Уладзімір Пастухоў: Пуцін загадаў жыць доўга
«Калі
я паглядзеў рэпартаж аб адкрыцці чарговых палітычных Алімпійскіх гульняў, але
без сімпатычнага мішкі, я цвёрда вырашыў, што змястоўна пісаць тут няма пра што.
Але, аказваецца, тое быў яшчэ не вечар, — разважае доктар палітычных навук Уладзімір
Пастухоў. — Увечары Пуцін разрадзіўся першым указам — і панеслася».
Я зразумеў, што не змагу маўчаць. Але для пачатку невялікае лірычнае адступленне.
Наогул я лічу сябе істотай гранічна лянівай. Без патрэбы я стараюся не напружваць сябе залішняй стараннасцю. Але, мабыць, у параўнанні з хлопцамі з АП Расіі, якія рыхтавалі сцэнар усенароднага свята «а ў нас — новы прэзідэнт!», я кончаны працаголік, таму што так даслоўна скрасці ад слова да слова сцэнар такога ж яркага свята 2012 года не змог бы нават я. Але ўсё па чарзе.
У той далёкі час, 7 мая 2012 года, я так жа сумаваў у правінцыі ля мора, калі слухаў у фонавым рэжыме навіны з імперскай сталіцы. У нейкі момант слых мой абвастрыўся, я адарваўся ад рэдагавання кнігі і стаў услухоўвацца ў голас дыктара (да 2014 года я яшчэ слухаў навіны з Масквы ў не перажованым выглядзе, пазней гэта стала фізіялагічна немагчыма рэалізаваць). Зачытваліся 11 лёсавызначальных указаў Пуціна, адзін прыгажэй за другі. Па сэнсе гэта больш за ўсё нагадвала абяцанне Хрушчова жыць праз дваццаць гадоў пры камунізме.
З кожным новым указам я ўсё больш узбуджаўся. У гэты момант з ваннага пакою выйшла жонка. У халаце і з цюрбанам з ручнікі на галаве яна глядзелася як імператрыца, што з ласкай пазірала на свавольствы падданых, – жонка ніколі не падзяляла майго захаплення навінамі з радзімы. Я стаў, захлынаючыся, пералічваць ёй, якія адкрываюцца перад супляменнікамі гарызонты. Калі я дайшоў да ўказа, які ўстанаўлівае працягласць жыцця на ўзроўні 74 гадоў, жонка, не міргнуўшы вокам, сказала: «Карацей, Пуцін загадаў доўга жыць...». Я адклаў кнігу і зразумеў, што надышла часіна публіцыстыкі. Так з'явіўся артыкул з каментарамі для «Новай газеты».
Калі сёння я дайшоў да ўказання падняць сярэдні ўзрост ужо да 78 гадоў (хоць ён так за 12 гадоў і не дапоўз да дырэктыўных 74) і сказаў пра гэта жонцы, яна замест адказу вокамгненна скінула мне ў WhatsApp той самы артыкул 12-гадовай даўніны ў «Новай газеце». Перачытаўшы яго, я зразумеў, што таксама магу зэканоміць сілы. Мне няма чаго дадаць да сказанага. Падобна на тое, мы дзесьці прамахнуліся ў нашым гістарычным біятлоне, і нас усіх паслалі на штрафны круг…
Глядзіце таксама
Вось гэты артыкул, надрукаваны 9 мая 2012 года:
Пуцін загадаў доўга жыць
Новае кіраванне-валадаранне пачынаецца прыкольна.
Не, я не пра бітву АМАПу з будучымі Жалябавымі і Пяроўскімі на вуліцах Масквы. Пра гэта пазней і асобна, таму што гэта зусім не прыкольна. Я пра ўказанні Пуціна. Спачатку чытаць стужку навін было сумна, потым з'явілася інтрыга, да канца дня гэта стала забавай. Далей я проста запар цытую загалоўкі.
Пуцін загадаў выплаціць ветэранам па пяць тысяч. Гэта зразумела. Я думаю, што, калі б адмянілі парад, то можна было выплаціць і па дзесяць. Але ўсё роўна добра.
Пуцін загадаў вырашыць пытанне з жыллём для вайскоўцаў да 2013 года. Па-мойму, ён яшчэ ўчора быў прэм'ер-міністрам (здаецца, пра гэта сталі забываць), што ж яму перашкодзіла зрабіць гэта ў 2012 годзе? Чаму б не?
Пуцін даручыў МЗС дамагацца адмены віз у Еўропу. Галоўнае — своечасова. Якраз пачынаецца абмеркаванне візавых санкцый у сувязі са справай Магніцкага, а тут наша МЗС і прыйдзе са сваімі прапановамі. Але, зноў — такі, з другога боку, — ён жа даручыў дамагацца, а не дамагчыся…
Пуцін загадаў знізіць на 20% кошт квадратнага метра жылля да 2018 года. Метры, трэба разумець, адразу ўсталі і пайшлі здавацца ў палон. Ім толькі загаду і не хапала, каб патаннець. Гэта толькі да 2018 года. Калі нафта абрынецца і ва ўсіх грошы скончацца, то кошты на жыллё і не на 20% самі па сабе ўпадуць, без усялякага загаду.
Глядзіце таксама
Пуцін падпісаў указ аб забеспячэнні міжнацыянальнай згоды. Тут я ўжо сур'ёзна страпянуўся. Мабыць, ён падпісаў яго з дазволу патрыярха. Таму што забяспечыць нацыянальную згоду ў гэтай краіне можа толькі Гасподзь Бог. А створаны з гэтай мэтай Савет па нацыянальнай палітыцы можа толькі прыгожа выдаткаваць дзяржаўныя грошы.
І, нарэшце, фінал усяго, смачная кропка ў канцы марафонскай дыстанцыі даўжынёю ў адзін дзень: Пуцін даручыў павялічыць працягласць жыцця расіян да 74 гадоў. Цяпер яна складае 68 гадоў. Значыць, цяпер шэсць гадоў запар нам будуць дадаваць па годзе.
Карацей, Пуцін загадаў нам усім доўга жыць…
Глядзіце таксама
Калі сур'ёзна, я не разумею, для чаго гэты спектакль, гэтая імітацыя бурнай дзейнасці.
Пуцін — не Аланд з сацыялістамі, якога 14 гадоў не дапускалі да ўлады. І ён, і Мядзведзеў, наадварот, бесперапынна кіравалі краінай на працягу 12 гадоў. Быў час падумаць і пра метры, і пра тэрміны.
Ліхаманкавая актыўнасць, спроба ўзяць былых выбаршчыкаў на абардаж, выглядае як мандраж, спараджае шмат непатрэбных пытанняў і нават сумненняў. Сур'ёзныя людзі не мітусяцца, не спяшаюцца. Яны трымаюць паўзу.
Навошта зноў абранаму прэзідэнту імітаваць рэвалюцыю ў шклянцы вады, рабіць выгляд, што да гэтага краінай правілаў не ён з паплечнікам, а іншапланецяне, і таму зараз усё будзе зусім па-іншаму? Калі ў вас пераемнасць, то і рухайцеся сваім курсам і сваім тэмпам.
І апошняе — па месцы, але не па значнасці. Сцэнар гэтага дня пісалі па хвілінах сотні людзей у Крамлі, «Белым доме» і ў прыкормленых імі штабах. І калі ва ўсіх гэтых людзей не хапіла розуму зразумець, што такая гонка з месца ў кар'ер дыскрэдытуе Пуціна, то гэта значыць, што ніякай каманды, ніякай праграмы, ніякай ідэалогіі ў Пуціна на самай справе няма.
Біць па фізіяноміях — гэта не столькі Праграма партыі, колькі яе статут. Няма ў мяне адчування, што на гэтым рэсурсе можна пратрымацца сур'ёзна і надоўга. Пачынаецца з анекдотаў, скончыцца можа слязамі.