Чаму не варта баяцца расійскай інтэрвенцыі ў Беларусь

Палітычны аглядальнік Арцём Шрайбман піша, чаму ён не верыць у расійскую інтэрвенцыю ў Беларусь.

Лукашэнка заявіў, што атрымае ад Масквы "пры першым жа нашым запыце ўсебаковую дапамогу па забеспячэнні бяспекі Рэспублікі Беларусь", і згадаў АДКБ у сувязі з гэтым. А цяпер падрабязна, чаму я не веру ў гэтую страшылку.
Расія не ратуе войскамі рэжымы, якія падаюць. Вывезці лідара — так, ратаваць рэжым, у якога не засталося базы падтрымкі — не.
Адзінае выключэнне — Сірыя, але там ужо была грамадзянская вайна, і расійскія войскі не акупавалі тэрыторыю, у асноўным працавалі праз авіяўдары. Каго ў нас бамбіць? Цэха МТЗ і Белаза? Або бастуючую Белтэлерадыёкампанію?
Беларусы не хочуць знешняй інтэрвенцыі і не хочуць у склад Расіі. Вось самае свежае апытанне Акадэміі навук: за ўступленне ў склад РФ — менш 7%. За больш цесны саюз — менш за 25%. Астатнія за сяброўства незалежных краін. Беларусь не Крым, які тыпу прасіў яго ратаваць ад фашыстаў. Тут руж не будзе.
Народ, які не просіць яго ратаваць, прыйдзецца ўтрымліваць вялікай сілай. Акупацыйныя войскі ў дзясяткі тысяч чалавек. А калі пачнецца партызаншчына, якая амаль непазбежная ў такім выпадку і на такім грамадскім ўздыме, — сотні тысяч. І тысячы ахвяр. Больш далікатнага шляху проста няма.
Такая інтэрвенцыя — гэта страта беларускага народа яшчэ больш надоўга, чым украінскага. Народа, які сёння прыязны да Расіі. Па апытаннях лабараторыі Вардамацкага — больш за 70% выступаюць за сённяшні фармат адносін — без межаў і мытняў, толькі 5-7% — за разрыў сувязяў.
Дадайце да гэтага яшчэ паток трунаў дадому, прэтэнзіі ўласнага народа, якому не патлумачылі, што ў Мінску бандэраўцы рвуцца да ўлады, а таксама — беспрэцэдэнтна суровыя санкцыі Захаду.
А ўсё дзеля чаго? Дзеля не сыходу Беларусі ў ЕС? Сённяшняя апазіцыя за гэта не выступае. Ды гэта і абсурдна пры цяперашняй залежнасці Мінска ад Масквы. Выхад з ЕАЭС з закрыццём доступу на расійскі рынак — гэта спыненне усёй эканомікі на працягу месяца. Мы павінны Расіі больш 70% свайго знешняга доўгу.
Уварванне не вырашае і праблему ўнутранай стабільнасці. Рабочыя не вернуцца на заводы, будзе абвал банкаўскай сістэмы, прыйдзецца ўліваць дзясяткі мільярдаў на гуманітарныя патрэбы. А гэта пяць Крымаў па насельніцтву. Нагадаем, эканоміка Расіі яшчэ і сама не акрыяла пасля каронавіруса.
Пратэстоўцы не выступаюць з антырасійскімі або празаходнімі лозунгамі. Гэтай павесткі няма наогул. Крэмль не сляпы і бачыць гэта. Расія прыняла вынікі такіх жа не звязаных з знешняй парадкам рэвалюцый у Кыргызстане і Арменіі.
Масква заўсёды пераарыентуецца на перамагаючы бок. Асабліва разумеючы, што гэты бок не больш варожы, чым улада, якая бярэ расійскіх грамадзян у перадвыбарчыя закладнікі.
Пачытайце заяву Крамля пасля ранішняй размовы з Лукашэнкам. Там шмат пра сяброўства народаў і ворагаў, але ні слова пра падтрымку цяперашняга беларускага прэзідэнта. Крэмль заняў чакальную пазіцыю.
Для юрыстаў. Статут АДКБ не прадугледжвае ваеннай дапамогі без знешняй агрэсіі (узброенага нападу, які пагражае бяспецы, стабільнасці, тэрытарыяльнай цэласнасці і суверэнітэту) на дзяржаву-члена. Лукашэнка ўсю кампанію абвінавачваў у гэтым расіян, а цяпер спрабуе паказаць пагрозу з Захаду.
Але яе ў гэтай сітуацыі нават складана прыдумаць. Па чутках, высокапастаўленыя расіяне і еўрапейцы ўжо стэлефаноўваюцца і пасмейваюцца з гэтых апавяданняў. Гібрыдны напад з боку Telegram-канала NEXTA у статуце АДКБ не прапісаны.
PS. Для таго каб не дапусціць такога сцэнару ў будучыні, пераходнай беларускай улады ў выпадку перамогі не варта на эйфарыі чапаць савецкія помнікі, мяняць сімволіку або адмяняць дзяржаўны статус рускай мовы. Але ўлічваючы, што спраў будзе мора, а па ўсіх даступных апытаннях, гэтыя меры ў Беларусі не падтрымлівае большасць, не бачу прычыны думаць, што пераходная ўлада з'едзе з глудзу і пачне гэтым наогул займацца.