам перадвыбарнай кампаніі ўсе супрацоўнікі МУС пераходзяць на ўзмоцнены рэжым працы. Сам Жыгар дзяжурыў падчас мясцовых выбараў дэпутатаў і заспеў графік працы суткі праз суткі. Пры гэтым, паводле яго слоў, ніхто не адмяняў яго звычайнай працы ў выглядзе раскрыцця злачынстваў, матэрыялаў праверак, выкананняў даручэнняў СК.

— Натуральна, супрацоўнікаў такім чынам «награвалі». Плюс пасля татальнага стрымлівання сказалі, што можна рабіць усё, што заўгодна. І яны пачалі рабіць. Большасць з іх законаў не ведае. Чуюць загад, значыць, робяць. Закон у Беларусі ніжэйшы, чым загад твайго кіраўніка. Калі кіраўнік загадвае, значыць, сярэднестатыстычны супрацоўнік думае, што пытанні будуць да чалавека «старэйшага», а ён проста выканаўца. І выконвае загад.

Паводле слоў сузаснавальніка BELPOL, да 2020 года ідэалагічная накрутка ў праваахоўных органах была прымітыўная: з часам да яе можна было прывыкнуць і не слухаць.

— У навучальным цэнтры нас вадзілі глядзець фільм «Жалезам па шкле» пра выбары 2010 года. Я ўсё разумеў: я чалавек, які з дзяцінства слухаў «N.R.M.», але мне было цікава паглядзець на тых, хто са мной вучыўся. Дык вось нікому гэта не было цікава. Такія рэчы не заходзяць людзям. Ніхто не выходзіў з залы і не казаў: «Вау, які фільм». Гаварылі толькі пра тое, што страцілі гадзіну часу.

У РУУС з ідэалогіі было тое, што на дзяржаўныя святы трэба было апранаць белую кашулю, бутаньерку на Дзень незалежнасці, з газеты «На страже» выразаць тэмы і ўклейваць да сябе ў сшытак, на гэта потым глядзелі падчас праверак, гэты сшытак у канцы года трэба было здаваць. І ты як дарослы чалавек глядзіш і думаеш: гэта наогул што? — распавёў Уладзімір Жыгар.