«У адносінах са старэйшым саюзнікам у некага менш правоў, чым у беларускага школьніка»
Аўтар тэлеграм-каналу «Лісты да дачкі» аналізуе ступень самастойнасці, незалежнасці і суверэнітэту аднаго з саюзнікаў на прыкладзе ўдзелу яго ў святочных мерапрыемствах.
Калаж 24tv.ua
Не буду табе разводзіць канспіралогію пра трыумф медыцынскай волі ў прамым эфіры. І без мяне ўжо ўсё развялі. А я ж табе не доктар, каб вызначаць вялікія прыкметы па дрыгаценні левай ікры.
Я іншае адзначу. Відавочна ж нехта быў не рады паехаць на маскоўскі парад. Цягнуў да апошняга. Нават калі даехаў да Масквы, усё роўна адразу нікому пра гэта не сказаў. Вось думаў, напэўна, што ад параду атрымаецца адкасіць. Але не атрымалася. Хоць нават беларускі школьнік можа адкасіць ад параду, калі ў яго ёсць даведка ад лекара. А нехта не змог. Іншыя, якія панаехалі ў гэты дзень у Маскву, таксама, праўда, не змаглі. Ну дык у іншых і даведкі ад лекара не было.
Атрымліваецца, што ў адносінах са старэйшым саюзнікам у некага менш правоў, чым у беларускага школьніка. Нават «я магу даведку ад лекара прынесці» не працуе. І гэтая прысутнасць на парадзе ілюструе незалежнасць, самастойнасць і суверэннасць лепш, чым тысячы слоў. Гэта значыць ты, вядома, незалежны, самастойны і цалкам суверэнны. І можаш рабіць усё што хочаш, у рамках сваіх кампетэнцый.
І вось, што характэрна, ніхто не ацаніў гэты подзвіг. У сэнсе, калі ты можаш дастаць даведку ад лекара, але ўсё роўна пайшоў на парад. На сняданак не паклікалі, з вялікімі хлопчыкамі тусавацца не ўзялі. Фота паказвалі без рэтушы і відэа нядобрыя ўсякія. Яшчэ і адзначылі машыну «хуткай дапамогі» ў картэжы.
Так што для павышэння сваёй самаацэнкі, пацярпелай у ходзе спецыяльнай аперацыі, даводзіцца абыходзіцца тым, каму няма куды падзецца.
P.S. А некаму, у сутнасці, няма куды падзецца з таго часу, як сокалы скінулі пацука на прыступкі дома ўрада ў дзень адмовы ў рэгістрацыі Бабарыкі і Цапкалы.