«Cведкі стабільнасці гатовы верыць у светлую будучыню ў тэлевізары, але рызыкаваць дзеля яе сваімі грашыма — не вельмі»

Грамадства

Аўтар тэлеграм-канала «Лісты да дачкі» піша пра тое, як у Беларусі не спрацавалі нават няўмольныя законы статыстыкі. А ўсё таму, што рэпутацыя ў беларускіх улад не вартая даверу нават для «статыстычнай хібнасці».

_ranica___tuman___horad___park___roznae__fota__novy_czas__1__logo.jpg


Не буду сёння казаць, што здарылася. Мне здаецца, важнейшае тое, чаго за гэтыя некалькі дзён не здарылася.

Ну, па-першае, Самалёт-З-Якім-Нічога-Не-Здарылася так і не вярнуўся назад. Гэта, праўда, не асабліва вялікі сюрпрыз. Нам з табой ва ўсіх тэлевізарах распавялі ў выдатных падрабязнасцях, што менавіта з ім не здарылася і калі. Так што зразумела было, што вернецца ён не хутка.

Вось для мяне значна больш дзіўна, што не знайшлося жадаючых вярнуцца сярод ворагаў стабільнасці, якія з'ехалі. А прайшоў ужо месяц, як ім прапанавалі пакаяцца. Учора з нагоды гэтага маленькага юбілею спецыяльная камісія нават запусціла адмысловы сайт. Праўда, камісія ўчора шэптам пахвалілася, што ў іх ёсць 23 звароты. Але сярод гэтых зваротаў няма «ніводнага адпаведнага ўсім умовам». Таму, улічваючы, што ў самым першым выпадку гэтая камісія пераблытала пакаянне з журналісцкім запытам, можна сабе ўявіць, якімі словамі да іх там звярталіся.

Але, шчыра кажучы, я быў упэўнены, што жадаючыя ўсё ж такі знойдуцца. Таму што няўмольныя законы статыстыкі і магія вялікіх лічбаў. Бо ў любой вялікай групе людзей заўсёды ёсць долі адсоткаў... Ну, хай будзе «альтэрнатыўна адораных».

І калі гаворка ідзе пра сто тысяч чалавек, то, скажам, дзясятая доля працэнта ад іх — гэта ўжо сто чалавек. Гэтую дзясятую долю працэнта ў статыстыцы ніхто ніколі не ўлічвае, таму што яна нікчэмна малая нават у параўнанні з трохпрацэнтнай статыстычнай хібнасцю. Але тэлевізару ж хапіла б і яе. Ды яму, у сэнсе тэлевізару, і сотай долі адсотка хапіла б. Але вось аказалася, што тут нават законы вялікіх лічбаў не працуюць.

Ці то сярод тых, хто з'ехаў, зусім няма альтэрнатыўна адораных, што статыстычна, вядома, амаль неверагодна, ці то такая ўжо ў беларускіх улад рэпутацыя, што статыстыка на яе не дзейнічае.

Хоць я ўпэўнены, што некаторая колькасць жадаючых пакаяцца ўрэшце знойдзецца. Няўмольныя законы статыстыкі і магія вялікіх лічбаў. А калі гэтая магія раптам не спрацуе і жадаючых каяцца не знойдзецца, то ўлады сабе гэтых жадаючых самі прыдумаюць. Напэўна ж, у іх ёсць за мяжой якія-небудзь спецыяльна навучаныя людзі, якіх можна выдаткаваць дзеля такой грамадска значнай працэдуры, як публічнае пакаянне.

Таму што працэдура пакаяння тых, хто ні ў чым не вінаваты, задумана, вядома, не для тых, хто з'ехаў, і не з нейкіх там меркантыльных меркаванняў. Яна задумана дзеля душэўнай раўнавагі сведак стабільнасці. Каб вораг у слязах, соплях і на каленях. А інакш, колькі ты не перамагай, упэўненасці ў заўтрашнім дні не дадаецца.

Вось аўкцыён па продажы кватэры Сяргея Ціханоўскага, які не здарыўся ўчора, — яскравая таму ілюстрацыя. Кватэру выставілі па цане ніжэйшай за рынкавую, але жадаючых паўдзельнічаць неяк не знайшлося.

І атрымліваецца, што сведкі стабільнасці гатовы верыць у сваю светлую будучыню, калі пра гэта ім расказваюць па тэлевізары. А вось рызыкаваць дзеля гэтай веры сваімі асабістымі грашыма — ужо не вельмі.