Чаму тэлевізар так і не здолеў прамыць мазгі беларусам?

Народ 31 снежня не пытаецца масава ў Google: «Што такое Новы год». А 17 верасня пра Дзень народнага адзінства пытаецца. Чаму так, тлумачыць аўтар тэлеграм-канала «Лісты да дачкі».

Адметны факт. У Дзень народнага адзінства здарылася мне пацікавіцца ў gooole-trends. Калі хтосьці раптам выпадкова не ў курсе, там можна паглядзець, чым людзі наогул цікавяцца па жыцці. Гэта значыць самыя папулярныя запыты ў Google. Не пытайся мяне навошта я гэта рабіў. Напэўна ў гэтым быў які-небудзь глыбокі сэнс, толькі я пакуль не магу табе сказаць які.

Але цікавы факт, насамрэч не ў гэтым. Ведаеш, які запыт з Беларусі быў самым папулярным 17 верасня? Гэта запыт «Дзень народнага адзінства» і «Што такое Дзень народнага адзінства». 

Гэта значыць, ты разумееш, што гэта значыць? Тры з лішнім гады таму сведкі стабільнасці прыдумалі сабе ўсенароднае свята. Больш за тры гады яны распавядаюць пра гэтае свята з кожнага дзяржаўнага тэлевізара. За тры дні да свята тэлевізар наогул ні пра што іншае не ўмеў гаварыць.

І вось праз тры з лішкам гады людзі ўсё роўна не маюць уяўлення, што такое Дзень народнага адзінства. Яны ў прынцыпе ведаюць, што такое ў жыцці бывае. Ну нельга пра гэта не ведаць, калі наглядная агітацыя нападае на цябе з-за кожнага кута.

Але ў чым сутнасць — пра гэта людзі не здагадваюцца. Таму пытаюцца ў Google. Заўваж яшчэ раз, гэтае пытанне было самым папулярным запытам з Беларусі 17 верасня.

І я цяпер хачу табе сказаць не пра сусветна-гістарычнае значэнне гэтага свята, «якое назаўжды пасялілася ў сэрцах кожнага беларуса». Хоць там таксама ёсць пра што сказаць. Вось народ 31 снежня не пытаецца масава «што такое Новы год». А 17 верасня пра Дзень народнага адзінства пытаецца.

Але я табе хачу сказаць насамрэч пра карысць беларускага тэлевізара. Вось за тры з лішнім гады і яшчэ тры дні ля тэлевізара так і не атрымалася растлумачыць народу, што такое Дзень народнага адзінства. А тэлевізар жа стараўся. Тэлевізар рабіў літаральна ўсё, што мог.

У таго, хто ў гэтыя дні выпадкова натыкаўся на дзяржаўны тэлевізар, незалежна ад формы падачы інфармацыі, не было ніякіх шанцаў застацца ў недасведчанасці пра Дзень народнага адзінства. 

Гэта значыць, тэлевізар тут не вінаваты. Проста тэлевізар, незалежна ад формы падачы інфармацыі, ніхто не глядзіць. А калі б глядзелі, то тэлевізар абавязкова б усё патлумачыў. І не трэба было б пытацца ў Google.

Вось калі табе будуць казаць пра тое, як эфектыўна прапаганда прамывае мазгі беларусам, проста ўспомні які запыт з Беларусі быў самым папулярным 17 верасня. Тэлевізар можа і рады быў бы прамыць каму-небудзь мазгі. І ў яго нават магло б атрымацца. Але мы пра гэта ніколі не даведаемся.

Каб прамыць мазгі чытачу або гледачу трэба спачатку завесці сабе чытача або гледача. А мазгоў на гэта ў тэлевізара няма.

Вось лепшае, што змаглі прыдумаць сведкі стабільнасці для заваблівання шаноўнай публікі – зрабіць сабе яшчэ адзін тэлевізар. Які будзе як тыя тэлевізары, якія ўжо ёсць, але толькі разам узятыя. І 24 гадзіны ў суткі. Я проста хачу сказаць: калі вас пяць хвілін у суткі не хочуць глядзець, з чаго вы ўзялі, што вас будуць глядзець 24 гадзіны?

А цяпер да гэтага новага тэлевізара яны хочуць завесці яшчэ навей. Як я разумею ідэя ў тым, што чым больш ты расставіш вакол тэлевізараў, тым больш шанцаў, што ў адзін з іх хто-небудзь выпадкова ўляпаецца. 

Але вось пакуль тэлевізары атрымалася прамыць мазгі толькі аднаму, вельмі адмысловаму гледачу. Для якога ўвесь гэты тэлевізар, уласна, і працуе.  Ну калі б мазгі прамыць не атрымалася, то ён бы не даў грошай на яшчэ адзін тэлевізар. 

Хоць гэтаму гледачу мазгі прамылі ўжо даўно.

PS яшчэ задоўга да таго, як сокалы скінулі пацука на прыступкі дома ўрада ў дзень адмовы ў рэгістрацыі Бабарыка і Цапкала.