Forbes: Канфлікт ва Украіне можа знішчыць НАТА
Калумніст Forbes Пол Родрык Грэгары ўслед за расійскім палітолагам Андрэем Піанткоўскім не выключае, што ўсходнеўкраінскі сцэнар можа паўтарыцца ў Латвіі. Такое развіццё падзей, з яго пункту гледжання, пахавае Паўночнаатлантычны альянс. Такім чынам, украінскі крызіс страшней пагрозы, якая зыходзіць ад «Ісламскай дзяржавы», якая ваюе на тэрыторыі Ірака і Сірыі.
«Няўжо ЗША і Еўропа сапраўды сілкуюць надзею, што калі аслабелая Украіна заключыць [з Расіяй] мірную дамову, то гэта пакладзе канец летуценням Пуціна аб рэстаўрацыі імперыі? (...) Як ні сумна, [канцлер ФРГ Ангела] Меркель і [прэзідэнт ЗША Барак] Абама, падобна, падштурхоўваюць Украіну да заключэння нявыгаднага для яе міру, які падорыць Пуціну навекі дэстабілізаваную Украіну, адрэзаную ад Еўрасаюза і НАТА. і за гэта ён заплаціць жа аднымі толькі санкцыямі», — са шкадаваннем адзначае Грэгары.
Адпраўной кропкай для яго далейшых разваг стала думка палітолага Андрэя Піанткоўскага, што Пуцін, дасягнуўшы поспеху на ўсходзе Украіны, можа паспрабаваць яго развіць, прычым яго «наступнай мэтай будзе Балтыя». Пры гэтым ён, магчыма, ставіць перад сабой задачу «фактычнага зьнішчэння свайго галоўнага ворага, НАТА — той самай арганізацыі, якая разбурыла СССР і акружыла Расію. Гэтая авантура звязана з высокімі рызыкамі, але і ўзнагарода будзе велізарнай», — піша Грэгары.
Меркаванне «скептыкаў», што Пуцін «не адважыцца», уяўляецца яму недарэчным. Успамінаючы падзеі 2008 года ў Грузіі і тое, што нядаўна адбылося ў Крыме і на ўсходзе Украіны, ён заключае: «У Расіі маецца шасцігадовы вопыт вядзення гібрыдных войнаў, ні адна з якіх не скончылася для яе паразай».
«Ужо зараз мы можам апісаць план гульні, пры дапамозе якога Пуцін паспрабуе знішчыць НАТО», — перакананы калумніст Forbes. «Верагоднай першай мэтай» ён лічыць Латвію, дзе «чвэрць насельніцтва — рускія». Больш за тое, першы крок у гэтай гібрыднай вайне ўжо зроблены, працягвае аўтар: «[Тэлеканал] RT, прапагандысцкая прылада Пуціна, ужо пачаў бічаваць Латвію за дыскрымінацыю тамтэйшых рускіх». У далейшым жа, на яго думку, варта чакаць павелічэння аб’ёмаў прапаганды, затым пранікнення на тэрыторыю балтыйскай дзяржавы агентаў ГРУ і ФСБ, якія арганізуюць беспарадкі «ў малых гарадах на ўсходзе з вялікай доляй рускага насельніцтва» і захоп адміністрацыйных будынкаў. Расія тым часам пачне «даўно запланаваныя» вучэнні ля мяжы з Латвіяй. Туды накіруюцца расійскія «добраахвотнікі», пачнуцца перастрэлкі з латвійскай паліцыяй і вайскоўцамі.
«Колькасць ахвяр будзе расці, Латвія абвесціць аб нападзе з боку Расіі і запатрабуе прымянення 5-га артыкула [статута] НАТА ... Што ў гэты момант зробяць НАТА і Злучаныя Штаты? Адказ далёка не відавочны», — мяркуе Грэгары. Магчымы варыянт, што «НАТА вырашыць пачакаць і паглядзець, што будзе. Можа быць, абыдзецца». У гэты момант Пуцін выступіць у ролі міратворца: «Вядома ж, ён зможа што-небудзь прыдумаць. Беспарадкі ў Латвіі — гэта прыкладна тое ж самае, што шатландскі рэферэндум, толькі няўдалы. Навошта пераварочваць ўвесь свет дагары нагамі з-за грамадзянскай вайны ў невялікай і малазначнай краіне, якую мала хто знойдзе на карце?» — прадумвае Грэгары ўяўную аргумэнтацыю Пуціна.
Вынік такога сцэнару, на яго думку, будзе наступным: «Пуцін узяў НАТА на гармату, і ўвесь свет убачыў, што НАТА — пустышка. Няма больш ніякага НАТА. Пуцін цар гары. Гэта ён вырашае, каго пашкадаваць, а каго пакараць».
«Ісламская дзяржава» і Пуцін вучаць нас аднаму і таму жа, — падсумоўвае аўтар. — Калі Захад хоча перамагчы, ён павінен даць адпор, пакуль не позна. «Ісламскую дзяржаву» лёгка было б перамагчы, калі гэта была банда з некалькіх сотняў абадранцаў. Лёгка можна было б спыніць і Пуціна, калі б Захад пры першых спробах анэксіі Крыма перакінуў у Польшчу і Кіеў эсмінцы, авіяносцы і вайсковы кантынгент НАТА... Той сцэнар, які я выклаў вышэй, варта абдумаць. Бо вельмі хутка можа апынуцца, што мы спазніліся».