«Сказаў — зрабіў?» Як «Пул першага» падставіў Лукашэнку

Днямі набліжаны да Аляксандра Лукашэнкі тэлеграм-канал «Пул першага» з лямантам «Бацька сказаў — бацька зрабіў!» апублікаваў інфармацыю, якая супярэчыць рэчаіснасці. Што з ёй не так, распавядае «Салідарнасць».

1_617_logo.jpg.webp

«Роўна год таму, 31 студзеня 2023 года, Лукашэнка перадаў беларускую сельскагаспадарчую тэхніку зімбабвійскім аграрыям і абяцаў дапамагаць гэтай краіне надалей: «Хачу падзякаваць амерыканцам і ўвесь заходні свет за тое, што яны ўвялі супраць нас санкцыі. У адваротным выпадку на гэтым вялізным полі стаялі б не беларускія трактары, а амерыканскія і нямецкія», — напісаў «Пул першага». — Для даведкі: Беларусь ужо паставіла ў Зімбабвэ больш за 1,8 тыс. трактароў і каля 80 збожжаўборачных камбайнаў. У бліжэйшыя гады зімбабвійскія сяляне атрымаюць 3 тысячы трактароў і 80 камбайнаў».

Праверыўшы дакладнасць названых даных у адкапаных крыніцах, не складае вялікай працы выявіць, што «Пул першага» займаецца адкрытай маніпуляцыяй, уводзячы чытачоў у зман.

Беларусь «ужо» паставіла ў Зімбабвэ больш за 1,8 тыс. трактароў і каля 80 збожжаўборачных камбайнаў? Так, але ёсць нюанс: гэта адбылося да (!) візіту Лукашэнкі ў Зімбабвэ, а не пасля. Трактары і камбайны адпраўлялі ў Афрыку з 2020-га на працягу некалькіх гадоў (дарэчы, не паведамляецца, ці былі гэтыя пастаўкі прыбытковымі).

Другі момант: «У бліжэйшыя гады зімбабвійскія сяляне атрымаюць 3 тысячы трактароў і 80 камбайнаў». Амаль тое ж абяцаў сам Лукашэнка пры візіце ў Зімбабвэ: паставіць больш за 3,7 тыс. адзінак трактарнай тэхнікі і 60 камбайнаў «на працягу бліжэйшых паўтары гадоў». Гэта значыць, прайшоў год з візіту кіраўніка, а сітуацыя істотна не змянілася. Больш за тое, пра тэрміны, пазначаныя Лукашэнкам, «забыліся».

Эканамічнае супрацоўніцтва з гэтай краінай дагэтуль не можа зрушыць з мёртвай кропкі. 31 студзеня гэтага года Мінпрам Беларусі і Міністэрства прамысловасці і гандлю Зімбабвэ падпісалі «мемарандум аб супрацоўніцтве». Міністр Аляксандр Рагожнік запэўнівае, што «гэта толькі пачатак».

Блін, чаму яму ніхто не сказаў, што яго шэф яшчэ год таму пра ўсё «дамовіўся»?


Глядзіце таксама

Ва ўмовах заходніх санкцый жаданне ўладаў знайсці новыя рынкі збыту можна зразумець. Асабліва іх цікавяць краіны, дзе пра іх рэпутацыю не вельмі добра ведаюць. Але ў гэтым імкненні кіраўніцтва краіны, здаецца, не ўлічвае, што на прыкладна тое ж спадзяюцца іх новыя «партнёры»: у тым ліку на тое, што ў Мінску пакуль не занадта добра дасведчаныя аб іх узроўні карумпаванасці, неплацежаздольнасці і безадказнасці.

Наладжваць супрацоўніцтва з Зімбабвэ, якая атрымлівае збожжа ў выглядзе гуманітарнай дапамогі, дзе эканоміка ў «свабодным падзенні» і найбуйнейшая ў свеце інфляцыя — ідыятызм? Лукашэнка лічыць, што не.

Беларуская дзяржпрапаганда так хоча падыграць Лукашэнку, што без усялякай падставы выкарыстоўвае сцвярджэнні аб ягонай паездцы ў Зімбабвэ ў выглядзе выказванняў «гістарычны візіт» (далібог, так і пішуць) і «сказаў — зрабіў». Але ў рэальнасці ўсё наадварот: кіраўнік паабяцаў — і не зрабіў.

Можа быць, пра авантуры гадавой даўнасці ўжо і забыліся, але дзякуючы «Пулу першага» з’явілася нагода пра яе ўспомніць.