«Інтэграцыя Беларусі можа прайсці па крымскім сцэнары»

Расійскі эканаміст Сяргей Аляксашанка патлумачыў, што азначае адсутнасць дамоўленасцей паміж Расіяй і Беларуссю па газе, нафце і падатках. І патлумачыў, якая можа быць лёс Беларусі ў рамках інтэграцыі, паведамляе Салідарнасць.

— Ніякай паглыбленай інтэграцыі пакуль не прадбачыцца. Кіраўнік Беларусі Лукашэнка выставіў дастаткова зразумелыя ўмовы, — адзначыў Сяргей Аляксашанка у інтэрв’ю на Эхо Москвы. — Калі мы гаворым аб паглыбленай інтэграцыі, то эканамічныя ўмовы вядзення бізнесу для беларускіх і расійскіх прадпрыемстваў павінны быць аднолькавымі. Гэта значыць цана на газ для беларускіх прадпрыемстваў павінна быць такая, як для смаленскіх, за выключэннем невялікай розніцы ў транспартным плячы. І тое ж самае з нафтай. Ім кажуць: калі інтэгравацца, давайце па-сапраўднаму інтэгравацца. На што РФ сказала, што не, мы так не хочам. Значыць з гэтага ўсяго я раблю выснову, што хутчэй за ўсё перамовы працягнуцца. План інтэграцыі павінен быць запушчаны з 2021 года. Гэта значыць час яшчэ ёсць і можна паспрабаваць дамовіцца пра штосьці на працягу наступнага года. Але пакуль гэта непераадольная ўмова для паглыблення інтэграцыі.
Тым не менш Сяргей Аляксашанка лічыць, што інтэграцыя можа пайсці па двух сцэнарах. І адзін з іх вельмі негатыўны для Беларусі.
— Інтэграцыя Беларусі можа прайсці па крымскім сцэнары. Чаму не? Трактарысты са Смаленска, з Бранскай вобласці заедуць туды, у мясцовым Ваенгандаль нешта закупяць — і інтэгруюць Беларусь па крымскага сцэнару. Ніякай згоды ні ад кіраўніка Беларусі, ні ад парламента Беларусі няма. Ад парламента Беларусі спатрэбіцца, таму што там устануць аўтаматчыкі, як у Крыме, снайперы, і пад дуламі аўтамата члены парламента прагаласуюць, як трэба, абвесцяць рэферэндум, які таксама палічаць правільна. Гэта адзін сцэнар.
Другі сцэнар — павінны неяк дамовіцца. Калі паўтараць крымскі сцэнар не хочацца... Дзесьці логіка Лукашэнка зразумелая. Яна можа не падабацца эканамічна расійскім уладам, але яна абсалютна празрыстая і зразумелая. Ніякага зайчыка з кішэні, з капелюша ён не дастае. Ён кажа: окей, хлопцы, інтэграцыя — значыць, у нас усё аднолькава, у нас не павінна быць розніцы паміж намі. Каб законы былі аднолькавымі, суды аднолькавыя, органы бяспекі працавалі аднолькава. Каб у нас наогул усё-ўсё было аднолькава. Тады і цэны на першасныя энергарэсурсы таксама павінны быць аднолькавымі.
Эканаміст таксама пракаментаваў інтэрв’ю Лукашэнкі, якое ён даў галоўрэду ​​Эхо Москвы Аляксею Венедыктаву.
— Мяне моцна павесяліў пасаж, калі Лукашэнка параўнаў адносіны Расеі і Беларусі з адносінамі Амерыкі і Кітая. Гэта было зусім крута. Я проста, што называецца, ляжаў і плакаў. Наколькі ён таленавіты чалавек, што такое можа параўнанне прыдумаць! І ў гэтым пасажы ён скардзіцца на тое, што сальда гандлёвых адносін з Расіяй адмоўнае на карысць Расіі, што Расія купляе значна менш беларускіх тавараў. Але мяне зацікавіла ў гэтай частцы іншае пытанне. Зразумела, што ў Беларусі... Свет жа складаецца не з 2 краін: Беларусь і Расія. І нічога іншага няма. Гэта значыць адмоўнае гандлёвае сальда ў адносінах з Расіяй кампенсуецца станоўчай гандлем Беларусі з іншымі краінамі ў значнай меры. Але ўсё роўна ў беларускай статыстыцы плацёжнага балансу ўзнікае загадка. Усё роўна ёсць адмоўнае сальда бягучых аперацый, груба кажучы экспарту і імпарту. І яно павінна пакрывацца нейкімі крэдытамі, пазыкамі. У Беларусі ў плацёжным балансе, я паглядзеў спецыяльна перад нашай сустрэчай у дакладзе МВФ па выніках 2018 года. І там такая дзірка, нічым не вытлумачальная. Гэта значыць, Беларусь, дакладна як Лукашэнка, як зайчыка з капелюша, дастае некалькі адсоткаў ВУП і закрывае дзірку. Зразумела, што гэтая дзірка зачыняецца грашыма РФ. Пра гэта ідзе гаворка. РФ плаціць, плаціць за падтрымку ў рознай форме. Прадстаўляе крэдыты самастойна, ад Мінфіна, ад еўразійскага банка. Хто толькі не дае крэдыты Беларусі. Калі б гэта было не так, то ў Беларусі не было б грошай на куплю расійскіх тавараў.