Стварэнне «партыі ўлады» — крок у бок палітычнага транзіту?
Прынамсі, так лічыць тэлеграм-канал «Рэфлексія і рэакцыя». Яго аўтары адзначаюць, што палітычная сістэма Лукашэнкі ўжо была фармальна адрэфармаваная рэферэндумам-2022. Аднак яна працягвае змяняцца — і гэта робіцца не ад добрага жыцця.
Навіна аб стварэнні палітычнай партыі — гэта сапраўды сур'ёзны крок у бок палітычнага транзіту. Больш таго, зыходзячы з папярэдніх шматгадовых заяў Лукашэнкі, можна выказаць здагадку, што фарміраванне партыі гэта не яго ідэя, гэта ідэя нейкай сілы, якая яму гэтую ідэю навязала. Зыходзячы з пазіцыі захавання аднаасобнага лідарства, партыя гэта хутчэй мінус чым плюс:
1) Партыя заўсёды генеруе лідараў / Палітбюро і да таго падобнае, увогуле гэта інстытут пераемніцтва і пэўнай палітычнай устойлівасці. Але пераемніцтва як інстытут заўсёды мае на ўвазе пад сабой альтэрнатыву ў моманце. Калі ёсць партыя, якая мае ўласную арганізацыю, то можа здарыцца кейс Хрушчова.
2) Пакаленне Лукашэнкі добра памятае пра стаўленне да кіруючай партыі ў познім СССР. Партыю не любілі, хоць персанальнае стаўленне да Гарбачова было, у прынцыпе, нядрэннае. Партыя ж — гэта безаблічны чыноўнік-партакрат, да яго стаўленне было найгоршым. Але паколькі гэты чыноўнік і быў вінцікам у кіраўнічым механізме, то стаўленне праектавалася на ўвесь механізм.
3) У выпадку Беларусі для пераемнасці курсу створаны механізм атрымання ў спадчыну праз Савет бяспекі, які перахопіць кіраванне «ў выпадку чаго». З'яўленне ж тут партыі мае на ўвазе нейкі новы сцэнар.
І калі вось праз гэты туман прарываюцца сігналы, што ўжо фармальна адрэфармаваная рэферэндумам 2022 сістэма працягвае рэфармавацца, з'яўляюцца новыя пераменныя, то гэта азначае, што на тым баку няма зацвярдзелага цэменту і няма ідэальна працуючага механізму нават не на доўгі, а на сярэдні тэрмін. Хоць любыя канфлікты ў дэмакратычным лагеры разглядаюцца пад лупай.
У гонцы на доўгія дыстанцыі вельмі важная не хуткасць, а ўстойлівасць механізму, а механізм у закрытай палітычнай сістэме — заўсёды чорная скрыня.