Літаратура: усе публікацыі па тэме

Генадзь Бураўкін. Беларусь была перадусім

Гады без Генадзя Бураўкіна... Дзевяць гадоў таму класік беларускай літаратуры адышоў у лепшы свет. Пра сумесны шлях даўжынёй больш чым у паўстагоддзя распавядае яго жонка Юлія Якаўлеўна. Успаміны жонкі Генадзя Бураўкіна «Новы Час» апублікаваў у 2019 годзе.

Беларускі пясняр Францішак Багушэвіч

Распачатую Кастусём Каліноўскім справу працягнуў іншы ўдзельнік паўстання, які таксама спазнаў мужыцкую «праўду» і ўвасобіў яе ў сваёй творчасці — Францішак Багушэвіч. Сёння дзень яго памяці: пісьменнік пайшоў з жыцця 28 красавіка 1900 года.

Віктар Казько: Ад самага нараджэння за намі ідзе нешта містычнае

Сёння 83-годдзе адзначае Віктар Апанасавіч Казько. З гэтай нагоды прапануем вам ягоныя спавядальныя ўспаміны пра перажытае і кранальныя роздумы пра будучае, «застэнаграфаваныя» з дакументальнага фільма пра пісьменніка «Знакі лёсу» (кінастудыя «Беларусьфільм», студыя «Летапіс»).

Падручнік беларускай літаратуры: што (не) чытаюць сёньняшнія школьнікі

Беларускую адукацыю непазьбежна будзе чакаць карэнная перабудова пасьля атрыманьня ўлады дэмакратычным лідэрам. Мы зьвярталі ўвагу, якой прапагандай кормяць дзяцей на ўроках гісторыі, а сёньня паглядзім, што знаходзіцца ў падручніку літаратуры Беларусі за 11-ю клясу.

У пошуках абсалютнай свабоды

Сто гадоў таму ў Вільні заўчасна пайшоў з жыцця Ігнат Канчэўскі, больш вядомы пад псеўданімам Ігнат Абдзіраловіч. Самы вядомы ягоны твор — філасофскае эсэ «Адвечным шляхам», дзе аўтар разважае не толькі над мінуўшчынай, але і над уладкаваннем будучыні. Давайце паспрабуем паглядзець на яго з незвычайнага ракурсу.

«Дзіўнае вяселле». Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі

Дзевяноста пяць гадоў таму — 4 ліпеня 1928 года — у віленскай газеце «Сцяг Працы», якую выдавалі беларускія левыя, было надрукавана апавяданне «Дзіўнае вяселле» пад псеўданімам П. Асака. Пад гэтым псеўданімам друкаваўся больш вядомы Пётра Мятла (1890–1936), які меў яшчэ адзін псеўданім — П.Чабор. У кароткім аповедзе беларускі аўтар уявіў, «як мужчына з мужчынам жэніцца», а ўрэшце, і дзіцё заводзяць.

Віржынія Шыманец — «Мадам Беларусь»

Пасьля падзеяў 2020 году беларусы і беларускі сталі значна лепей ведаць сваіх герояў і гераіняў, як сучасных, так і гістарычных, якіх ад нас часта хавалі і замянялі савецкімі і расейскімі ідаламі. Але дасюль мы ўсё яшчэ кепска ведаем гераіняў і герояў, якія змагаюцца на беларускай ніве замежжа — мы іх недаацэньваем, не аберагаем, ня кажам простага «дзякуй» і не ўзнагароджваем прэміямі і мэдалямі.

«Мафія НКУСаўцаў». Пра першую аповесць Аляксея Карпюка

…Прайсці праз пекла вайны, канцлагер, партызанку, цудам выжыць у баях за Берлін і пасля шпіталю трапіць у педагагічны інстытут, — хіба гэта не шчасце? Быццам у рай трапіць. Бо малады, хоць і зранены, хоць і нашпігаваны асколкамі, а ўсё ж жывы, шчаслівы, што жывы, што вакол аднаўляецца жыццё. І хоць нялёгка, бо і голадна, і холадна, а ўсё ж самае жудаснае перажыта. Так было ў жыцці Аляксея Нічыпаравіча Карпюка і ў жыцці героя ягонае першае аповесці «У адным інстытуце» Косці Грушэўскага.

Пра што распавёў «інтымны дзённік» Максіма Багдановіча

Дыскусія вакол «інтымнага дзённіка» Багдановіча пачалася не сёння. Галоўны тэзіс: нібыта існуюць людзі, якія не даюць яго чытаць іншым, а чаму — не зразумела. І гэта пытанне задаецца кожны раз, як першы, пачынаючы з публікацыі Алеся Астраўцова пра дзённік у «Нашай Ніве» напачатку 1990-х. Але пра ўсё па чарзе...

«Выскачка, які парушае ўсе законы драмы, патурае нізінным інстынктам публікі»

Святлана Курс: Дыктатуры — гэта амбасады сатанізму на зямлі

Таталітарныя і аўтарытарныя дзяржавы скіраваныя на тое, каб у людзях выполваць добрае, а ўзрошчваць благое. І вось у такіх сістэмах любы чалавек, любой нацыянальнасці аскацініцца... Пісьменніца Святлана Курс разважае на «Филине» пра тое, чаму лукашэнкаўская Беларусь — нерэнтабельны праект.

Рамантычныя і сямейныя гісторыі Кандрата Крапівы

Ён любіў гуляць у шахматы, а на дачы ў Ждановічах вырошчваў кукурузу. Быў добрым псіхолагам і заўважаў нават самыя маленькія дробязі. Усё жыццё пісаў байкі, п'есы, раманы на адной нямецкай друкарцы «Фартуна», дзе нямецкія літары былі замененыя на беларускія, і цягам чвэрці стагоддзя займаў пасаду віцэ-прэзідэнта Акадэміі навук Беларусі.