Не забудзем — не даруем!

Чаму важна апублічваць факты катаванняў і падаваць трэба падаваць заявы ў адпаведныя органы, тлумачыць юрыст Павел Сапелка.

«Мяне выратавала мая хвароба. Да чаго трэба давесці чалавека, каб ён радаваўся, што ў яго анкалогія?» — распавядае гродзенка Ала Гарацкевіч «Свабодзе».

«У газеце прачытаў, што ў СІЗА мяне 51 дзень трымалі ў карцэры, але гэта не так. Я 51 дзень прасіўся ў карцэр. Кожную ранішнюю і вячэрнюю праверку я пытаўся, за што мяне трымаюць у такіх умовах, а яны адводзілі вочы і казалі: «Чыста па-чалавечы спачуваем, але нічога не можам зрабіць», — Сцяпан Латыпаў распавёў у апошнім слове пра збіццё і катаванні

Па іроніі лёсу, падпалкоўнік міліцыі ў адстаўцы, а цяпер — фотакор НЧ Дзмітрый Дзмітрыеў, у 2020 годзе сустрэўся са шмат якімі сваімі калегамі. І ў Партызанскім, і ў Савецкім РУУС. Экс-калегі з Савецкага РУСС забралі яго машыну нібы на праверку. А 9 жніўня з Партызанскага РУУС яго адвезлі на Акрэсціна, адтуль жа ён паехаў на 10 сутак пасля затрымання 1 лістапада. 

Самае страшнае было, калі Уладзімір пачуў голас, падобны да голасу ўласнага сына. Мужчына ведаў, што сын таксама выходзіў на вуліцу і мог быць затрыманы. З болем і жахам Уладзімір згадвае момант, калі пачуў гукі збіцця хлопца і крыкі, якія здаваліся сынавымі... Яшчэ адна гісторыя праекту «Мне яшчэ пашанцавала» на «Белсаце», прысвечанага пацярпелым ад дзеянняў сілавікоў.

У лістападзе міліцыя прыйшла рабіць «агляд дома» пенсіянера з вёскі пад Дзятлавам (Гродзенская вобласць). Вынік «агляду» — крымінальная справа на 66-гадовага Станіслава Пясецкага. Ён быў вымушаны бегчы за мяжу. Уцякач падзяліліся са «Свабодай» сваёй гісторыяй.

Пакуль Андрэя білі, сілавікі загадалі іншым затрыманым спяваць гімн Беларусі — маўляў, ударамі яны робяць музыку. Новая гісторыя праекта Белсат «Мне яшчэ пашанцавала», які прысвечаны пацярпелым ад дзеянняў сілавікоў.

11 жніўня Дзмітрый адправіўся ў цэнтр горада — выказаць нязгоду з вынікамі выбараў, дапамагчы пратэстоўцам і проста на свае вочы ўбачыць тое, што адбываецца. Вярнуцца дадому было не наканавана: разбіўшы яго аўтамабіль, адзін з амапаўцаў стрэліў яму ў спіну. Пасля месяца ў бальніцы Дзмітрый даведаўся пра яшчэ адну кулю ў сваім целе. Другая аперацыя прайшла за мяжой, дзе зараз і знаходзіцца герой гэтай гісторыі.

Ганна Лепяшкевіч – 23-гадовая дзяўчына, якая працавала ў Беларускай дзяржаўнай філармоніі. На чатыры жнівеньскія дні яна быццам змяніла дзейнасць: ператварылася з музыкі ў актрысу. Здавалася, што дзяўчына знаходзіцца ў фільме пра вайну: людзей гвалтуюць, усюды кроў і холад. І фашысты — не немцы, а свае, беларусы, свае абаронцы народа і краіны. Толькі вось здымкі не спыняліся і акцёры не адпачывалі.

У якіх умовах беларусы адбываюць адміністрацыйныя арышты, што называюць «суткамі», за ўдзел у пратэстах? DW сабрала некалькі гісторый тых, хто выйшаў на волю.

Супрацоўнікі міліцыі на «Рызе» не выказвалі ніякіх патрабаванняў, а адразу збівалі людзей і выкарыстоўвалі спецсродкі (светлашумавыя гранаты, зброя з разінавымі кулямі, дубінкі) супраць іх, — неаднаразова заяўляў на судзе Іван.

У нейкі момант дзяўчына пачала баяцца не толькі аўтазакаў або міліцыянтаў у форме, але нават звычайнага транспарту. Падчас разгону адной з акцый яна ўбачыла двух супрацоўнікоў АМАПу ў аўтамабілі хуткай дапамогі. Гэта ўжо пятая гісторыя з праекту Белсата «Мне яшчэ пашанцавала».

Ахвяры катаванняў беларускіх сілавікоў звяртаюцца па дапамогу ў праваахоўныя органы краін ЕС. Па некалькіх заявах праводзяцца праверкі ў Літве. Літоўскіх паліцэйскіх апавяданні пацярпелых прыводзяць у шок, піша DW.

«Калі моцна захацець — у камеры можна скончыць з жыццём, і я прадумаў, як гэта зрабіць», — прызнаецца Яўген, герой чарговай гісторыі праекта «Белсата» «Мне яшчэ пашанцавала», прысвечанга пацярпелым ад дзеянняў сілавікоў.

Людміла Паўлоўская працуе медсястрой. Палітыка заўсёды была для яе другаснай, у адрозненне ад любові да радзімы. Аднак сёлета патрыятызм сутыкнуўся з палітыкай, і Люда не змагла заставацца абыякавай у сітуацыі, калі зневажаюць тое, што ёй баліць. У выніку трапіла пад шматлікія затрыманні і агулам адседзела 40 сутак арышту, а падчас апошняга затрымання ў яе здарыўся прыступ эпілепсіі.

У рэдакцыю august2020.info звярнуўся бацька Вольгі Паўлавай і паведаміў, што на ягоную дачку завялі крымінальную справу, і цяпер яна знаходзіцца ў Жодзіне, перажыла там 17 дзён карцэра, галадоўку, турэмны шпіталь. Вольгу затрымлівалі чатыры разы, яе 6-гадовы сын не ўбачыў маму ні ў свой дзень нараджэння, ні на Новы год, ні на Каляды.

У жніўні QA-інжынер правяла ноч на Акрэсціна. Потым трапіла ў лякарню з цяжкай траўмай — пераломам надкаленніка. Нагу, па словах дзяўчыны, зламалі ёй пры затрыманні супрацоўнікі АМАПу, паведамляе dev.by.

Паліна Ляднёва, тоненькая светлая дзяўчына, толькі гэтым летам сустрэла сваё 18-годдзе. Але за некалькі поствыбарчых месяцаў яна пасталела так, як не пасталела б за цэлы год. Яна прайшла праз затрыманні, штрафы, суткі і допыт у КДБ, але гэтыя выпрабаванні толькі павялічылі яе натхненне і любоў да роднай краіны.

Шлях да сябе сапраўднага пачаўся для фотакора НЧ Дзмітрыя Дзмітрыева не ў жніўні 2020-га. Але менавіта падзеі гэтага года паставілі ўсе кропкі там, дзе трэба. І ўсё тое, што адбылося з падпалкоўнікам міліцыі ў адстаўцы пасля 9 жніўня, канчаткова змяніла яго стаўленне да былых калег.

Сямейны псіхолаг Святлана Дзядова адседзела 14 сутак за допіс у чаце, у якім бараніла McDonald’s на Лагойскім тракце. Святлана сядзела разам з маці Сяргея Міронава («Хлопотное дельце»), вельмі ўражаная баранавіцкай турмой і марыць пра час, калі з яе зробяць музей. Гісторыю Святланы распавяла Свабода.