Die Presse: Чаму Пуцін перамяшчае войскі ў Сірыю

Расія пастаўляе ўсё больш і больш салдат і ваеннай тэхнікі ў Сірыю. Такім чынам, Масква ўзмацняе дапамогу старому саюзніку Асаду. А прэзідэнт Расіі адпраўляе сігнал: без Масквы няма рашэння для Сірыі.



Аб гэтым піша Віланд Шнайдэр у сваім артыкуле «Чаму Пуцін перамяшчае войскі ў Сірыю», апублікаванай на сайце аўстрыйскай газеты DiePresse.

Здаецца, што шлях у Сірыю цяпер ляжыць праз Маскву. У сераду прэзідэнта Турцыі Рэджэпа Таіпа Эрдагана чакалі ў расійскай сталіцы. Эрдаган і прэзідэнт Расіі Уладзімір Пуцін павінны былі абмеркаваць далікатныя пытанні: турэцкі ўрад занепакоены тым, што Расія пашырае сваю ваенную прысутнасць у Сірыі, і, такім чынам падтрымлівае ворага Эрдагана, сірыйскага кіраўніка Башара аль-Асада. У панядзелак прэм’ер-міністр Ізраіля Біньямін Нетаньяху ўжо наведваў Пуціна па пытанні Сірыі. Пры гэтым, сярод іншага, быў зацверджаны механізм каардынацыі ваенных дзеянняў абедзвюх краін — для прадухілення «непаразуменняў». ВПС Ізраіля ў апошні час пастаянна атакуюць тэрыторыю Сірыі — асабліва саюзніка Асада — ліванскіх шыіцкіх баевікоў Хэзбала.

На наступны дзень пасля візіту Нетаньяху, у Маскву таксама прыбыў прадстаўнік рэжыму, які рэгулярна прадказвае Ізраілю крах: намеснік міністра замежных спраў Ірана Хасейн Амір-Абдаллахійан абмеркаваў з урадам Расіі, якім можа быць агульны антытэрарыстычны фронт у Сірыі.

Ваенныя палёты над Іранам

Расія і Іран раней ужо супрацоўнічалі ў Сірыі, каб падтрымаць рэжым. «Тэрарысты», з якімі там змагаліся, былі не проста экстрэмісцкімі групоўкамі. Меры былі накіраваны супраць любой формы ўзброенага супрацьстаяння Асаду.

Нядаўна Масква і Тэгеран ўмацавалі супрацоўніцтва. Паколькі некаторыя краіны Усходняй Еўропы адмовілі расійскім транспартным самалётам у праве палёту ў Сірыю, расійская ваенная тэхніка цяпер будзе транспартавацца праз Іран і Ірак. Нядаўна Расія паставіла новы матэрыял для Асада і перамясціла элітныя падраздзяленні і ўласныя баявыя самалёты на сірыйскія базы. Для актывізацыі ўдзелу Расіі ў Сірыі ёсць некалькі прычын. Сярод іншага:

Ваенныя стратэгічныя прычыны. Сірыйскі рэжым з’яўляецца даўнім важным саюзнікам Расіі ў рэгіёне. У Сірыі, Масква выкарыстоўвае ваенна-марскую базу, якая дазваляе расійскім караблям ажыццяўляць свае дзеянні ў Міжземным моры. Таму звяржэнне рэжыму Асада паўстанцамі ў цяперашні час уяўляецца малаверагодным. Але таксама ясна, што рэжым больш не верне сабе кантроль над вялікімі часткамі краіны. Ён паспрабуе ўтрымаць сталіцу Дамаск, і вялікую частку прыбярэжнага раёна — дзе знаходзіцца база Расіі.

Павелічэнне дыпламатычнай сілы. Расія хоча не толькі атрымаць больш ўплыву на Блізкім Усходзе, але і замацаваць сваю ролю на ўсёй міжнароднай арэне. Сірыйскі крызіс — выдатная магчымасць для гэтага. З-за росту колькасці бежанцаў, якія прыбываюць у Еўропу, забытая вайна ў Сірыі ў цяперашні час у краінах ЕС зноў знаходзіцца на вяршыні спісу праблем, якія неабходна вырашыць. А Пуцін даў зразумець, што без яго з гэтым не справіцца. Расія выкарыстоўвае вакуум, які пакінулі ЗША: Вашынгтон устрымліваецца ад таго, каб занадта актыўна ўмешвацца ў сірыйскую грамадзянскую вайну. Пасля місіі ў Іраку, адміністрацыя Абамы не плануе новага маштабнага ваеннага ўдзелу ў рэгіёне.

Такая палітыка тоіць у сабе небяспекі і для Пуціна: Калі Масква ў будучыні сапраўды задзейнічае сухапутныя войскі на баку Асада, яна можа быць уцягнутая ў лакальную вайну, з якой ёй так хутка не выкруціцца.