Шукае БТ, шукае міліцыя. Як эміграцыя нараджае новы канфлікт інтарэсаў унутры Беларусі
У бягучым моманце Белтэлерадыёкампанія і Акадэмія МУС спрабуюць перахапіць у зацікаўленых прыватных структур сантэхнікаў, якія яшчэ не з'ехалі ў Польшчу. А некалькі сталічных дэпартаментаў аховы МУС б’юцца за электраманцёраў, якія вярнуліся на час з Расіі.
Шукае БТ, шукае міліцыя…
Бесперапынная міграцыя з Беларусі нараджае новы канфлікт інтарэсаў унутры краіны. З аднаго боку яго ўдзельнік — дзяржава. З іншага — прыватны сектар. У абодвух, чым далей, тым вастрэй пачынаюць перасякацца інтарэсы на кола людзей на рынку працы, якое ўсё больш звужваецца з-за эміграцыі, піша Іван Карповіч у «Плане Б».
Белтэлерадыёкампаніі, мяркуючы па вакансіях, якія доўгі час завіслі на найбуйнейшым HR-рэсурсе краіны rabota.by, не ўдаецца завабіць неабходную па штаце колькасць тэхнічнага персаналу (сантэхніка, кіроўцы, слесара КВПіА, дапаможнага рабочага, бухгалтара) і абслугоўваючых прапагандыстаў менеджараў па закупках, кліентах, тэндэрах і інш.
Магчыма, прапановы неканкурэнтаздольныя па ўзроўні заробкаў? Нядаўна прапагандысты паскардзіліся, што ім самім не хапае грошай, каб перамагаць у інфармацыйнай вайне.
Магчыма, ужо не засталося «добранадзейных» кандыдатаў. Адны сантэхнікі па перакананнях не гатовыя працаваць са сцёкамі, прадуцыраванымі Эйсмантам і Ко. Іншыя, можа быць, і пагадзіліся б, але не праходзяць па «чорных спісах».
А хутчэй, проста Беларусь выходзіць на пік дэфіцыту кадраў. Ён цяпер адчуваецца па самых розных спецыяльнасцях.
У Дэпартамент аховы МУС па Першамайскім раёне праз той жа сэрвіс rabota.by (дэ-факта, з вуліцы) шукаюць на працу «міліцыянта батальёна міліцыі».
А Акадэмія МУС, акрамя сантэхніка, кухара, прыбіральніка, кіроўцы і спецыялістаў па абслугоўванні будынкаў, знаходзіцца ў пошуку цэлага загадчыка здароўпунктам.
У Беларускім музеі гісторыі Вялікай Айчыннай вайны разам з васьмю тэхнічнымі вакансіямі ёсць патрэба ў загадчыку аддзела навукова-даследчай працы.
Глядзіце таксама
У топе маючых патрэбу — прамысловасць
Белтэлерадыёкампанія, паводле звестак rabota.by, уваходзіць у пералік 80 дзяржаўных арганізацый і прадпрыемстваў, якія на мінулым тыдні выстаўлялі па 10 і больш вакансій. Тэлевізійнікам патрэбныя 11 спецыялістаў, усім 80 структурам — каля 1320.
Па попыце ў колькасным выражэнні — гэта толькі вяршыня айсберга. У той жа базе rabota.by — яшчэ тысячы патэнцыйных дзяржаўных працадаўцаў з вакансіямі ад 1 да 10 работнікаў. А многія дзяржструктуры працуюць з кадрамі па-старому, па сувязях і напрамках, і не ханцяць праз гэты рэсурс. Або шукаюць, але не ўсіх. У МТЗ, напрыклад, на rabota.by у канцы мінулага тыдня былі размешчаны 4 вакансіі. Але гэтаму заводу трэба куды больш людзей. Яго кіраўніцтва гатовае нават даплочваць па 500 рублёў сваім супрацоўнікам за кожнага прыведзенага імі на вытворчасць пачаткоўца.
А вось карцінка па попыце ў галінавым разрэзе выглядае больш суцэльнай. Па ёй у кадрах адчуваюць дэфіцыт практычна ўсе дзяржаўныя сектары.
У ахове здароўя не хапае спецыялістаў паліклінікам, бальніцам, рэабілітацыйным цэнтрам. У адукацыі праблемы не толькі ў сярэднім звяне, дзе ёсць некалькі школ з недакамплектам за 10 чалавек. БДУ шукае 18 супрацоўнікаў, галоўная медыцынская ВНУ краіны — 11. У Мінску ёсць дзіцячы садок з дзесяццю незакрытымі вакансіямі.
80% з гэтага спісу асабліва маючых патрэбу ў кадрах дзяржаўных працадаўцаў — прадстаўнікі рэальнага сектара эканомікі. У асноўным — прамысловасці. У дзяржТОП-10 у канцы мінулага тыдня ўваходзілі вытворцы, будаўнікі і банкі: «Атлант» (72 вакансіі), «Цэнтрэнергамантаж» (52), «Пеленг» (48), «БелаўтаМАЗ» (45), «Белаграпрамбанк» (38), «Камунарка» і «Белінвестбанк» (па 36), ТК «Мінск Крышталь Трэйд» (32), Мінскі малочны завод N1 (27) і Беларускае ўпраўленне механізацыі (26).
22 і 11 спецыялістаў тэрмінова неабходныя, адпаведна, «Беларуснафта-Асобіна» і «Александрыйскае». І гэта — перадавыя сельскагаспадарчыя прадпрыемствы краіны. Страшна ўявіць, што з кадрамі ў АПК у сярэднячкоў і аўтсайдараў.
У дзяржаўных тэхналагічных кампаніях адлюстраванне агульнай сітуацыі ў IT-галіне: у Банкаўскага працэсінгавага цэнтра — 13 вакансій, а Цэнтру інфармацыйных тэхналогій Мінгарвыканкама неабходна 16 спецыялістаў.
Глядзіце таксама
Прыгонныя слесары?
Адначасова з дзяржпрадпрыемствамі яшчэ большую колькасць вакансій штодня выстаўляе прыватны сектар. Тут кампаній, якім патрабуюцца звыш 10 спецыялістаў, не дзясяткі — тысячы. А сукупны попыт толькі па іх даходзіць да 20 тысяч чалавек. І практычна ўсюды прыватнікі канкуруюць за кадры з дзяржсектарам.
Дзе працаўладкоўвацца — гэта суб'ектыўны выбар кожнага. Як правіла, у большасці прыватнікаў больш цікавыя і гнуткія прапановы.
Пагадзіцеся, менеджар па продажах на Coca-Cola або Kronospan — гэта адно, а такі ж менеджар у Белтэлерадыёкампаніі — зусім іншае. Але з іншага боку, менавіта ў крызісныя перыяды (а менавіта ў ім мы сёння знаходзімся) працоўнае месца ў дзяржкампаніі выглядае больш стабільнай крыніцай заробку. У тым ліку таму, што, як правіла, у такія часы ў дзяржавы з'яўляецца непераадольнае жаданне пераразмяркоўваць абмежаваныя рэсурсы ў сваю карысць. Грашовыя, сыравінныя. І кадравыя — таксама.
Як гэта зрабіць — гэта тэхнічны момант. Замацавалі ж маладых лекараў на многія гады праз інтэрнатуру за дзяржаўнай сістэмай. Чаму б не зрабіць нешта падобнае пад патрыятычнымі лозунгам на заводах са слесарамі, фрэзероўшчыкамі, эканамістамі і г. д.? Тым больш, што ёсць вопыт, таму што такое праходзілі — каля ста гадоў таму. У часы «ваеннага камунізму».