Эксперты: Размяшчаючы ядзерную зброю, Беларусь ператварае сябе ў мішэнь

Эксперты і лідары меркаванняў ацэньваюць заяву Уладзіміра Пуціна пра размяшчэнне ў Беларусі тактычнай ядзернай зброі. На іх думку, вынікі такога кроку будуць жахлівыя — ад пераўтварэння краіны ў мішэнь да страты суверэнітэту.

Ілюстрацыя  Midjourney

Ілюстрацыя Midjourney


Пуцін падкрэслівае, што Расія не збіраецца перадаваць Беларусі ядзерную зброю, а паступіць так, як паступаюць амерыканцы, ядзерная зброя якіх размешчана ў шэрагу еўрапейскіх краін. Аднак гэта ўсё гульня ў словы, піша ў сваім тэлеграм-канале былы дыпламат Павел Мацукевіч.

Небяспечная гульня з улікам вайны ва Украіне і супрацьстаянні з Захадам. Прысутнасць сваёй або чужой ядзернай зброі — гэта не гарантыі бяспекі, а наадварот — вялікая небяспека, звязаная з рызыкамі прэвентыўнага ўдару, каб гэтую зброю знішчыць, адзначае ён.

Мацукевіч нагадвае, што незалежнасць Беларусі пачыналася з імкнення да бяз'ядзернага статусу. У той час Беларусь фармальна была самай ядзернай дзяржавай свету, калі ацэньваць па колькасці адзінак зброі на плошчу краіны або на тысячу чалавек насельніцтва. Наша краіна ставіла мэтай зрабіць сваю тэрыторыю бяз'ядзернай зонай і імкнулася да нейтралітэту. Гэта было зафіксавана спачатку ў Дэкларацыі аб дзяржаўным суверэнітэце, а затым у першай Канстытуцыі. У абноўленай Канстытуцыі, якая ўступіла ў сілу ў 2022-м, ужо няма ні імкнення да нейтралітэту, ні бяз'ядзернай зоны.

Між тым Беларусь стала першай дзяржавай у свеце, якая добраахвотна адмовілася ад магчымасці валодання ядзернай зброяй. Яго вывад з тэрыторыі нашай краіны быў завершаны ў 1996-м. На міжнароднай арэне Беларусь выступала з ініцыятывай стварэння бяз'ядзернай зоны ў Цэнтральнай і Усходняй Еўропе.

«Тады гэта была гульня на паніжэнне градуса напружанасці. Цяпер Беларусь, на жаль, гуляе на павышэнне, ператвараючы сябе ў мішэнь», — падкрэслівае дыпламат.


Палітык і палітычны аглядальнік Сяргей Навумчыкзазначае, што размяшчэнне сховішча расійскай ядзернай зброі ў Беларусі — «заканамерны фінал драмы, якая пачалася ў 1993 годзе, калі, дамогшыся ад Вярхоўнага Савета рашэння аб вывадзе ядзернай зброі, Захад — назавем рэчы сваімі імёнамі — па вялікім рахунку, перастаў цікавіцца Беларуссю».

Тычыцца гэта і тагачаснага кіраўніцтва ЗША: менавіта з гэтай прычыны амерыканскі амбасадар у Беларусі Дэвід Сўорц падаў у адстаўку адразу пасля візіту ў Мінск Біла Клінтана. Ён лічыў, што беларуская дэмакратыя мусіць мець рэальную, а не дэклараваную падтрымку. Падтрымкі, на жаль, ні ад ЗША, ні ад ЕС не было — і Масква прывяла да ўлады Лукашэнку.

Затое Захад, тым часам, напампоўваў фінансамі Расію, бачачы ў Маскве «лакаматыў дэмакратыі» для іншых постсавецкіх краінаў. Не ўсё было раскрадзена, не ўсё перацякло ў швейцарскія банкі ды на яхты: ваенна-прамысловы комплекс адрадзіўся. Вось ён якраз «повстал с колен».

Іншыя пастараліся адчапіць вагоны ад лакаматыву са звар’яцелым машыністам. Беларусь жа прымацаваная намёртва і на ўсіх парах нясецца ў бездань.

«А можна і простымі словамі: расійская ядзерная зброя ў Беларусі аўтаматычна робіць Беларусь мішэнню для ядзернага ўдару (дакладней, цэлай серыі такіх удараў). Вось што значыць страта рэальнага суверэнітэту», — заключае Навумчык.

«Расія перамагае коштам Беларусі. Найгоршае, што магло здарыцца, хаця такога кроку я чакаў. Не маючы ніякіх відавочных перамог (наадварот) ва Украіне, Масква трыумфальна крочыць па Беларусі», — разважаеПавел Усаў.

Размяшчэнне ТЯЗ у Беларусі фактычна цалкам знішчае яе суверэнітэт, а таксама ўсялякія ілюзіі наконт змяншэння тэрору і паляпшэння палітычнай сітуацыі, лічыць ён.